“ว้าย! ตายแล้ว...ทำไมนายต้องเดินมาทางนี้ด้วยเนี่ย” เด็กสาวเกาะกิ่งไม้แน่น รีบปีนป่ายขึ้นบนต้นไม้พุ่มใหญ่ให้สูงกว่าเดิมเมื่อมองลงมาด้านล่างแล้วเห็นร่างใหญ่ของแทนเดินลิ่วๆ มาแต่ไกล หล่อนเลือกไม้ต้นนี้เพราะด้านล่างมีซีเมนปูล้อมรอบสูงพอที่จะทำให้หล่อนไต่ขึ้นต้นมาได้ง่ายๆ หล่อนอุตส่าห์หาที่หลบภัยแบบที่ใครก็คิดไม่ถึง
แต่หล่อนก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะตามมาถูกทาง...
จมูกดีเหลือเกิน!
เด็กสาวกลั้นหายใจ ยิ่งเขาใกล้เข้ามารัศมีอันตรายก็ยิ่งแผ่ซ่านจนหล่อนใจเต้นระทึก หากโดนจับได้คงโดนตีขาลายเหมือนคราวที่แล้วแน่นอน ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าขวดเหล้าเปล่าๆ ในลังนั่นจะเป็นของหวงของรักของเขา หล่อนคิดว่ามันถูกทิ้งรอวันเก็บลงถังขยะ ก็เลยได้ไอเดียสนุกๆ นำมาเล่นกับเพื่อนๆ
ไม่รู้ว่าป่านนี้คนอื่นๆ จะเป็นอย่างไรบ้าง แต่ช่างเถอะ...ตอนนี้ตัวใครตัวมันก่อนก็แล้วกัน หล่อนเองยังเอาตัวไม่รอดเลย
“วันๆ มีแต่เรื่องปวดหัว ร้อนก็ร้อน ชิบ...” คนอารมณ์เสียบ่นพึมพำในลำคอ พลางถอดหมวกทรงคาวบอยมาพัดวีขับไล่ความร้อน เขาถอนหายใจแรงไม่อยากเก็บเรื่องไร้สาระของพวกเด็กกะโบโลมาใส่ใจนัก แต่เด็กพวกนั้นก็สร้างเรื่องให้เขาปวดเศียรเวียนเกล้าได้ทุกวี่ทุกวันเสียจริงๆ จนหลายครั้งไม่สามารถระงับอารมณ์ได้
“งานการไม่ต้องทำกันพอดีกับไอ้พวกเด็กเวรนั่น...ไล่พ่อแม่มันออกให้หมดเลยดีไหม หึ...” ชายหนุ่มโยนหมวกลงบนพื้นซีเมนยกสูงใต้ต้นไม้ใหญ่แล้วทิ้งร่างลงนั่ง ล้วงบุหรี่ในกระเป๋ามาจุดไฟสูบแก้หงุดหงิด
‘ให้มันได้อย่างนี้สิ’ คนบนต้นไม้หลับตาปี๋ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง หล่อนเกาะกิ่งไม้ไว้แน่น หวังว่านายใหญ่ของไร่จะจากไปเร็วๆ นี้ความเจ็บตรงต้นขาที่เกี่ยวกิ่งไม้เอาไว้ในท่านอนทำให้หล่อนเงื้อมมือไปลูบแรงๆ สูดปากกัดฟันทนความปวดแปลบ
‘มดแดง!’ เด็กสาวอ้าปากเหวอ ทำไมถึงซวยซ้ำซ้อนขนาดนี้! หรือนี่คือผลของการทำความผิด!หล่อนค่อยๆ หันกลับไปมองที่มาของมดตัวเล็กแต่มีฤทธิ์เดชเกินตัว ปรากฏว่ารังของมันอยู่ตรงปลายกิ่งไม้ที่หล่อนกำลังเกาะอยู่ แถมเป็นรังใหญ่เสียด้วย
ลงไปได้เมื่อไหร่จะแหย่ไปคั่วเกลือกินให้หมดทั้งรัง!
แต่...ตอนนี้รู้สึกว่าหล่อนกำลังโดนพวกมันกินเองแล้ว เมื่อน้ำหนักตัวสั่นสะเทือนไปถึงรังมดตัวเล็กๆ นับไม่ถ้วนก็สามัคคีแห่กันออกมาจากรัง...และไต่มาหาเธอเนื้อทองแทบจะร้องไห้ หล่อนมองด้านล่างภาวนาให้นายแทนรีบไปๆ เสียสักที เขากลับปฏิบัติในทางกลับกัน
ชายหนุ่มหยิบหมวกมาปัดๆ พื้นปูนฉาบมันพอให้สะอาดจากเศษดินเศษฝุ่น แล้วเอนหลังทิ้งตัวลงนอน บุหรี่ยังคาบอยู่ในปาก เขาอยากพักสายตาสักครู่ก่อนจะได้เริ่มงานต่ออีกสักหน่อย เย็นมากแล้วอากาศก็ดี ลมพัดฉิว...แดดส่องแสงอ่อนๆ ชวนให้คนอารมณ์เสียค่อยผ่อนคลายลง
“...” ทันทีที่ศีรษะตั้งราบไปกับพื้น สายตาของเขาก็มองไปเห็นร่างของเนื้อทองกำลังเกาะกิ่งไม้ไว้แน่น ใช้สองขาเกี่ยวพันขนานไปกับกิ่งไม้ ดวงตาเบิกโพลงจ้องมาที่เขาเช่นกัน เด็กสาวอ้าปากเหวอ
‘นาย!!...’
