เสียงหัวเราะเสียงดังก่อนที่มันจะเงียบลง “รัก...? ว่าไงนะไอ้วิทย์ แกพูดเรื่องตลกอะไรกับฉัน?”
“นายไม่เชื่อผมก็ตามใจ... ไม่ใช่เรื่องง่ายนะครับ การที่คนสองคนจะกลับมาเจอกันอีกอย่างคุณพาย...” ปลายเสียงย้ำบอกคนที่จิบไวน์หน้าตาเฉย สาดสายตาประกายกร้าวออกไปนอกหน้าต่าง
“เอ่อ... นายหัว... ไอ้พิภพมันไปขอคุณพายกับท่านรองฯ เห็นว่าไม่จัดงานใหญ่โต น่าจะผูกข้อมือกันวันพรุ่งนี้ นายจะไปไหม?”
แววตาคู่คมวูบไหวไปครู่หนึ่ง โทสะพลุ่งพล่านพร้อมด้วยแรงริษยาอาฆาต แก้วในมือที่ถูกบีบจนเกือบแตกแต่เขาก็ยั้งแรงไว้ แสยะยิ้มมุมปาก
“ฮึ! แกคิดว่าตัวร้ายอย่างฉันควรพลาดงานมงคลของไอ้พิภพเหรอ น่าจะรู้ใจฉันดีนี่ ทำไมถึงได้ถาม?”
“ผมว่านายอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนะครับ แล้วคุณพายให้คนขับรถเอาคุกกี้มาให้...” ถุงกระดาษในกระเป๋าเสื้อสูทถูกหยิบออกมา หน้าตาคร่ำเครียดของคนที่จิบน้ำสีแด
