ตรัสตรัยรอเธออยู่ก่อนแล้ว... เขายืนจิบไวน์มองวิวกลางคืนของกรุงเทพมหานคร เมื่อนิดาเดินมากุมมือที่ถือกระเป๋าราคาแพงไว้ตรงหน้า ยืนอยู่ทางด้านหลังเขา หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นมองเงียบๆ
เพิ่งสังเกตว่าท่านประธานตัวสูงขนาดนี้ แล้วก็ไหล่กว้างมากๆ เลยด้วย
ความที่เขาเป็นประธานบริษัทมานานมากแล้ว ตั้งแต่ที่นิดายังไม่เข้ามาทำงาน เขาดูเป็นคนที่อยู่คนละโลกกับเธอ ไม่มีเหตุอะไรให้ต้องเข้าใกล้เขา ไม่มีงานอะไรที่เธอต้องติดต่อกับเขาโดยตรง มีแต่ติดต่อผ่านเลขาด้วยกัน อีกทั้งท่าทางของเขาที่ดูเป็นผู้ใหญ่อยู่ตลอดเวลา ทำให้นิดามองรวมว่าตรัสตรัยเป็นชายสูงวัยเหมือนบอร์ดบริหารคนอื่นๆ ที่อายุอานามใกล้เกษียณกันอยู่แล้ว
เธอลืมไปเลยแฮะ ตรัสตรัยพลาดมีลูกตั้งแต่ยังเรียนอยู่ พอลองยกนิ้วขึ้นนับอายุของเตวิชเพิ่มขึ้นอีกสิบเจ็ดปี... ตรัสตรัยก็เพิ่งจะอายุสี่สิบสี่เองนี่นา แต่ก็ห่างกับเธอตั้งสิบแปดปีแน่ะ จะไม่ให้มองว่าเขาแก่แล้วได้