“ไอ้เด็กเวร!! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ” ร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นยืนบนพื้นปูนนั้น ตะโกนเรียกตัวปัญหาแต่หล่อนส่ายหน้าสั่น
ลงมาเมื่อไหร่จะตบให้หน้าสั่นซ้ำ!!
“ขึ้นไปทำบ้าอะไรบนนั้น!”
“เนื้อทองไม่ลง! ลงไปนายก็ตีสิ”
“คิดว่าอยู่บนนั้นฉันจะจัดการเธอไม่ได้งั้นเหรอ” พูดจบเขาก็ใช้เท้าถีบต้นไม้แรงๆ
“นายแทน! นายอย่าเขย่า!!!”
“ลงมา!!” เสียงทุ้มตะโกนเกรี้ยวกราด
“มดแดงนาย! มดแดง!!” เด็กหญิงกรีดร้อง แรงกถีบจากคนตัวใหญ่ทำให้ต้นไม้ไหวจนหล่อนเกือบจะตกอยู่รำไร มดแดงทั้งรังกรูกันออกมาปกป้องภัยอันตราย มันไต่มาตามขาของหล่อน กัดเนื้อที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นอย่างเมามัน
“ฉันไม่อร่อยหรอก ฮือ...” หล่อนครวญ ทั้งเจ็บทั้งกลัวตก
“เฮ้ย! บ้าอะไรเนี่ย” มดแดงบางส่วนตกลงมาจากต้นไม้จากแรงสั่นสะเทือนและเนื้อทองพยายามปัดออกจากตัว ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อสะบัดออกแล้วหลบห่างออกมาเล็กน้อย เวลาเพียงเสี้ยววิเขาหลงลืมเด็กสาวที่อยู่บนต้นไม้เพราะมัวแต่จัดการกับมดแดงที่กำลังรุมกัดเขาอยู่
เนื้อทองพลาด! ร่างห้อยร่วงลงมาจากกิ่งไม้ หล่อนยังใช้มือจับเอาไว้ได้ทัน แต่มดแดงก็ไต่เข้ามายั้วเยี้ยไปหมด
“นาย! ช่วยเนื้อทองด้วย!!” จากที่กลัว ในตอนนี้นายแทนคือเทพบุตรหนึ่งเดียวของหล่อน
“ไอ้เด็กบ้า! เล่นอะไรของเธอ!!”
“เนื้อทองไม่ได้เล่น!!! นาย! เนื้อทองเจ็บ!! กรี๊ด!”
“เฮ้ย!!”เสียงร้องประสานกัน เสียงกิ่งไม้หักโค่น เสียงกระทบของพื้นกับวัตถุหนักบางอย่างดังขึ้นพร้อมๆ กัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก รู้ตัวอีกทีแทนก็พบว่าเนื้อทอง กิ่งไม้ และรังมดแดงอยู่บนตัวเขาแล้ว!!
ณปราชพบว่าลูกสาวของเขามีแต่กางเกงในกับเสื้อตัวใหญ่ของแทนสวมทับอยู่ตอนกลับมาถึงบ้าน เนื้อตัวมอมแมมแดงเถือกเป็นจ้ำจนน่าตกใจ ส่วนเจ้าของเสื้อที่หิ้วเนื้อทองมาส่งก็มีสภาพไม่ต่างกัน เขาสวมแต่กางเกงยีน เปลือยส่วนบนที่เต็มไปด้วยรอยแดงและคราบเหงื่อไคล
คนเป็นพ่อแทบเป็นลม เดาไม่ออกจริงๆ ว่าทั้งคู่ไปทำอะไรกันมา จะว่าเล่นกันก็ไม่น่าใช่ แทนไม่มีทางพิเรนทร์เล่นสนุกกับเด็กอย่างเนื้อทอง ต่อให้สนิทสนมกันแค่ไหนก็ตาม
ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรเขาแบกเนื้อทองมาโยนกองไว้หน้าบ้านพักแล้วก็เดินกระทืบเท้าจากไป เด็กสาวจึงเป็นคนเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟัง
เนื้อทองถูกทำโทษ...โดยการเฆี่ยนด้วยไม้หวายสิบครั้งถ้วน
แต่หล่อนชินแล้ว พอตีเสร็จพ่อก็ทายาให้เหมือนเคยแม้พ่อจะบ่นเหมือนหมีกินผึ้งหรืออะไรก็ตามแต่หล่อนก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียทั้งที่พ่อยังพูดไม่จบ ทั้งเจ็บทั้งร้าว ทั้งระบม ใครจะฝืนไหว...
ดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้กับมะรืนหล่อนจึงไม่ต้องไปโรงเรียน พอได้นอนพักรักษาตัวจากอาการบาดเจ็บ
หนึ่งเดือนมีสามสิบวันโดยเฉลี่ย เนื้อทองเจ็บตัวประมาณยี่สิบห้าวันต่อเดือน คนเป็นพ่อเริ่มคิดว่าเขามีลูกผิดเพศ ถ้าเนื้อทองเป็นเด็กผู้ชายคงเหมาะสมกว่านี้