ตอนที่ 5.
1016 คำ
เธอดิ้นเร่าหยิกข่วนให้เขาปล่อย แต่คนตัวโตก็หนังหนาจนไม่รู้สึกรู้สากับการทำร้ายนั้น แถมยังแรงเยอะรัดร่างเธอจนแทบหายใจไม่ออก เขาลากตัวเธอมากดไว้กับขอบบันไดบ้าน แล้วกระชากชุดให้ขาดหลุดติดมือมา
แคว่ก แคว่ก แคว่ก !!!
เสียงผ้าขาดดังบาดหัวใจ วรรณรวีกรีดร้องขึ้นด้วยความตื่นตกใจ
"กรี๊ด อย่านะ คุณจะบ้าเหรอ อย่าทำแบบนีกับฉันนะ"
เสียงกรีดร้องของเธอไม่ทำให้เขาหยุด ดูเหมือนยิ่งยั่วยุให้เขากระทำการต่อไป
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก นึกเหรอว่าจะหนีพ้น เธอเซ็นสัญญาแล้วก็ต้องยอมทำตามใจฉันทุกอย่างสิ ขั้นตอนผลิตลูกมันต้องร่วมมือกันทั้งสองฝ่าย”
เขาพูดไปก็จับเธอหมุนให้หันหน้ามาหา รวบข้อมือทั้งสองข้างมัดติดบันไดไว้ ในลักษณะหลังพิงราวบันได มือสอดไปใต้ช่องว่างของราวบันได แล้วก็ใช้เศษชุดที่ขาดนั่นแหละเป็นอุปกรณ์พันธนาการ แม้เธอจะดิ้นรนหนีแต่เขาก็จัดการมัดเธอจนดิ้นไม่หลุด ก่อนจะขยับถอยออกมาปาดเหงื่อมองดูผลงานชิ้นโบแดงอย่างชอบใจ
“ยังจะฤทธิ์มากอยู่อีกไหม แหม โดนมัดแบบนี้มันเซ็กซี่ชะมัด” ดวงตาของเขาวิบวาวทีเดียว
“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า คนวิปริต วิตถาร ไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกาม ไอ้... อุ๊บ!”
ปากน้อยๆ รัวคำด่าแสบหู ได้ไม่ครบทุกข้อหา ก็ถูกคนฟังกระแทกริมฝีปากร้อนประกบปิดปากไว้ก่อน เริ่มต้นบดขยี้ ริมฝีปากอิ่มของเธออย่างเมามันส์ คำด่าหายไปในคอ มีเสียงอึกอักครางประท้วงดังขึ้นแทน แน่นอนว่าเธอไม่มีปัญญาด่าเขาได้อีกนอกจากด่าไม่ได้แล้วยังถูกเขาจูบ
เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม มือหนาบีบแก้มเธอไว้ไม่ให้อ้าปากงับลิ้นเขาได้ แล้วกวาดลิ้นไปควานหารสหวานซ่านใจจากริมฝีปากเธอดูดดึงเกี่ยวกระหวัดรัดเรียวลิ้นที่หลีกหลบราวกับแมวไล่จับหนู สุดท้ายเธอก็ถูกเขาเกี่ยวไว้ได้หนีไม่พ้นถูกดูดจนลิ้นชา หายใจหายคอไม่ทัน อากาศเข้าปอดน้อยจนแทบวูบหมดสติ ยังดีที่เขาคายริมฝีปากออก ปล่อยให้เธอสูดลมหายใจเข้าไปเลี้ยงปอดทันรอดตายไปหวุดหวิด
“นมโตแบบนี้ ลูกฉันคงมีน้ำนมกินจนอ้วนแน่ ขอชิมหน่อยสิว่าหวานไหม”
มือหนาของเขากอบกุมทรวงอวบที่ใหญ่จนล้นฝ่ามือไว้ ลูบโลมขยำคลึงเคล้นอย่างเมามันส์ เหมือนก้อนนุ่มหยุ่นนั่นเป็นดินน้ำมันให้เด็กปั้นเล่น มือขยำตะโบมไปทั่วก่อนจะปลดบังทรวงลูกไม้ออกโยนทิ้ง ดวงตาลุกวาวเมื่อทรวงอวบเด้งดึ๋งออกมาอวดสายตา เขากลืนน้ำลายก่อนจะลงไปฟัดลูกบอลลูกโตอย่างมันเขี้ยว
ริมฝีปากร้อนเคลื่อนลงมาดูดปลายยอดชูชันอย่างหื่นกระหาย เจ้าของทรวงอวบสะดุ้งเฮือกแอ่นร่างหนี แต่กลายเป็นแอ่นอกให้ดูดกลืนอย่างเต็มปากเต็มคำ
“อย่านะ โอ๊ย มันเจ็บนะ!”
