ความโกรธและพาลพุ่งจี๊ดจนขมับเต้นตุ้บๆ และโดยไม่มีใครคาดคิด กวิสราแอบยื่นขาออกไปตอนนิดากำลังเดินผ่าน จนเลขาสาวสะดุดล้มหน้าคว่ำ โชคดีตรัสตรัยหันกลับมาคว้าแขนเธอไว้ได้ทัน แต่โชคร้ายที่ส้นรองเท้าข้างขวาหัก และถุงกระดาษที่เธอถืออยู่ก็ร่วงลงพื้นระเนระนาด
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณนิด”
ตรัสตรัยถามด้วยสีหน้าตกใจ
จูนและพนักงานที่ยังไม่กลับบ้านอีกหลายคนถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก บางคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ ในขณะที่นิดาไม่ได้ตอบคำถามของตรัสตรัย แต่เธอตวัดสายตาไม่พอใจมองริสา และเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้มเยาะ ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นเห็นอกเห็นใจเมื่อตรัสตรัยมองตามสายตาของนิดาไป
อื้อหือ ตอแxลได้โล่เลยเด็กนี่!
“คุณเลขาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ พื้นมันลื่นน่ะค่ะ ป้าแม่บ้านเพิ่งจะถูไป เวลาเดินต้องระวังหน่อยนะคะ ริสาเป็นห่วงค่ะ”
ถ้าตามบทนางเอ๊กนางเอก นิดาคงต้องตอบตรัสตรัยไปว่า ‘ไม่เป็นไรค่ะ’ และขอบอกขอบใจกวิสราที่เตือน
