บทที่ 4 จูบกับหมาดีกว่าจูบกับบอส(2)
1262 คำ
เพราะไม่อยากเจอเจ้านายปากร้ายทำให้สร้อยทองเลือกที่จะตื่นตั้งแต่ก่อนไก่ขัน แล้วแอบเข้ามาในห้องของคีย์ตะวันเพื่อทำงานที่ค้างคาให้เรียบร้อย
เธอใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเหลือเพียงเรื่องดูดฝุ่น ค่อยกลับมาทำหลังจากฝึกงานเสร็จแล้วกัน ก่อนเขาจะกลับมาจากคลับก็ได้ยังพอมีเวลา จากนั้นคนมีคดีก็รีบเดินทางไปบริษัทเพื่อฝึกงานตามโปรแกรมที่พี่เลี้ยงจัดสรร
“มองอะไรเหรอริต้า เห็นชะเง้อคอดูทางประตูมาสักพักแล้ว”
สร้อยทองกระซิบถามเพื่อนที่กำลังเมียงมองเหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง
“มองท่านประธาน เห็นพี่ริชาบอกว่าวันนี้ท่านประธานจะมาตรวจความสะอาดที่แผนกการตลาด”
ภูริตาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“จริงเหรอ ทำไมเราไม่รู้ โอ๊ยตายแน่ ซวยจริงไอ้สร้อย”
สร้อยทองเบิกตากว้าง มองซ้ายมองขวาอะไรมันจะซวยขนาดนี้ เธออุตส่าห์หนีหน้าเขายังต้องมาเจอที่แผนกอีกเหรอ
“ซวยอะไร ไม่ตายหรอก ดูโต๊ะของพวกเราสิ สะอาดจะตาย”
คนไม่รู้เรื่องคิดว่าสร้อยทองกลัวโดนดุเรื่องความสะอาด เมื่อวานหลังจากเข้ามาฝึกงานพี่ๆ ก็บอกให้น้องนักศึกษาต้องจัดวางของบนโต๊ะให้ดูสะอาดตาตลอดเวลา
เนื่องจากท่านประธานไม่ชอบความสกปรก ถ้าท่านเดินผ่านแล้วเห็นแผนกไหนไม่รักษาความสะอาด แผนกนั้นจะต้องโดนหักโบนัสปลายปีทุกคน
“น้องสร้อย น้องริต้า ว่างไหม พี่ขอความช่วยเหลือหน่อย”
รริชาคือพี่เลี้ยงของนักศึกษาฝึกงาน เดินมาบอกให้สร้อยทองกับภูริตาช่วยไปเอากล่องเอกสารของตัวเองที่เก็บอยู่ในห้องเก็บของ
“พวกเราว่างค่ะพี่ริชา มีอะไรจะให้ทำบอกมาได้เลย”
สร้อยทองตอบรับด้วยน้ำเสียงยินดี ไม่ว่าใครจะใช้ไปทำอะไรเธอพร้อมเสมอไม่ต่างจากภูริตา รริชานิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะออกคำสั่งหลังจากพิจารณารูปร่างหน้าตาของสองสาว
“พี่ให้สร้อยไปคนเดียวดีกว่า สร้อยช่วยไปเอากล่องที่เก็บเอกสารของพี่ในห้องเก็บของหน่อย มันเขียนว่า กล่องของรริชา ฝ่ายการตลาด”
“ได้เลยค่ะพี่ริชา” ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อเธอไม่อยากอยู่เจอหน้าคุณเจ้านายปากจัดอยู่แล้ว ภูริตาจึงรับหน้าที่เสิร์ฟน้ำให้ท่านประธานที่เดินเข้ามาหลังจากสร้อยทองออกไปได้ไม่ถึงนาที
“ฝ่ายนี้มีเด็กฝึกงานเท่านี้เหรอคุณริชา”
ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลังจากกวาดสายตามองไปทั้งแผนกทว่าไม่เจอคนปากดี เขารู้เธอหนีหน้าเพราะกลัวความผิด
หนียังไงก็หนีไม่พ้นหรอก
“มีอีกคนค่ะ แต่ริชาให้ไปเอาของในห้องเก็บของ”
เจ้านายพยักหน้าไม่ได้ถามอะไรต่อนอกเหนือจากเรื่องงานและตรวจดูเรื่องความสะอาด
หลังจากภารกิจเรียบร้อย เขาก็เดินออกไปโดยมีแดนดินเดินตามหลัง
“มึงขึ้นไปก่อนนะแดน กูมีเรื่องต้องไปทำต่อ”
“ครับบอส” ลูกน้องค้อมตัวเล็กน้อยก่อนจะหายเข้าไปในลิฟต์ ส่วนเจ้านายเดินไปทางห้องเก็บของ
เขาได้ยินเสียงตะกุกตะกักมาจากข้างในมุมปากกระตุกรู้แล้วจะเอาคืนสร้อยทองยังไง กล้ามาพูดแบบนั้นกับเจ้านายต้องโดนลงโทษ
พรึ่บ! อยู่ๆ ไฟอาคารดับลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย คีย์ตะวันยืนอยู่ตรงทางเดินจึงมีแสงมาจากข้างนอกผิดกับสร้อยทองที่อยู่ในห้องปิด
“เอ้าทำไมไฟดับ”