เธอสูดปากเมื่อถูกเขาดูดแรงๆ แถมยังโดนขบเม้มปลายยอดจนเจ็บจี๊ด อยากผลักไสแต่มือถูกมัดไว้แบบนี้หมดปัญญาจะขัดขืน ได้แต่ด่าทอดิ้นพราดๆ ต่อต้านไปเต็มฤทธิ์
“ไอ้เลว ไอ้บ้ากาม ฉันไม่ใช่แม่แกนะ มาดูดนมเอา ดูดนมเอา”
“อื้อ ก็ใครว่าจะให้เป็นแม่ล่ะ กำลังจะเอาเป็นเมียอยู่นี่ เห็นไหม” เขาเงยหน้าแล้วยักคิ้วให้
วรรณรวีร้อนผ่าวไปทั้งตัว ยิ่งจุดที่เขาจูบซุกไซ้อยู่ มันรู้สึกเหมือนมีประกายไฟร้อนๆ แล่นผ่าน ข้อมือถูกเศษผ้ารัดไว้แน่นยิ่งดิ้นมันยิ่งรัดแน่นเข้าทุกที ไม่รู้เขาเอาวิธีมัดแบบนี้มาจากไหน ข้อมือของเธอแสบไปหมด มันคงแดงเพราะแรงกระชากของเธอ
“ปล่อยฉันนะ จะข่มขืนกระทำชำเราคนไม่เต็มใจเหรอ”
เธอตวาดแว้ด แต่เขาไม่สะท้านสักนิด หน้าด้านเกินทนคนอะไร
“เดี๋ยวก็เต็มใจเอง ขอเวลาหน่อยนะ เครื่องยังไม่ร้อนเต็มที่”
เขาเลื่อนมือลูบไล้ ขยี้ขยำไปทั่ว ก่อนจะสอดมือไปใต้ขอบกางเกงในตัวสวยแล้ว...ค่อยๆ รูดมันลงมา
“โอ๊ย ไอ้บ้า หื่นจนไม่ฟังอะไรเลยใช่ไหม อ๊ะ จะทำอะไร อย่านะ!”
นอกจากไม่ฟังแล้ว เขายังไม่สนใจด้วยว่าเธอจะด่าทออะไร ยังคงตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติกามอย่างผู้ชำนาญการ กางเกงในตัวน้อยถูกโยนทิ้งไม่ต่างจากขยะชิ้นหนึ่ง คนโยนไม่สนใจว่ามันจะลอยไปตกตรงไหน เมื่อตาลุกวาวจับจ้องตรงเนินสาวไม่ละสายตา มันอวบอูมเนียนผ่องสวยราวกับดอกมะลิแรกแย้ม จนเขาอยากแปลงร่างเป็นแมลงเข้าไปซอกซอนข้างในกลีบสวย แต่ยังก่อน... เขาจะค่อยๆ คลี่กลีบดอกไม้ดอกนี้ให้เบ่งบานทีละน้อยๆ ปลายนิ้วมือลูบไล้ไปทั่ว ก่อนจะขยับยุกยิกสะกิดตุ่มเกสรสาว หยอกเย้า ปลุกเร้า ให้น้ำหวานหลั่งรินออกมา ขณะที่ปากของเขาก็ทำงานประสานกับลิ้นดูดดุนยอดทรวงของเธออย่างเมามันส์ กระตุ้นให้เธอหลุดความควบคุมละแรงพยศลง
“อื้อ... อย่า พอเถอะ...”
เสียงลมหายใจหอบกระเส่าของเธอกับท่าทีขัดขืนอ่อนแรงลง บ่งบอกว่าเธอต้านทานแรงกระสันในตัวไม่ไหว ปลายนิ้วของเขาเริ่มเปียกฉ่ำ ขาเรียวสวยขยับแยกห่างออกทุกที เสี่ยหนุ่มใช้ปลายนิ้วแยกกลีบผกางามออก แล้วแทรกนิ้วเข้าไปสัมผัสกับความชุ่มฉ่ำร้อนผ่าวของช่องทางสวรรค์ ร่างงามสะดุ้งเฮือกถดสะโพกหนี
“ไม่นะ อย่า...”
เธอท้วงเสียงหอบ ส่ายหน้าไปมา เขาทำให้เธอปั่นป่วนไปหมด
“อย่าดิ้นสิ...”
- ผู้เขียน
