หญิงสาวมีสีหน้าแปลกใจ เนื่องมาจากว่าหลายวันก่อนวิทยาโทรมาขอร้องเธอทำคุกกี้ให้ใหม่ ไม่อย่างนั้นจะลาออกเพราะน้อยใจอะไรสักอย่าง
“ลูกน้องคนไหนจะกล้าขโมยของนายหัวจอมโหด มันต้องมีอะไรแน่ เอ... มีเรื่องอะไรกันนะ? ไม่ใช่ว่าคุณบอกให้เขาเอาไปทิ้ง เขาเลยเอาไปกิน”
“ไอ้วิทย์มันกวนประสาท ผมหงุดหงิด ไม่ได้ตั้งใจจะทิ้ง”
“ไม่ใช่แน่ ๆ คุณวิทย์บอกฉันหมดละ ไปเตะคุณวิทย์ลงกองขยะ น่าสงสารออก” คนเถียงอย่างลืมตัวสีหน้าสดใสหายไป แก้มร้อนผ่าวราวถูกละเลงด้วยสีแดง เมื่อชายหนุ่มค่อย ๆ ผ่อนคันเร่งลง มองหน้าเธอเพื่อถาม
“แล้วคุณล่ะ... พาย? คิดอะไรอยู่... คิดเหมือนผมหรือเปล่า?”
เขาได้แต่รอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ขณะหันหน้ากลับไปมองหนทางข้างหน้า คิดว่าคงใช้เวลาไม่นานในการเดินทาง หญิงสาวกลับทำมุดหน้ามุดตาหนีด้วยอาการเก้อเขิน
“คือ... ฉัน เอ้อ! คุณเมฆจะให้ฉั
