ตอนที่ 7
1611 คำ
พระรามเดินออกมาคุยโทรศัพท์กับน้องสาวเพื่อนที่เขาเป็นคนพยายามโทรหาเองจนฝั่งนั้นรับสาย เสียงที่พูดยังแหบเล็กน้อยคงจะพึ่งตื่นเพราะเมื่อคืนนอนดึกมาก เขาไม่ได้ถามถึงนรีเลยสักคำแต่ขอนัดมายมาดื่มเพื่ออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน เธอตอบตกลงแล้วคืนนี้เจอกันที่คลับเพราะไม่ว่างจะออกมากัน
แค่มายคนเดียวที่เขาต้องการตอนนี้
พระรามเดินกลับไปโต๊ะเดิมอย่างอารมณ์ดีก่อนจะโทรหาทศกัณฐ์เพื่อนรักอีกคนต้องการยาปลุกเซ็กซ์ เขาไม่ได้บอกมันว่าจะใช้กับใครแต่มันก็ให้อยู่ดีแหละโดยที่ไม่ถามอะไรเพิ่ม
ในเมื่อไอ้หมอกมันแย่งเมียไปเขาก็จะเอาน้องมาเป็นเมีย!
"พี่รามอารมณ์ดีจัง" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาออกไปคุยกับใครถึงได้อารมณ์ดียิ้มกว้างให้ขนาดนี้
"วันนี้คงพาไปดูพี่เตะบอลไม่ได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับตอนบ่ายนะ พี่ตื่นเช้าไม่น่าจะไหว" คืนนี้ยังไงก็คงขึ้นยาวไกลจนหมดแรงแน่ดังนั้นเรื่องไปเที่ยวจะไม่สามารถไปแต่เช้าได้ เขาไม่คิดจะยกเลิกนัดครั้งนี้เพราะว่าเป็นโซเฟียแต่ถ้าเป็นคนอื่นอย่าหวังเลยว่าเขาจะฝืนตัวไปทั้งที่แทบไม่ได้นอนทั้งคืน
หึ! สวรรค์ของเขาเเต่เป็นนรกของไอ้หมอก
"ตามใจพี่รามสิคะ"
"โซเฟียโสดมานานยัง?"
"ก็เกือบสามปีแล้วค่ะ ทำไมเหรอ?"
"ลืมแฟนเก่ารึยัง?"
"โซเฟียเป็นคนบอกเลิกเองค่ะจะลืมเร็วก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกส่วนเรื่องความโสดเนี่ยเพราะเรียนหนักไม่มีเวลากาแฟนหรอกค่ะ พี่รามละทำใจได้รึยังคะ?"
"พี่รู้สึกว่าพี่ไม่ได้รักเขาแล้วแต่พี่รักอีกคน"
"น้องสาวเพื่อนน่ะเหรอคะ?"
"ใช่ครับ คืนนี้พี่จะไปเจอกับเขาแล้วจะขอคบ"
"...ขอคบ?"
"พี่ว่ายังไงนะมายก็ต้องยอมคบกับพี่แน่"
"งั้นดีใจด้วยล่วงหน้านะคะที่พี่มูฟออนได้สักที ดื่มค่ะ" เธอตอบด้วยเสียงสั่นนิดๆภายในใจวูบโหวงคล้ายว่ากำลังเจ็บแต่เก็บอาการ
นี่ยังไม่ทันได้เริ่มต้นเลยก็อกหักแล้วเหรอ?
พี่รามอารมณ์ดีมากคงจะรักผู้หญิงคนนั้นมากจนมองไม่เห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอ เขาเอาแต่พูดถึงน้องสาวเพื่อนไม่หยุดชมสารพัดจนเธออดจะอิจฉาไม่ได้เลย เธอก็มีดีไม่น้อยกว่าใครแต่ผิดตรงที่เขาไม่รักก็เท่านั้นเอง
คนแพ้แบบเธอยังมีสิทธิ์หวังอยู่ไหม?
"ทำไมน้ำตาไหล?"
"...ตาแห้งค่ะ!"
"อ่อ มาพี่เช็ดให้" พระรามหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาซับน้ำตาที่แก้วนุ่มด้วยความรู้สึกแปลกๆในแววตาที่กำลังมองกันอยู่ เขาพยายามหลบตาแล้ววางกระดาษทิชชูก่อนจะหันไปอีกทางเพื่อประคองอารมณ์ให้คงที
ทำไมรู้สึกว่าอยากหอมแก้มเธอวะ?
