บทที่ 9 แค่แกล้ง
1400 คำ
ฉันเดินออกมาจากโรงอาหารพร้อมเพื่อน ตอนนี้ฉันกำลังสติหลุด เมื่อกี้ฉันเผลอทำอะไรไป ฉันรู้สึกหงุดหงิด ที่ยัยคนชื่อข้าวฟ่าง อยากนั่งข้างพี่ดิว ฉันลืมตัว เผลอออกตัวเกินเบอร์
"ยัยแพตตี้ แกตั้งใจแกล้งพี่ดิวกับยัยข้าวฟ่างเน่า หรือว่าแกคิดอะไรอยู่หรือเปล่า"ลูกอมที่มันเดินอยู่ข้างๆถามฉัน เพื่อนอีกสองคนเหมือนรอฟังคำตอบฉันด้วย
"ฉันแค่อยากแกล้งยัยข้าวฟ่างนั่น อยู่ดีๆจะมาไล่ที่ฉัน ฉันนั่งของฉันอยู่แล้ว ฉันไม่ชอบเสียสละให้ใคร" ฉันไม่ชอบเสียสละของให้คนอื่น ฉันคิดว่าที่ฉันทำมันต้องมาจากเหตุผลนั้นแน่นอน
"แน่ใจนะว่าไอ้ที่แกทำเมื่อกี้แค่แกล้งเขา ไม่ใช่ว่าแกหึงพี่ดิวหรอกนะ อาการแกมันออก ตั้งแต่นัยนั่นเดินเข้ามาหาพี่ดิวแล้ว" ฉันแค่แกล้งพี่ดิว กับยัยข้าวฟ่าง เห็นแล้วสนุกดีที่ได้ไล่คนของพี่ดิวไปได้ อยากเห็นหน้าพี่ดิวด้วยจะหน้ายังไง เมื่อถูกฉันเอาคืน ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย
"ใครจะไปหึงพี่ดิวจอมเจ้าชู้นั่น แกเอาอะไรคิดกันยา คนอย่างแพตตี้ที่มีหนุ่มในคลังเยอะแยะ จนจำชื่อไม่ได้ จะเสียอาการเพราะพี่ดิว ไม่มีทาง" ตัวเลือกฉันมีเยอะ ทำไมจะต้องไปมองพี่ดิว ให้เสียลูกตา ผู้ชายมั่นหน้าคิดว่าฉันจะหลง ฝันไปเถอะ คนที่ต้องหลงฉันต้องเป็นพี่ดิว
"เสียงสูงเลยนะแก ไม่มีจริง" นิชาก็แซวฉันอีกคน พวกมันสามคนได้ที พากันรุมฉันใหญ่ ฉันส่งค้อนให้เพื่อนสาว ที่หันมามองหน้าฉันหมด แล้วพากันยิ้ม เหมือนไม่เชื่อที่ฉันพูด
"เออเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ทำไปแล้วด้วยคิดไม่ทันการกระทำมันไปก่อนสมองคิด คิดแล้วฉันยังอาย คราวหลังจะไม่แกล้งใครแรงแบบนี้อีกแล้ว" คิดได้ก็สายไปแล้ว แก้ไขไม่ทัน นึกขึ้นมาแล้วยังอาย แถมเจอลูกชายพี่ดิวทิ่มก้นอีกต่างหาก ฉันไม่ได้ใสซื่อที่ไม่รู้ว่า ไอ้ที่ทิ่มก้นเมื่อกี้คืออะไร ฉันเลยหน้าแดง ดีที่ไม่มีคนเห็นว่าพี่ดิวทำอะไรฉัน แล้วยังมีมือที่ลูบขาอ่อน รู้สึกสยิวและขนลุกแปลกๆ ดีที่สติยังกลับมา ไม่งั้นคงเผลอไผลไปกับพี่ดิวแน่ๆ ฉันต้องบ้าไปแล้ว ที่เผลอชอบสัมผัสนั้น อยากตบหน้าตัวเองแรงๆ
