บทที่ 21
(หมูหวาน)
ตอนนี้โต๊ะของสายรหัสฉัน บี และเก้า มานั่งรวมกันแล้วเพื่อเล่นเกม
“เกมที่เราจะเล่นนะครับคือเกมโจ๊กเกอร์ กติกาของเกมมีอยู่ว่า ผมจะแจกไพ่ ใครได้คิงให้ยกมือ คุณมีสิทธิ์สั่งให้โจ๊กเกอร์ทำอะไรก็ได้โดยเราจะเฉลยตัวโจ๊กเกอร์หลังสุด”
เก้าเป็นคนอธิบาย และรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า
“ถ้าอย่างนี้ผมก็สั่งให้น้องกระต่ายทำอะไรก็ได้ดิครับ”
กระต่ายทำเป็นยิ้มเขิน ๆ บิดตัวไปมาพลางกระแซะ ๆ มาทางภาคินที่นั่งอยู่ข้างเธอ
“เฮ้ย ๆ พวกมึงให้เกียรติน้องเขาหน่อย”
“เหอะ ผู้ชายนี่โง่เหรอวะ ดูไม่ออกว่าอิกระต่ายนั่นแรดดี ๆ นี่เอง”
บีหันมากระซิบกระซาบกับฉัน แต่สายตาฉันยังจับจ้องร่างเล็กที่แกล้งขยับโดนภาคินและเหมือนภาคินจะรู้ เขาหันมามองหน้าฉันก่อนจะลุกมานั่งลงข้างฉันแทน
“มองตาเขียวเลยนะคะ”
ภาคินใช้มือโอบรอบเอวฉันไว้พลางก้มลงกระซิบข้างหู ฉันเลยแอบหยิกเข้าที่เอวเขาด้วยความหมั่นไส้
“หยิกทำไ