"อ่านหนังสือเยอะเหรอ?"
"ใช่ค่ะ ทำงานกับคนเก่งมากมีเรื่องให้ต้องศึกษาเยอะเลย"
"หมายถึงไอ้ลัก?"
"เปล่าค่ะ พี่ลักเก่งก็จริงแต่ไม่เคยกดดันโซเฟียหรอก"
"มันใจดีนะ"
"พี่รามจะพูดให้โซเฟียไปคบกับพี่ลักอีกรึเปล่าคะ?"
"เปล่าเลย พี่แค่พูดตามความจริงเฉยๆ"
"ความรักมันบังคับกันไม่ได้นะคะ" เพราะเธอไม่สามารถบังคับเขาให้พี่รามหันมารักกันได้และไม่สามารถตัดใจจากเขาได้ในตอนนี้เหมือนกัน เขาไม่รู้หรอกว่าเธอรอเจอมานานขนาดไหนต้องแลกกับอะไรบ้างจนมาถึงตอนนี้ที่มานั่งฟังเขาพรรณาถึงความสวย ความเก่ง ความน่ารักของผู้หญิงคนนั้นไม่หยุด
ความรักทำให้คนโง่เธอเชื่อแล้ว!
ช่วงค่ำโซเฟียแวะมาหาพระลักษณ์ที่โรงแรมเพราะต้องการคนจะคุยจะปลอบใจหรือทำอะไรก็ได้ให้ไม่ต้องคิดมากถึงเรื่องคืนนี้ เธอไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้นแต่ในหัวมีแต่ภาพพี่รามขอผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนแล้วก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะพามาด้วยรึเปล่า
ถ้าต้องเจ็บขนาดนั้นเธอทนไม่ไหว!
"ทะเลาะกับมันมาเหรอ?"
"ไม่ค่ะ พี่รามแค่แวะมาหาเพื่อนดื่มเฉยๆ"
"แล้วมีอะไรให้พี่ช่วยครับหรือว่าเราก็เหงาอีกคนพี่จะได้อยู่เป็นเพื่อนคืนนี้?"
"นี่โซเฟียมารบกวนพี่ลักรึเปล่าคะ?"
"เอาเป็นว่าคืนนี้พี่ดื่มเป็นเพื่อนนะเดี๋ยวจะขับรถไปส่งด้วย"
"วันนี้พ่อมารึเปล่าคะ?"
"มาครับ"
"งั้นเราไปดื่มบาร์แถวนี้กันดีกว่าเนอะโซเฟียไม่อยากให้พ่อรู้เท่าไรค่ะ"
"ครับ"
พระลักษณ์ตอบแล้วหันไปจ่ายค่าเครื่องดื่มก่อนจะพาน้องสาวคนสนิทเดินทางออกไปดื่มที่บาร์ใกล้ๆแถวนี้ โซเฟียมีเรื่องไม่สบายใจอยู่แต่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำคงเพราะไม่อยากให้เขาคิดมากแต่ตาแดงๆของเธอมันบอกได้ดีว่าผ่านการร้องไห้มาได้ไม่นานนี้เอง
"โซเฟีย"
"คะ?"
"พี่ว่าตัดใจง่ายกว่าดันทุรังนะ ถ้าเป็นพี่ใครไม่เห็นค่าพี่จะตัดออกทันที"
"ถ้าพี่ลักได้รักใครสักคนพี่จะรู้เองค่ะว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย"
"แต่พี่คงไม่ทนอยู่กับคนที่ไม่รักกันหรอก"
พระรามเดินเข้ามาที่คลับเพื่อพบผู้หญิงที่ทำให้เขาสับสนจนแทบประสาทกินหลายครั้งพร้อมกับแผนการเอาคืนเพื่อนสนิทให้มันเจ็บเหมือนอย่างที่เขาเป็นต่อให้มายจะไม่มีส่วนร่วมในเรื่องเหี้ยของไอ้หมอกแต่ในเมื่อเป็นน้องสาวที่มันทั้งรักทั้งหวงก็รับทุกอย่างแทนไปแล้ว
คืนนี้เขาจะเอาให้เอวพังไปเลย!
แค่คิดก็สะใจแล้ว!