"ค่ะเพื่อน แค่แกล้งเนาะ ไม่ได้หึงเขาเลย" ลูกอมมันแซวฉันเสียงสูง คนอย่างฉันจะไปหึงพี่ดิวทำไม ปากเสีย เจ้าชู้ ขี้อ่อย แพตตี้ไม่มีทางไปตกหลุมพี่ดิว แพตตี้มีผู้ชายให้เลือกเยอะแยะ
แล้วฉันจะกล้าสู้หน้าพี่ดิว กับเพื่อนเขาไหม ไหนจะหนุ่มคณะวิศวะอีก เรตติ้งฉันไม่ตกไปแล้วเหรอ แล้วถ้าไปส่องผู้ชายเขาจะกลัว จนหนีฉันไปไหม
"เฮ่อ"เสียงถอนหายใจของดัง จนเพื่อนหันมามอง และส่ายหน้า ฉันทำอะไรลงไป สติฉันหายไปไหนหมด
"ไปเรียนได้แล้วแพตตี้ ถอนหายใจไปก็ไม่ช่วยอะไร ฉันเตือนหลายทีแล้ว คิดก่อนทำ" กันยามันเคยเตือนสติเรื่องที่ฉันใจร้อน แล้วมักจะเผลอสวนกลับทันที แล้วมันก็ออกมาอย่างที่เห็น ฉันเดินตามเพื่อนๆ ที่เดินขึ้นตึกไปแล้ว ทำไปแล้วช่างมัน ทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่องไว้แกสาวมั่น อย่ามาเสียฟอร์มเพราะเรื่องนี้
"ขี้เกียจเข้ารับน้องวะ" เสียงลูกอมบ่น พวกเรากำลังนั่งรอรับน้องหลังเรียนเสร็จขณะที่กำลังเริ่มกิจกรรม
"นั่นมันกลุ่มพี่รุจคณะวิศวะสุดหล่อนี่ มาครบเลย พี่รุจโคตรหล่อเลย พวกพี่เขามาดูใครนะ" เสียงสาวๆที่ดังเซ็งแซ่แข่งกับพี่ๆ ที่กำลังทำกิจกรรม
"นั่นพี่ดิวสุดหล่อของฉันก็มาด้วย ฉันอยากได้พี่เขานะ อยากลองโดนของพี่เขาสักครั้งคงฟิน อยากโดนจับกิน" นี่ก็ขยันมาอ่อยเหลือเกินหมั่นไส้ ยิ้มหว่านเสน่ห์อยู่นั่น คงมาหาเหยื่อ มาส่องซะไกลเลย ฉันอยากชกหน้าพี่ดิว พี่ต้าต้า พี่เตก็ใช่ย่อย สาวพากันกรี๊ด ดูหน้ายัยลูกอมเหี่ยวงลงเลย มีเพียงกันยาที่ยังเฉย หรือว่ามันไม่ชอบพี่เต มันเลยไม่หวง
ฉันหันมองกลุ่มพี่รุจ ดูหงุดหงุดที่รุ่นพี่ผู้ชายเอาใจ คงหวงนิชา ส่วนพี่ตาต้า ดูหงุดหงิด ที่มีรุ่นพี่หนุ่มกำลังคุยและขอเบอร์ลูกอม หรือว่าพี่ตาต้าจะชอบยัยลูกอม น่าจะมีหวังแล้ว ส่วนพี่เตดูไม่ออก กันยามันก็มีรุ่นพี่รุมจีบ ส่วนฉันตอนนี้กำลังคุยกับหนุ่มๆ ที่เข้าหารู้สึกว่าได้บริหารเสน่ห์ มันมีความสุข อย่างน้อยๆฉันก็ไม่น้อยหน้าพี่ดิว ที่สาวรุมกรี๊ด น่าดุหน้าไม่พอใจใครไม่รู้ คงไม่ใช่ไม่พอใจฉันหรอกนะ
"แพตตี้ฉันว่าแกเพลาๆ แจกไลน์แจกเบอร์ให้พวกหนุ่มๆบ้างก็ได้นะ" ลูกอมมันกระซิบข้างหู ขณะที่ฉันกำลังแลกไลน์กับเพื่อนผู้ชายในคณะ ที่เข้ามาขอคอนเทค
