พร้อมทุกอย่าง
651 คำ
“แซมนายเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วใช่ไหม?” แดเนียลถามแซมทันทีที่เห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาหาในห้องนั่งเล่น
“ครับคุณแดเนียล ว่าแต่คุณศิริยารู้แล้วใช่ไหมครับ?”
“ดีมากแซม เธอรู้แล้ว”
“แล้วเราจะไปรับเธอไปสนามบินด้วยไหมครับ?”
“เอ่อ ลืมเลยแซมถ้านายไม่พูด งั้นฉันโทร.หาเธอก่อนนะว่าจะไปรับเธอที่คอนโดฯ”
แดเนียลเอ่ยด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงมาต่อสายไปหาศิริยาทันที ซึ่งไอ้อาการท่าทางของชายหนุ่มนั้นมันทำให้แซมอดยิ้มไม่ได้ ตั้งแต่เป็นผู้ช่วยมา เขาไม่เคยได้เห็นมุมน่ารัก ๆ แบบนี้ของเจ้านายหนุ่มเลย
“น้องศิเสร็จยังครับ” เมื่อปลายสายกดรับเขาก็ถามทันที
“เสร็จแล้วค่ะ” ศิริยาไม่ชอบเอาเสียเลย ที่เวลาตัวเองคุยกับผู้ชายคนนี้ทีไร หัวใจของเธอมักเต้นแรงเหมือนกลองรัวทุกครั้งเลยที่ได้คุย สบตา อยู่ใกล้เขา
“ถ้างั้นให้พี่ไปรับไปสนามบินพร้อมกันเลยนะ?” เพราะตอนนี้มันเวลา 9 โมงแล้วเขาอยากพาสาวเจ้าไปสแตนด์บายรอที่สนามบิน ยิ่งตอนสาย ๆ ของกรุงเทพฯ รถยิ่งชอบติดอยู่ สังเกตได้จากวันก่อน
“ไม่เป็นไรค่ะ ศิไปเองได้ พอดีมีคนมารับแล้วค่ะ” จะให้ไปกับเขาได้ไง แค่ได้ยินเสียงเข้ม ๆ ของเขา ใจเจ้ากรรมก็กระเจิดกระเจิงแล้ว
“ใครมารับ!" แดเนียลถามเสียงห้วนออกมาด้วยความไม่พอใจ
“คุณจะรู้ไปทำไมคะ มันเรื่องของฉัน งั้นแค่นี้นะเจอกันที่สนามบินค่ะ” ศิริยาไม่ปล่อยให้เสียเวลา พอเอ่ยจบประโยคก็ตัดสายทันที
แดเนียลโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อโดนหญิงสาวปฏิเสธน้ำใจแบบนี้ แถมหญิงสาวก็ยังว่าเขาอีก ยิ่งคิดถึงคำพูดของเธอที่ผ่านมาเมื่อกี้นี้ก็ยิ่งโกรธยิ่งหึงคนร่างบาง เขาอยากรู้นักว่าคนที่จะไปส่งที่สนามบินนั้นเป็นผู้ชายคนที่เธอขึ้นรถไปด้วยเมื่อวันนั้นไหม
“แซมเราไปกันเถอะ” เขาหันมาเอ่ยชวนแซมด้วยเสียงห้วน
“ครับ แล้วคุณศิริยาว่าไงครับ” แซมรู้ว่าศิริยาไม่ให้ไปรับ เขาจับใจความได้ตอนที่เจ้านายคุยกับหญิงสาวแต่ที่ถามก็เพราะว่าอยากเพิ่มความโกรธในตัวของเจ้านายมากขึ้น ยิ่งแดเนียลเป็นคนอารมณ์ร้อนแบบนี้มีหวังหญิงสาวเจอศึกหนักแน่คราวนี้ถ้าไปถึงนิวยอร์ก
“จะมาถามถึงเธอทำไม!" ตอบกลับไปเสียงห้วน เขารู้ว่าแซมอยากพูดจี้ใจดำ “ไป ๆ เรารีบไปกันเถอะ”
แล้วเขาก็เดินนำหน้าแซมออกจากห้องไป ส่วนแซมนั้นก็ลากกระเป๋าเดินทางตามหลังเขาออกไปติด ๆ
กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊งง!
“จ้า ๆ ไปแล้วจ้า” ศิริยาวิ่งส่งเสียงมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงออดดัง
“พี่หมอมาแล้วเหรอคะ รอแป๊บหนึ่งนะ ศิไปเอากระเป๋าก่อนค่ะ”
“ครับ”
แล้วเขาก็รอไม่นานเธอก็เดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของเธอ
“มาให้พี่ช่วย” ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับเดินไปเอากระเป๋าลากในมือหญิงสาวมาไว้ในมือ ก่อนจะเดินนำหน้าเธอไปยังลิฟต์
“ขอบคุณพี่หมอนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณในขณะที่ยืนรอลิฟต์
“ไม่เป็นไรจ้า ถ้าพี่ไม่ช่วยน้องสาว พี่จะช่วยใคร”
“ขอบคุณค่ะพี่หมอ ลิฟต์มาพอดีเลยค่ะเราไปกันเถอะ” ศิริยาพูดยังไม่ทันขาดคำ ลิฟต์ก็มาพอดีเธอจึงชวนเขาเข้าไปในลิฟต์แล้วกดลงชั้นล่างทันที
- ผู้เขียน
