บทที่ 16
ภาคินลากหมูหวานขึ้นจากทะเล ตั้งใจจะพากลับเข้าไปในบ้าน
“เดี๋ยว ๆ ขอไปเอาเสื้อคลุมก่อน”
หมูหวานว่าพลางเดินแยกออกไปหยิบเสื้อคลุมที่เธอถอดทิ้งไว้ตรงเก้าอี้ริมชายหาด แต่เมื่อมาถึงเธอกลับหามันไม่เจอ
“หาอันนี้อยู่รึเปล่าครับ”
หมูหวานมองผ้าคลุมในมือหนาตรงหน้า ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของมือซึ่งกำลังส่งยิ้มกว้างมาให้
“เอ่อ ขอบคุณค่ะ”
“ผมนิคนะครับ คุณชื่อ?”
“หมูหวานเสร็จรึยัง”
ไม่ทันที่หมูหวานจะได้ตอบ ภาคินเข้ามาขัดเสียก่อน แขนแกร่งพาดลงบนบ่าเล็กก่อนจะดึงเธอเข้าประชิดตัว
“มึงเป็นใคร?” สายตาดุดันจ้องนิคเขม็ง
“เอ่อ ผมแค่เก็บผ้าคุณผู้หญิงได้ ขอตัวก่อนนะครับ”
“เหอะ หว่านเสน่ห์ไปทั่วเลยนะ”
“ฉันไม่รู้เรื่องนะ”
หมูหวานส่ายหน้าและโบกมือปฏิเสธเต็มที่ แต่อีกคนกลับมองเธอด้วยสายตาดุ ๆ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้น
“นายจะอุ้มฉันไปไหน”
ลูกหมูตัวเล็กดิ้นไปมาในอ้อมแขนแกร่ง ในขณะที่คนอุ้มเธอไม่ได้สะทกสะท้าน
