เช้าวันต่อมาพระรามตื่นด้วยความหงุดหงิดเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุดแต่ก็ยิ้มได้กว้างเมื่อคนตัวเล็กนอนซบอกยังหลับสนิทดีอยู่ เมื่อคืนเรามีความสุขกันมากจนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กินมื้อค่ำที่เธออุตส่าห์ตั้งใจทำรอตั้งแต่บ่าย
เขารับสายแล้วลุกออกจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวมาใส่ไว้ก่อนจะคว้าบุหรี่ตัวโปรดเดินออกไปที่ระเบียงห้อง ความจริงแล้ววันนี้ไม่จำเป็นต้องเข้าบริษัทก็ได้แต่มันจำเป็นเพราะไอ้น้องชายตัวดีเอาชื่อเขาก่อเรื่องจนได้ซึ่งมันก็เรื่องเล็กน้อยเองแค่ควงผู้หญิงตามปรกติของมันแต่ปัญหาคือเจอกับน้ำหวานนี่ดิ
เมื่อวันก่อนเขานอนกับคู่หมั้นน้องชาย...สันดานเหี้ย!
เรื่องนี้ยังให้เมียรู้ไม่ได้เพราะลำพังอยู่กันแบบนี้ก็เหมือนทำร้ายโซเฟียมากอยู่แล้ว เขาไม่มั่นใจในคำว่ารักเพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันอาจจะเพราะยังมีหลายอย่างติดค้างอยู่ภายในใจก็ได้มั้งเลยไม่กล้าหาความรู้สึกจริงของตัวเอง
เขาเคยรักโซเฟียมากซึ่งนั่