"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ" ฉันงงกับลูกอม ปกติฉันก็เป็นแบบนี้มันก็เห็น
"เออน่า เดี๋ยวระเบิดลงแถวนี้ แกหันไปดูโน่น" ฉันหันไปมองตามลูกอม ไม่เห็นมีอะไร เห็นแต่พี่ดิวที่ทำกะฟัดกะเฟียด จ้องฉันตาเขม็ง เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ เป็นปกติพี่ดิว ที่เห็นฉันมักทำแบบนี้ประจำ ไม่เห็นแปลก และฉันไม่สนท่าทางพี่ดิว ยังยิ้มและคุยกับผู้ชายต่อ จนพวกพี่เขาออกไป และเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เดินไปเกาะแขนพี่รุจ ซึ่งนิชา
มองดู และแอบฟังเขาคุยกัน และเหมือนชวนกันไปเที่ยวไหนสักแห่ง กลุ่มผู้หญิงคนนั้นรู้จักพี่รุจ และฉันเห็นยัยข้าวฟ่าง อยู่กับยัยผู้หญิงคนนั้น คิดดีไม่ได้เลยทั้งกลุ่ม นัดหญิงเที่ยว คงไม่ต้องคิดว่าจะชวนกันไปไหนต่อ
"พวกแกดูยัยนาเดียร์มันจะมาปาดหน้าเค้กฉัน ทำไงดี มันจะไปหาพี่รุจด้วยได้ยินว่านัดกันตี้" นิชามันกังวลเรื่องยัยนาเดียร์กับพี่รุจ ฉันเข้าใจเพื่อนและต้องหาทางช่วยเพื่อน นิชามันชอบพี่รุจมาตั้งนาน จะให้ยัยนาเดียร์ มาแย่งไปไม่ได้ แล้วยัยข้าวฟ่างอีก ฉันรู้มันคิดอะไร ฉันอยากไปแกล้งและขัดขวางยัยข้าวฟ่าง รู้สึกหมั่นไส้ทั้งคู่ ที่ยืนคุยสนิทสนมแบบแนบชิด แพตตี้ของขึ้นเลย ฉันจะไปแกล้งสองนั้นไม่ให้มีความสุข แค่แกล้ง นึกแล้วก็สนุกดี
"งั้นรอไร เราก็ตามไปสิ" ฉันชวนเพื่อนๆตามไป ช่วยพี่รุจกับนิชา กันยัยนาเดียร์ทุกคนเห็นด้วย โดยเฉพาะยัยลูกอม
"ดีเหมือนกันฉันก็อยากออกสเต็ปช่วงนี้ รับน้องมันน่าเบื่อ ไปหาอะไรหนุกๆทำกัน" ลูกอมก็ใช่ย่อยเรื่องกินเรื่องเที่ยวขอให้บอก
"แกต้องไปตามคนของแกอย่าปล่อยให้เสือไปหาเหยื่อ แกต้องทำตัวเป็นเหยื่อที่มันน่าเคี้ยว"ดูสายตายัยกันยา ไม่คิดว่ามันจะร้าย แต่ความคิดมันดีฉันเห็นด้วย
"ไปแต่งตัวห้องฉันกัน เดี๋ยวฉันแปลงโฉมพวกแกให้เป็นเหยื่อชั้นดี" ฉันจะทำให้พวกผู้ชายตะลึงจนไปไหนไม่ได้ โดยเฉพาะพี่ดิว จะทำให้ลืมยัยข้าวฟ่าง ยังไงคืนนี้ฉันต้องชนะ และฉันจะเข้าไปสืบ กับพี่ดิวว่าไปไหนกัน เพราะฉันรู้มาว่าพี่ดิว ชอบเล่นโซเชียล ฉันมีไอจีพี่ดิว ซึ่งลงสตอรี่บ่อย หาแหล่งที่พวกพี่เขาไปได้ไม่ยาก ทุกคนเห็นด้วยกับความคิดฉัน แล้วเราก็ดำเนินตามแผน
- ผู้เขียน
