โซฟามาถึงคอนโดไม่นานเจ้าของห้องก็ลงมารับด้วยสีหน้ายุ่งนิดๆมีเหงื่อซึมออกมาแล้วยังพยายามยิ้มให้กันแต่ว่าคิ้วเข้มมีพลาสเตอร์ติดอยู่ให้ต้องสงสัยว่าไปโดนอะไรมา
"เจ็บไหมคะ?" นิ้วเล็กแตะที่หางคิ้วซ้ายของเขาแผ่วเบา
"นิดหน่อย พี่แค่ล้มให้ห้องน้ำพอดี...พี่ทำความสะอาดห้องแต่ยังไม่เสร็จเลย" พอดีวันนี้แม่บ้านที่ใช้งานประจำลาพักแล้วสภาพห้องในตอนนี้จะเรียกว่าสกปรกโสโครกเลยก็ว่าได้แต่โชคดีหน่อยที่ไอ้น้องชายเฮงซวยมันซื้อเครื่องล้างจานมาให้เลยไม่ลำบากมากแล้วยังซื้อขนมผลไม้มาไว้ให้อีกแต่เอามาไว้ตอนไหนก็ไม่รู้สิส่วนเสื้อผ้าไม่แน่ใจว่าน้องชายสั่งให้เอาไปซักรีดรึเปล่าถึงเนี๊ยบกริบทุกตัว
เขาก็แค่ปัดกวาดแล้วเคลียร์ขยะนิดหน่อย
...ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยทำครั้งแรก!
"ไม่เห็นต้องลำบากทำเองเลยค่ะ"
"ห้องพี่สกปรกมากนะ พี่ไม่อยากให้โซเฟียเห็นแบบนั้น"
"ถ้าสกปรกขนาดนั้นพี่รามอยู่ยังไงคะ?"
"ก็ไม่ต้องสนใจมันแค่นั้
