หลังจากนั้น... วาปีก็ได้ห้องพักอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ตามที่ลุงพร้อมบอก เธอมีเรื่องให้หนักใจเพิ่มขึ้นเมื่อกลับมาแล้วไม่สามารถเข้าไปอยู่ในบ้านของตัวเองได้ตามที่คาดหวัง ครั้นจะให้ครอบครัวนั้นย้ายออกไปเธอก็รู้สึกสงสารและเห็นใจ
“หรือเราจะปล่อยเช่าต่อไป แล้วเก็บค่าเช่าพอให้มีรายได้...”
ใช่แล้ว ท่ามกลางหมอกมืด ย่อมมีแสงสลัวอยู่ที่ใดที่หนึ่งเสมอ อยู่ที่ว่าเธอจะถอดใจหรือค้นหามันจนเจอ
“ถ้าเราใช้เงินเก็บ... ไม่นานเงินต้องหมดแน่ ถ้าเราเช่าห้องพักรายเดือนอยู่ แล้วเก็บค่าเช่ามาจ่าย ก็น่าจะยังมีเงินเหลืออยู่นะ”
เธอเดินไปเดินมาในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกะทัดรัดนั้นอย่างครุ่นคิด หากเป็นเช่นนี้แล้ว อันดับแรกคือต้องเช็กค่าเช่าห้องพักรายเดือน ซึ่งเธอคำนวณไว้ว่าไม่น่าจะเกินห้าพันบาท
“เดี๋ยวลงไปหาอะไรกินแล้วค่อยถามเจ้าของดูดีกว่า ถ้ามันแพงเราก็ลองหาที่อื่นเทียบเคียงราคากันดู แล้วค่อยเลือก”
วาปียิ้มให้กับความค
