แลกรัก

ตอนที่ 6.

เขาดุ ก่อนจะขยับตัวยื่นหน้าไปปิดปาก จูบหนักราวกับลงโทษให้เธอหยุดประท้วง

“โอย... ฉันไม่ไหวแล้ว ปล่อยฉันเถอะ”

เธอร้องวอนขอความเมตตายามที่ริมฝีปากมีโอกาสได้เปล่งเสียง แต่ก็ถูกเขาปิดปากไว้อีก ร่างหนาร้อนราวกับไฟเมื่อเขาสลัดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ ผิวกายของเขาสีแทน แผงอกล่ำสันมีไรขนขึ้นหนาสากคาย ยามเสียดสีกับทรวงอกนุ่มๆ มันคันยุบยิบเหมือนโดนแผงหญ้าพาดผ่าน นิ้วมือของเขาโจมตีส่วนอ่อนไหวของเธอไปพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่กำลังจูบจนเธอแทบหมดลมหายใจ ร่างกายสาวสะท้านไปทั้งร่าง เขาก่อไฟพิศวาสแผดเผาเธอจนหัวหมุน

วรรณรวีแม้จะเคยใกล้ชิดคู่หมั้นหนุ่มอย่างพงศ์พล แต่เขาก็ไม่ได้ล่วงเกินเธอมากไปกว่ากอดหอมธรรมดาประสาคนรัก ตลอดเวลาที่คบกันมาเขาให้เกียรติเธอมาตลอด ไม่เคยทำให้เธอหมองมัวหญิงสาวจึงทั้งรักทั้งบูชาแฟนหนุ่มราวกับเทพบุตร แม้ว่าเขาจะทำให้เธอเสียใจจากความผิดพลาดที่หลงเดินทางผิดจนติดหนี้การพนัน แต่วรรณรวีไม่คิดถือโทษ ยิ่งเห็นโดนทำร้ายหัวใจเธอก็แทบขาดตาม จนยอมทำทุกอย่างแม้กระทั่งเซ็นสัญญาอุ้มบุญให้เสี่ยทัศนัย โดยไม่เฉลียวใจว่าอีกฝ่ายจะคิดรังแกเธอแบบที่ทำอยู่ตอนนี้ กายสาวกำลังจะถูกเขาพร่าผลาญหมดสิ้นความภาคภูมิใจ หมดสิ้นสิ่งมีค่าที่เธอเก็บรักษาไว้มอบให้สามีในค่ำคืนวิวาห์

“ชุ่มฉ่ำจริงๆ คนสวย ตอดนิ้วฉันแรงแบบนี้ ต้องการฉันแล้วใช่ไหม”

เขาละริมฝีปากออก ขณะดึงนิ้วมือออกจากซอกฉ่ำร้อน แล้วยกชูให้หญิงสาวดูใกล้ๆ ริมฝีปากกระตุกยิ้มเมื่อเห็นเธอเบือนหน้าหนี

“ร้อนเร็วแบบนี้ สงสัยแฟนเธอฝึกมาดี เดี๋ยวมาลองกันว่าฉันกับมันลีลาใครจะเด็ดดวงกว่ากัน”

ทัศนัยลากมือไปบนปลายยอดทรวง แต้มหยาดน้ำลื่นๆ บนทรวงอวบของเธอราวกับแกล้งให้หญิงสาวอับอายเล่น เขายอมรับว่าวรรณรวีสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว ผิวขาวเนียนละเอียด ทรวงอวบใหญ่น่าฟัด หน้าท้องแบนราบสะโพกอวบตึงราวกับผลแอปเปิ้ล กุหลาบสาวอวบอูมงดงามหมดจด แถมยังดูจะจุดติดไวสนองตอบแรงกระตุ้นได้ดี เขาก้มลงมองมังกรของเขาที่กำลังโป่งพอง มันกระหายอยากเลื้อยเข้าไปในโถงถ้ำสวาทของหญิงสาวใจจะขาด มันบวมเปล่งแทบปริร้าว ยิ่งได้เสียดสีกับร่างนุ่มหอมนี่ ยิ่งทำให้ร่างกายของเขาเกิดความปรารถนาปลดปล่อยความต้องการมากขึ้น

“อย่าทำฉันเลย ขอร้องเถอะ ฮือ...”

