“ชัช!”
“ครับเฮีย” บ่ายวันต่อมา ชัชชัยรีบลุกมาต้อนรับเจ้านายอย่างกระตือรือร้นเหมือนเช่นเคย
“กินข้าวหรือยัง”
“ยังเลยครับ”
“หิวไหม”
“หิว... หิวครับ”
“ฉันก็หิว ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย ไปซื้ออาหารญี่ปุ่นมาหน่อยสิ”
“ร้านไหนครับ”
“ร้านประจำฉันไง ฉันเอาเหมือนเดิม ส่วนแกจะเอาอะไรก็สั่งมา สั่งได้เต็มที่เลยนะ วันนี้ขายหุ้นได้กำไร ฉันเลี้ยงเอง”
“โอ้โห! จัดไปเลยครับเฮีย ผมเต็มที่แน่นอนครับ ขอเงินครับ” ชัชชัยถูกความหิวครอบงำ ตอนนี้ใจเขาอยู่ที่ร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว และเมื่อรับเงินเสร็จ เขาก็หยิบกุญแจรถออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจเจ้านายที่ยืนยิ้มเจ้าเล่ห์และมีความสุข ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน
“ขวัญ...” พลวัตเดินเข้าไปกอดของขวัญด้วยความคิดถึง เมื่อคืนเขานอนแทบไม่หลับ เพราะในหัวเขามีแต่ใบหน้าและรสจูบของเธอ
“ปล่อยค่ะเฮีย... เดี๋ยวมีคนเห็น” ของขวัญเอื้อมแขนไปวางไม้กวาดที่ถือไว้ ก่อนจะใช้สองมือผลักเข
