สุราษฎร์ธานี
รถไฟมาจอดเทียบชานชาลาตั้งแต่เช้ามืด วาปีนั่งรถแท็กซี่เพื่อจะเข้าไปในเมือง เธอมีข้อมูลเกี่ยวกับบ้านเก่าของแม่ทุกอย่าง เพราะสิงหาเคยส่งอีเมลเกี่ยวกับรายละเอียดทรัพย์สินของครอบครัวเธอมาให้เมื่อนานมาแล้ว ในนั้นจึงมีโลเกชันบ้านหลังที่เธอกำลังจะไปอยู่ด้วย แม้จะไม่เคยเห็นด้วยตา เพราะเป็นบ้านเก่าก่อนที่แม่จะแต่งงานกับพ่อ แต่มันคือความหวังเดียวของเธอ
“ทำไมมีคนอยู่ล่ะ...”
เมื่อมาถึง หญิงสาวกลับต้องพบกับความผิดหวัง เธอวางกระเป๋าใบเดียวที่มีติดตัวมา ลงกับพื้นถนน แล้วมองเข้าไปในบ้านทาวน์เฮาส์ชั้นเดียว พื้นที่ใช้สอยขนาดสองร้อยตารางวาในหมู่บ้านแห่งหนึ่งอย่างพิจารณา ดูจากบ้านเลขที่แล้วก็ไม่ผิดหลังแน่ๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น...
“มาหาใครคะคุณ...” หญิงวัยกลางคนนางหนึ่งเปิดประตูรั้วออกมา
“ฉัน... เอ่อ... คุณป้าเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้เหรอคะ” เธอได้สติ แล้วก็ถามด้วยค