คนกลัวความมืดรีบคว้าโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า บริษัท SC ไม่บังคับพนักงานเรื่องการแต่งกายรวมถึงนักศึกษาฝึกงานด้วย เธอจึงใส่กางเกงกับเสื้อยืดเหมือนพนักงานคนอื่น
สร้อยทองมือไม้เริ่มสั่นรู้สึกหายใจไม่ค่อยสะดวก เพราะเป็นคนกลัวความมืดมาก ตอนเด็กมีประสบการณ์ไม่ดีถึงกับฝังใจ ถ้าอยู่ในที่มืดสนิทเธอจะหวาดกลัวอาจถึงขั้นหมดสติเลยก็ได้
ในขณะที่หญิงสาวกำลังจะกดเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมด้วยการปรากฏตัวของคีย์ตะวัน ไม่รู้ทำไมเขาเกิดเป็นห่วงเธอขึ้นมาจึงรีบเดินเข้ามาในห้องมืด
ชายหนุ่มสาดไฟไปทั่วเห็นหญิงสาวยืนตัวสั่นจึงรีบเข้าไปหา
“สร้อยทอง เป็นอะไรทำไมตัวสั่น” น้ำเสียงของเขาดึงสติเธอ
“บอสมาได้ยังไง”
เธอถามเสียงเบาราวกับคนกำลังจะหมดแรง
“เธอเป็นอะไร ทำไมเหงื่อออกแบบนี้” ชายหนุ่มตื่นตระหนกเมื่อเห็นเหงื่อเม็ดโตบนหน้าผากเกลี้ยงเกลา
สร้อยทองเป็นอะไรกันแน่ทำไมถึงดูอาการไม่ค่อยดี
“ปะ...เปิดไฟหน่อย เปิดไฟ”
“สร้อยทอง! เป็นอะไร”
“ขอไฟ ช่วยด้วย เปิดไฟ”
“ฉันเปิดอยู่ ไฟฉายจากมือถือนี่ไง”
เขาส่องไฟจากโทรศัพท์ไปที่หน้าของเธอ ถึงกับตกใจเมื่อเห็นสีหน้าราวกับคนป่วยหนัก
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มหญิงสาวที่มีน้ำหนักเกือบหกสิบกิโลออกมาจากห้องเก็บของ จากนั้นก็ค่อยๆ วางลงบนพื้นตรงทางเดินหน้าห้องเก็บของ
สร้อยทองหน้าซีดปากสั่นก่อนจะคลานไปพิงผนังแล้วเอาหน้าซบลงบนเข่า เธอเงียบไม่พูดไม่ร้องไห้ทำให้คีย์ตะวันเริ่มใจไม่ดี
“เธอเป็นอะไรไป ถ้ากลัวฉันจะดุเรื่องเมื่อวาน เอาเป็นว่าฉันไม่โกรธแล้วกัน เงยหน้าขึ้นมาคุยกันก่อน”
เขาคิดว่าเธอไม่อยากมองหน้า ไม่อยากคุยด้วยเพราะเรื่องจูบเมื่อคืน
“...” หญิงสาวยังก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูด เนื้อตัวยังสั่นเทาไม่หาย ภาพในวันวานยังลอยอยู่ในหัว เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นเธอถึงได้เป็นแบบนี้
“อย่าทำแบบนี้สิสร้อยทอง เดี๋ยวใครเดินผ่านไปมาเขาจะหาว่าฉันรังแกเด็ก”
เจ้านายนั่งลงตรงหน้าพยายามพูดด้วย หลงลืมเรื่องความสะอาดไปเสียสนิท ปกติท่าน CEO สุดหล่อไม่เคยนั่งบนพื้น
“...” คนมีอดีตกับความมืดยังเงียบไม่ยอมตอบ
สร้อยทองยังก้มหน้าก้มตากอดเข่าเหมือนเดิม หาได้สนใจเสียงเรียกของเจ้านายปากร้าย
“ยัยอ้วน สร้อยทอง ยัยแก้มกลม”
ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวพลางจิ้มไหล่จึกๆ บอกตามตรงเขาไม่ชอบเลยเวลาเห็นเธอมีอาการแบบนี้ ดูเป็นคนอ่อนแอหมดทางสู้
“บอสกลับไปก่อนเถอะค่ะ หนูอยากอยู่คนเดียว”
เธอเงยหน้าบอกเขาเสียงเศร้า ถึงจะมองโลกในแง่ดีแต่ใช่ว่าชีวิตคนเราจะคิดบวกได้ตลอดเวลา มันก็ต้องมีบ้างเวลาทุกข์ใจ แล้วตอนนี้เธอก็กำลังเผชิญกับมัน ทุกข์ที่เกิดจากบุพการี
“ไม่ไปที่นี่บริษัทของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่” คีย์ตะวันเอ่ยด้วยความไม่พอใจ ยัยสร้อยทองกล้ามาไล่เขาได้ยังไง เธอลืมไปแล้วเหรอบริษัท SC เป็นของเขา และมีแต่เขาเท่านั้นที่ไล่คนอื่นได้
สร้อยทองไม่สนใจคำพูดของเจ้านาย สิ่งเดียวที่เธออยากทำคือลืมความเจ็บปวดในอดีต ดวงตากลมโตจ้องเข้าไปในดวงตาคู่คมก่อนจะร้องขออย่างไม่อาย
“เย็นนี้หนูขอไปคลับด้วยได้ไหมคะ”
“ไปคลับ? ไปทำไม”
“หนูอยากเมา”
- ผู้เขียน
