“อุ๊ย!”
นิดาหลุดจากภวังค์ก็ตอนที่ตรัสตรัยจูงมือเธอลงลิฟต์สำหรับผู้บริหารมาจนถึงชั้นจอดรถของเขา ส้นรองเท้าที่เธอหักทิ้งมันไม่เรียบเท่าอีกข้าง หญิงสาวจึงสะดุดอะไรสักอย่างบนพื้นจนต้องเกาะแขนเขาไว้
“ขอโทษค่ะคุณตรัส”
“เจ็บมั้ยครับ” ตรัสตรัยก้มลงมองเท้าของเธอที่ดูเดินไม่สบายเอาซะเลย ไม่เหมือนตอนที่รองเท้าคู่นี้มีส้นสูงตามปกติ “มานั่งนี่ก่อนดีกว่า”
ไม่ไกลคือรถยนต์คันหรูที่วันนี้เขาขับมาทำงานด้วยตัวเอง มือหนาดึงประตูรถเปิด ก่อนจะดันตัวเลขาของลูกชายให้นั่งลงบนเบาะโดยสารจากด้านข้าง แล้วขอถุงกระดาษของเธอไปเปิดออก หยิบรองเท้าราคาแพงออกมา
“ขออนุญาตนะครับ”
นิดาไม่ค่อยชินเท่าไหร่กับการที่ท่านประธานนั่งชันเข่าบนพื้น แล้วถอดรองเท้าคู่เก่าของเธอออก ก่อนจะสวมคู่ใหม่ให้ ความนุ่มนิ่มที่บุอยู่ด้านในรองเท้าแสนสวย ความอ่อนโยนของเขา ทำให้เลขาสาวรู้สึกหัวใจนุ่มนิ่ม ฟูฟ่องเต็มอกเลย
ตริ๊ง!
แล้วความสุขๆ ฟูๆ ก็