น้ำตาไหลรินออกมา แต่ไม่ได้ทำให้คนเห็นใจอ่อนลงเลย ทัศนัยใช้หลังมือปาดน้ำตาให้เธอ แต่หยดน้ำตายังไหลออกมาไม่ยอมหยุด เขาจึงเปลี่ยนวิธีมาใช้ลิ้นเลียให้ทั่วแก้ม

“เป็นหมาหรือไง มาเลียหน้ากันแบบนี้ ไอ้บ้า!” เธอเบือนหน้าหนีอย่างสุดทน

“ว่าแล้วว่าต้องแกล้งบีบน้ำตา ตัวสั่นริกๆ แบบนี้มันอาการของคนอยากชัดๆ มาแกล้งบีบน้ำตาให้ฉันใจอ่อนเหรอ เหอะ มารยาของนางเอกละครหลังข่าวแบบเธอ ฉันรู้ทันหรอกน่า”     ทัศนัยยิ้มหยันรู้ทัน

ตอนเห็นน้ำตาเขาเกือบใจอ่อนจริงๆ นั่นแหละ แต่เมื่อนึกได้ว่าหญิงสาวมีอาชีพอะไร เขาเลยใจอ่อนไม่ลง ก็ดาราน่ะบีบน้ำตาเป็นอาชีพ ยิ่งนางเอกละครน้ำเน่าหลังข่าว ยิ่งต้องร้องไห้เก่งสั่งน้ำตาได้ราวกับเปิดก๊อก ท่าทางนิ่มๆ แบบวรรณรวีเขารู้ว่าเธอมันพวกอ่อนนอกแข็งใน มีนิสัยสู้คนซ่อนอยู่ไม่มากก็น้อย ไม่อย่างนั้นจะกล้าได้กล้าเสียยอมรับปากทำตามสัญญาได้อย่างไร ยิ่งเมื่อครู่เธอไม่ยอมให้เขารังแกง่ายๆ ต้องตามไล่ล่ากัน ก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาตื่นเต้นเร้าใจจนเกิดอารมณ์ปรารถนาขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน เขามันพวกถูกกระตุ้นไม่ได้เสียด้วย

“ไอ้เสี่ยตัณหากลับ ไม่มีปัญญาให้ทำให้เมียท้อง แล้วมาลงที่ฉันเหรอ ฉันไม่ยอมแกง่ายๆ หรอก”

นางเอกสาวฮึดสู้ขึ้นมาเมื่อใช้ไม้อ่อนหลอกเขาไม่สำเร็จ ไม่คิดว่าเขาจะหัวไวรู้ทันเล่ห์กลมารยาของเธอ อุตส่าห์บีบน้ำตาเข้าใส่เขาก็ไม่ยอมปล่อย

“ปากดีขึ้นมาเชียวนะ นางเอกเจ้าน้ำตาเมื่อกี้หายไปไหน” เขาจับปลายคางให้หันมามองหน้า

วรรณรวีจ้องหน้าเขาอย่างโมโห “ไอ้บ้า แกมันไอ้คนเจ้าเล่ห์ อย่าหวังว่าฉันจะยอมให้ลูกเกิดมา ถ้าฉันท้องฉันจะทำแท้ง จะทำให้ลูกแกไม่มีโอกาสได้เกิด” เธอแผดเสียงใส่ตามอารมณ์ โดยหลุดคำพูดบาดหูอีกฝ่ายออกไป

“ไม่ทันท้อง ก็คิดจะทำแท้งแล้วเหรอ เธอมัน...”

เขาลงน้ำหนักบีบปลายคางเธอจนหญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บ ก่อนจะกระแทกปากเข้าจูบเธออย่าหนักหน่วงจนปากบวมเจ่อ ปิดคำพูดร้ายๆ ไม่ให้พ่นใส่เขาอีก ทัศนัยระดมจูบเธออย่างดุดันป่าเถื่อน ไม่สนใจเสียงร้องและการขัดขืนของเธออีกต่อไป เมื่อเธอกล้าพูดแบบนี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องปรานีเธออีก

“กรี๊ด อย่านะ อย่าทำแบบนี้ ปล่อยฉัน อย่าทำฉัน!”

วรรณรวีพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่อีกฝ่ายตัวโตแถมยังจับเธอมัดไว้จนดิ้นไม่หลุด ร่างงามถูกฟอนเฟ้นจนไม่มีเหลือพื้นที่เป็นส่วนตัว เมื่อเขาใช้ทั้งปากทั้งมือสัมผัสไปทั่วทุกบริเวณราวกับตีตราเป็นเจ้าของ ผิวขาวของเธอมีจ้ำสีแดงเล็กบ้างใหญ่บ้างลายพร้อยราวกับถูกมดทั้งฝูงรุมกัด