"พี่รามมานานยังคะแล้วนี่นัดกับพี่นรีด้วยรึเปล่า?" พี่รามส่งข้อความมาปรึกษาเรื่องพี่นรีบอกเลิกแบบไม่ได้ตั้งใจแล้วทำใจไม่ได้เลยขอให้เธอมาดื่มเป็นเพื่อนในคืนนี้ เธอยังไม่ได้บอกพี่หมอกแต่เดี๋ยวเด็กที่คลับก็คงบอกเองว่าพี่รามมาในเมื่อเขาเป็นเพื่อนกันคงจะดื่มปลอบใจจนเมาเละแน่
ความรักทำให้เป็นทุกข์ขนาดนี้ทำไมทุกคนถึงยังอยากได้มันอยู่นะไม่เข้าใจเลย!
"สักพักแล้วแต่วันนี้มายสวยจัง" เธอก็สวยทุกวันแหละแต่วันนี้รู้สึกว่าจะเซ็กซี่มากขึ้นกว่าเดิมจนเขาเก็บอาการแทบไม่อยู่
ดูขาอ่อนขาวผ่องของเธอสิมันน่ากัดสักทีแล้วเนินอกก็น่าขย้ำมากเพียงแค่คิดว่าคืนนี้เราจะได้มีเซ็กซ์กันก็รู้สึกว่าเลือดลมมันร้อนรุ่มขึ้นมาจนซ่อนแววตาไม่ได้หิวกระหายไม่ได้เลย
นี่มายจะรู้ตัวบ้างไหมว่ามีแต่คนอยากได้!
พระรามหลบตาคนแสนน่ารักน่าจับกินแล้วหันไปสั่งเครื่องดื่ม คืนนี้มายใส่ชุดเดรสยาวสีดำแหวกข้างสูงโชว์เรียวขาขาวผ่องดึงดูดสายตาคนอื่นให้ต้องมองตามกันเป็นแถบแล้วหน้าอกที่ล้นทะลักออกมาทำให้คนที่มองตามมันยิ่งอยากได้มากขึ้นแต่เธอคือคนต้องห้ามที่แตะต้องไม่ค่อยได้เท่าไรเพราะพี่ชายหวงแล้วมายก็เป็นคนเย็นชาไม่เชื่อในความรักทั้งที่แทบจะมีคนเอามากองแทบเท้าให้อยู่แล้ว
คืนนี้ผู้ชายที่มองเธอมันคงจะอิจฉาจนเก็บอาการไม่อยู่แน่!
"มายดูคนโน้นดิแม่งมองตามไม่หยุด พี่ว่ามันชอบมายนะ"
"เขาจีบมายมาสักพักแล้วค่ะแต่เขาก็มีแฟนแล้วนะ"
"เลววะนอกใจแฟน"
"เพราะแบบนี้ไงมายถึงไม่เชื่อในความรัก"
"ผู้ชายดีๆมันก็มีนะมาย"
"มายไม่เคยเจอเลย ที่ผ่านมาก็แค่อยากได้เฉยๆขืนมายเผลอตัวไปนะคงได้กลายเป็นของเล่นมากกว่า"
"พี่มีน้องชายที่คิดคล้ายมายเลยแต่มันบ้ามากกว่าเยอะ"
"ที่เป็นแฝดน่ะเหรอ?"
"ใช่! พี่กับมันนอกจากหน้าตาแล้วก็ไม่เหมือนกันเลย"
"ดูมายกับพี่หมอกยังไม่เหมือนกันเลยทั้งที่โตมาด้วยกัน"
"พี่ว่ามายดีกว่ามันเยอะ"
พระรามพูดคุยไปเรื่อยๆอาศัยจังหวะที่เธอเผลอแอบเทยาปลุกเซ็กซ์ตัวใหม่ที่พึ่งได้มาจากเพื่อนรัก ยาตัวนี้ออกฤทธิ์ช้าแต่ออกฤทธิ์นานมันจะทำให้เธอเหมือนเมาแล้วเคลิ้มหลงไปกับสัมผัสยิ่งผสมกับเหล้ายิ่งเพิ่มความต้องการทางเพศสูงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว
คืนนี้ผู้ชายทุกคนที่ชอบเธอจะต้องอิจฉาเขาจะเก็บอาการไม่อยู่แต่เขาก็ไม่คิดจะคบอย่างเปิดเผยหรอกแค่เอาจนเบื่อแล้วเขี่ยทิ้งให้ไอ้หมอกเจ็บใจเล่นๆ มายไม่เหมาะกับการมีแฟนหรอกเพราะเสน่ห์แรงจัดแบบนี้คงมีแต่ปัญหาตามมามากกว่า
เธอเหมาะกับเรื่องบนเตียงมากกว่า
ผู้หญิงอะไรวะมีแรงดึงดูดสูงขนาดนี้!
- ผู้เขียน
