บทที่ 4 จูบกับหมาดีกว่าจูบกับบอส(1)
1833 คำ
สร้อยทองรีบกระโดดลงจากโซฟา แล้วเข้าไปช่วยพยุงเจ้านายปากร้าย ที่กำลังนอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้นเข้าไปยังห้องนอน
คีย์ตะวันออกคำสั่งบอกให้เธอไปหายาแก้เคล็ดขัดยอกมาทาบริเวณหลังเป็นการด่วน
เขาไม่รู้ว่าระหว่างแผ่นหลังที่กระแทกพื้นกับหน้าท้องตรงจุดที่โดนถีบ บริเวณไหนจะเจ็บมากกว่ากัน
“เดี๋ยวๆ เธออย่าเพิ่งทายาให้ฉัน เธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ถึงจะเจ็บหลังขนาดไหนก็ยังเป็นคนรักความสะอาด สภาพของสร้อยทองตอนนี้เขารับไม่ได้จึงไล่ให้เธอไปจัดการตัวเอง
“หนูทายาให้บอสก่อนดีกว่าค่ะ” หญิงสาวยืนอยู่ปลายเตียง ยังไม่ได้เอาก้นแตะลงบนเตียงของชายหนุ่ม
เธอกำลังจะนั่งลงทว่าโดนคนปากร้ายสั่งเสียงเข้มจึงชะงักเล็กน้อย ในใจก็ด่าเจ้านายไปด้วย เจ็บขนาดนี้ยังเรื่องมากอีก
“ห้ามนั่ง ไปอาบน้ำในห้องน้ำของฉันก็ได้ ฉันอนุญาต ใส่เสื้อฉันก็ได้แต่ห้านาทีเท่านั้น รีบไปแล้วรีบกลับมา”
เพราะรักความสะอาดมาก เขาถึงขั้นยอมให้เธอใช้เสื้อผ้าของตัวเอง ซึ่งปกติไม่เคยมีใครได้แตะต้องนอกจากแม่บ้าน
“รับทราบค่ะ บอสทนอีกนิดนะคะ”
สร้อยทองไม่โอ้เอ้อีกต่อไปเมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของเจ้านาย อีกอย่างเนื้อตัวเธอเลอะเทอะสกปรกจริงสมควรแก่การไปอาบน้ำ
“เออ รีบไป โอ๊ยยย” คีย์ตะวันนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ ในใจก็ก่นด่าแม่สาวเจ้าเนื้อไปด้วย
เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที สร้อยทองก็กลับมาในสภาพสะอาดสะอ้าน อาบน้ำไวที่สุดในชีวิตก็ว่าได้แต่ไม่รู้สะอาดไหม
“กลับมาแล้วค่ะ บอสนอนนิ่งๆ หนูจะทายาให้เอง”
“ก็ต้องเป็นเธอสิ ฉันทายาเองได้ไหมล่ะ” ถึงจะเจ็บแต่ความปากหมายังคงเส้นคงวา สร้อยทองถึงกับกลอกตามองบนก่อนจะนั่งลงข้างเจ้านาย
“ถ้าเจ็บบอกนะคะ หนูจะทำอย่างเบามือ”
หญิงสาวเปิดหลอดยาที่วิ่งไปเอาในกล่องยาสามัญประจำบ้าน แต่รู้สึกไม่ถนัดจึงขอร้องให้ชายหนุ่มถอดเสื้อ
คีย์ตะวันยอมทำตามอย่างว่าง่าย เพราะอยากทายาให้จบๆ ตัวเองจะได้หายเจ็บ
“เธอดึงเสื้อฉันนะ ฉันถอดเองไม่ได้”
“ได้ค่ะบอส”
สร้อยทองค่อยๆ ดึงเสื้อของคีย์ตะวันออกจากตัว ครู่เดียวก็สำเร็จทว่าความขาวของเขากำลังทำให้เธอตกตะลึง
คุณพระคุณเจ้าแค่แผ่นหลังยังหล่อน่ามองน่าลูบ เธออยากเห็นซิกซ์แพ็กของเขาจังเลย
วิญญาณหื่นสิงร่างทำให้หญิงสาวไม่ได้ยินเสียงเรียกของชายหนุ่ม
“ยัยอ้วนทำอะไรอยู่รีบทายาสิ” คนเจ็บแต่ปากจัดขมวดคิ้วงุนงงหลังจากรอมาหลายนาที แต่ดูเหมือนสร้อยทองจะไม่ลงมือทายาสักที อะไรของเธอเนี่ยเขาอยากพักผ่อนเต็มทนแล้วนะ
“...” ก็ยังไม่ได้ยินอยู่ดี สร้อยทองกลืนน้ำลายลงคอดังอึกก่อนจะสะดุ้งเฮือกเพราะชายหนุ่มเรียกชื่อเธอเสียงดังลั่น
“สร้อยทอง ได้ยินไหมเนี่ย”
“คะ? คุณคีตะว่ายังไงนะ”
“รีบทายา ฉันอยากนอนแล้ว”
“ได้ค่ะ รอแป๊บบบ”
เธอสะบัดหัวไล่ความหื่น ก่อนจะตั้งใจบีบยาลงบนแผ่นหลังเจ้านาย ด้วยน้ำหนักมือที่มากเกินไปทำให้เขาร้องโอดโอย
“ซี๊ดดด เบามือหน่อยดิ ร่างคนนะไม่ใช่ท่อนไม้”
คิ้วเข้มมุ่นติดกันเป็นแพยาว ใบหน้าหล่อเหลายับยู่ยี่อย่างไม่สบอารมณ์
