ฉันเดินตามคุณตฤณขึ้นมาชั้นบน ปวดแขนชะมัดหมอนั้นแรงดีสุดๆ ฉันยกข้อมือตัวเองมาดูแดงไปหมดเลย ฮืออออ ผิวสวยๆของฉัน
ตึ่งงง
"อ๊ะ คุณตฤณหยุดทำไมไม่บอกคะ"
ฉันลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ ก็อยู่ๆเขาก็หยุดเดินไม่บอกกันซักคำฉันก็เดินชนแผ่นหลังเขาโดนทั้งใบหน้าเลยโดยเฉพาะจมูกเนี้ย เจ็บอ่ะ
"เธอไม่ดูเอง"
ฉันทำหน้ามุ้ยใส่เขาเล็กน้อยมองสบตาเขาที่มองฉันอยู่เช่นกัน เขาเปิดประตูแล้วดึงฉันเข้าไปในห้องทำงานของเขา
แอ๊ดดดดดด
"ไม่ต้องตามมา"
เขาสั่งลูกน้องของเขาเสร็จก็ปิดประตูลง ตอนนี้เท่ากับว่าในห้องทำงานมีแค่ฉันกับเขาแค่สองคน เขามองหน้าฉันสักพักก็ถอนหายใจออกมา
"เจ็บมั้ย"
ฉันยื่นข้อแขนของตัวเองไปตรงหน้าเขา ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"หนูนิดเจ็บค่ะคุณตฤณ ผู้ชายคนนั้นมันบีบข้อแขนหนูนิดแรงมากเลยค่ะหนูนิดเจ็บ"
ฉันทำหน้าเศร้าแล้วกระพริบตาปริบๆให้กับเขา เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือมาจับข้อมือฉันไปดู
"แล้วไปยืนคุ