ไม่น่าเลยเขาไม่น่าอยากแกล้งเธอเลย อย่างที่โบราณว่าไว้ใช่ไหม ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
“หนูเบามือแล้วนะคะ คุณบอสอยู่นิ่งๆ หน่อยสิ”
ไม่จริงเมื่อสักครู่เธอออกแรงหนักไปหน่อยทำให้เขาเบ้หน้า มารู้ตัวตอนโดนดุนี่แหละ แต่ก็แอบดีใจที่เห็นเขาทำหน้าทรมาน
คนปากจัดสมควรโดนเอาคืน
“ฉันว่าเธอต้องลดความอ้วนบ้างแล้ว มือหนักฉิบหายเลย”
ยังไม่หยุด คำก็อ้วนสองคำก็อ้วน สร้อยทองส่ายหน้าอย่างเอือมระอา อ้วนแล้วไงใครแคร์
“ก็ว่าจะลดอยู่เหมือนกัน แต่หนูสงสารพ่อค้าแม่ค้า ถ้าพวกเขาขาดหนูไปชีวิตคงลำบากน่าดู หนูก็เลยไม่ลด อีกอย่างหุ่นจ้ำม่ำแบบนี้ก็น่ารักดี”
หญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของตัวเอง ถ้าพวกเขาขาดเธอไปสักคนรายได้หดหายไม่น้อยเลยนะ
ในฐานะที่เป็นคนดี เธอจึงขีดฆ่าเรื่องลดความอ้วนออกจากสมอง อย่างน้อยๆ ก็ได้ช่วยสร้างรายได้ให้พ่อค้าแม่ค้า
“ใครบอกว่าน่ารัก คิดเองเออเองสิไม่ว่า”
เถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ อยากรู้เหลือเกิน ใครกันที่มาชมยัยอ้วนสร้อยทองว่าน่ารัก คงไม่ใช่แดนดินหรอกใช่ไหม เพราะถ้าใช้เขาจะให้มันไปตรวจสมอง
“เราไม่จำเป็นต้องให้ใครมาบอกค่ะ แค่มองในกระจกก็รู้”
เชิดหน้าตอบกลับด้วยความมั่นใจ สร้อยทองยิ้มตรงมุมปากยามที่คิดถึงรูปร่างหน้าตาของตนเอง
ใครไม่ชมก็เรื่องของเขา เพราะเธอชมตัวเองเป็นและชมเก่งด้วย กระจกเอ๋ยบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี ประโยคนี้เธอถามตัวเองทุกวัน แล้วคำตอบจะเป็นใครได้ถ้าไม่ใช่คนที่กำลังส่องกระจก
“ถามจริง เขินบ้างไหมที่พูด”
เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุดจะบรรยายในความมั่นหน้าของลูกหนี้สาว
ชายหนุ่มอยากจะพลิกตัวไปมองหน้าเธอเหลือเกิน อยากรู้ว่าตอนนี้สร้อยทองสีหน้าเป็นอย่างไร คนบ้าอะไรชมตัวเอง
อันที่จริงจะว่าเธอก็ไม่ได้เพราะเขาก็ชอบชมตัวเองเหมือนกัน
“ตอบจริง ไม่เขินค่ะ เพราะมันคือความจริง”
ปรบมือรัวๆ หญิงสาวยิ้มอย่างผู้มีชัยหลังจากให้คำตอบด้วยน้ำเสียงภูมิใจ ทำไมต้องเขินในเมื่อมันคือความจริง
ถ้ามัวแต่รอคนอื่นมาชม ชาตินี้เธอก็ไม่สวยสิเพราะมนุษย์แต่ละคนมีมาตรฐานความสวยไม่เหมือนกัน
ยิ่งคนไทยด้วยแล้วบอกเลยยาก รูปร่างอ้วนก็ไม่ได้ ผอมบางก็ไม่ดี ถ้าผิวไม่ขาวก็จะถูกเหยียด โดนปัดตกตั้งแต่ยังไม่เขียนใบสมัคร
คีย์ตะวันพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงแบบนี้ ช่างมีความมั่นหน้ามั่นโหนกดีแท้
เขายิ้มมุมปากและเริ่มรู้สึกดีกับผู้หญิงที่ตนเองชอบบอกว่า
ขี้เหร่อย่างไม่รู้ตัว จากนั้นสองหนุ่มสาวก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลยจนกระทั่งสร้อยทองทายาเสร็จ
“เรียบร้อยค่ะคุณบอส”
เธอจัดการเก็บหลอดยา ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ลุกขึ้นมาก่อนจะอ้าปากค้างตาโตกับสภาพของสร้อยทอง
แม่เจ้าโว้ยยัยอ้วนทำไมถึงได้ดูเอ็กซ์ขนาดนี้
“ทำไมใส่เสื้อสีขาว” เขาถามเสียงสั่นพยายามควบคุมอาการตื่นตะลึงไม่ให้เธอเห็น
ภาพหญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวยาวไม่ถึงเข่าทำให้ผู้ชายปากจัดใจเต้นรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ไหนจะผมสั้นประบ่าที่ตอนนี้มีความหมาดเล็กน้อยทำให้เธอดูเซ็กซี่ไม่เบา
“หนูรีบก็เลยคว้าแบบไม่ได้ดู” สร้อยทองก้มมองตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มที่กำลังอ้าปากหวอ
“...” ปากไม่อ้าให้มันรู้ไป ในเมื่อเธอมีแรงดึงดูดทางเพศขนาดนี้ คีย์ตะวันไล่สายตามองลงไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ใบหน้าจนถึงอกตูม
เขาเห็นชุดชั้นในเธอเต็มสองตาทั้งชิ้นบนและชิ้นล่าง
“บอสยังเจ็บอยู่เหรอคะ ทำไมหน้าแดง”
ถามเพราะเธอเห็นหน้าของเขาเปลี่ยนสี เธอกลัวเขาจะป่วย
เจ้าของห้องจึงหันไปมองทางอื่น หลังจากรู้ตัวว่ากำลังมองอะไรอยู่พร้อมด้วยการไล่เธอให้กลับห้องของตัวเองด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
“กลับไปได้แล้ว ฉันจะนอน”
“แต่หนูยังไม่ได้ทำงานให้บอสเลยนะคะ”
“ไม่ต้องทำ ฉันสั่ง ออกไป”
“บอส”
“ออกไป”
“ก็ได้ค่ะ หนูก็อยากนอนเหมือนกัน”
“รีบไปเลย”
ชายหนุ่มผินหน้าไปมองทางอื่น เพราะกลัวจะเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นอีก ทว่าหญิงสาวยังไม่ทันจะวาดขาลงจากบนเตียง ก็ถูกเขาดึงแขนทำให้เธอเซล้มทับเขา ปากของทั้งสองแนบกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทั้งคู่เบิกตากว้างเพราะต่างก็ตกใจกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น
หญิงสาวได้สติก่อนจึงรีบลุกขึ้นมายกมือขอโทษชายหนุ่มที่กำลังอยู่ในอาการนิ่งราววิญญาณหลุดออกจากร่าง
“หนูขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ”
“เธอตั้งใจล้ม เธออยากจูบฉันใช่ไหม”
เมื่อสักครู่เขาดึงแขนเธอก็เพราะอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ตอนนี้ลืมไปแล้ว และยังมีหน้าไปบอกว่าเธอตั้งใจล้ม ยัดข้อหากันซึ่งหน้านี่แหละ
สร้อยทองรีบยกมือขึ้นมาโบกปฏิเสธ ส่ายหัวเร็วๆ บ้าไปแล้วเธอไม่เคยคิดจะจูบคนปากจัดอย่างคีย์ตะวันแม้แต่น้อย กลัวจะติดเชื้อคนปากหมา
“ไม่จริงนะคะ หนูไม่เคยอยากจูบบอสเลย”
“ฉันไม่เชื่อ เธออยากจูบฉันก็บอกมาเถอะ”
“หนูพูดความจริง ให้หนูไปจูบกับหมาข้างถนนยังดีกว่าอีก”
“เธอว่าไงนะ! จูบกับหมาดีกว่าจูบกับฉันงั้นเหรอ แถมยังเป็นหมาข้างถนนอีก”
“เอ่อ หนูขอตัวก่อนนะคะ กูดไนต์”
“สร้อยทองกลับมาเดี๋ยวนี้ ยัยอ้วนนน”
คีย์ตะวันกำมือแน่นด้วยความโมโห สร้อยทองบอกว่าจูบกับหมายังดีกว่าจูบกับเขาเหรอ อ๊ากกก แม่ตัวดีกล้ามาก กล้าเอาเขาไปเทียบกับไอ้ตูบขี้เรื้อน พรุ่งนี้เธอต้องโดนลงโทษคอยดูนะ เขาจะสั่งงานจนเธอหัวหมุนเลย
สร้อยทองวิ่งหนีกลับห้องด้วยอาการหวาดกลัว ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะพูดแบบนั้นออกไป ตายแน่มีแต่ตายกับตาย
“ไอ้สร้อย พรุ่งนี้มึงกลายเป็นศพแน่ คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกช้างด้วย อย่าให้คุณบอสเจ้าอารมณ์เอาเรื่องหนูเลย”
เธอยกมือขึ้นมาพนมอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ท่านไม่บอกหวยเธอก็ไม่ว่าแต่เรื่องนี้ขอเถอะ ช่วยหน่อยไม่อย่างนั้นตายแน่ เธออยากอยู่บนโลกนี้ไปอีกนาน ขออยู่จนกว่าจะเจอพระเอกในซีรีส์แบบตัวเป็นๆ สักคนก็ยังดี
- ผู้เขียน
