บทที่ 3 รับผิดชอบด้วยการแต่งงาน (1)
1211 คำ
อินทิวาตัดสินใจจะแต่งงานกับคุณหนูอลิซเพียงเพราะต้องการรับผิดชอบชื่อเสียงของเธอ หากเขาไม่ใช้เธอเป็นเครื่องมือเรื่องราวคงไม่บานปลายถึงเพียงนี้
ถ้าเขาไม่ทำอะไรเลยแล้วปล่อยให้หญิงสาวต้องแต่งงานไปกับชายอื่น ตามที่พ่อแม่หามาให้เขาต้องเสียใจมากแน่ ๆ ทางออกของปัญหาที่ดีที่สุดคือ ตนเองต้องรับผิดชอบเธอ แล้วรับผิดชอบแบบไหนถึงจะเหมาะสมที่สุดในสถานการณ์นี้ก็คงไม่พ้นการแต่งงาน
“อินว่าไงนะลูก ป้าขอชัด ๆ อีกครั้ง” คุณแสนดีหันมามองหน้าลูกชายบุญธรรมด้วยความประหลาดใจ ท่านถึงกับต้องถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าสิ่งที่ตนเองได้ยินก่อนหน้านี้คือเรื่องจริง อินทิวาจะแต่งงานกับอลิซ
“ผมจะขอให้คุณป้ากับพี่แสนไปสู่ขอคุณหนูอลิซ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังมองคุณแสนดีกับแสนปิติด้วยสายตาแน่วแน่
“สู่ขอ! หมายถึงนายจะแต่งงานกับอลิซ” แสนปิติถึงกับโพล่งออกมาด้วยความตกใจ สองคนนี้ไปรักไปชอบกันตอนไหน
“ครับพี่แสน” อินทิวาพยักหน้ารับแต่ไม่ได้อธิบายเหตุผลเพิ่มเติมให้ทุกคนเข้าใจ ทำให้เอรีน่าต้องเอ่ยถามเพื่อความกระจ่าง การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ สองคนนี้ก็ไม่ได้เป็นคู่รักกันอยู่ ๆ จะมาแต่งงานมันต้องมีอะไรในกอไผ่
“เกิดอะไรขึ้นเหรออิน”
“ผมทำให้คุณหนูอลิซเสียชื่อเสียง ผมต้องการรับผิดชอบ”
“ด้วยการแต่งงาน”
“ครับพี่รีน่า”
คุณแสนดีได้ยินอย่างนั้นถึงกับตาวาว ท่านอยากได้อลิซมาเป็นลูกสะใภ้อยู่แล้ว หากอินทิวากับอลิซได้แต่งงานกันทุกอย่างก็จะลงตัว ท่านจะได้วางใจตายตาหลับ
แสนปิติแต่งงานกับเอรีน่า
อินทิวาแต่งงานกับอลิซ
ถึงแม้เด็กทั้งสองจะไม่ได้แต่งงานเพราะความรัก แต่ท่านเชื่อว่าอยู่ ๆ กันไปก็รักกันเองเหมือนตนเองกับสามีที่แต่งงานเพราะผู้ใหญ่จัดแจง
“ดีแล้วตาอิน ป้าสนับสนุน ไปสู่ขอวันนี้เลยไหม ป้าพร้อมมาก”
“พรุ่งนี้ดีกว่าครับคุณป้า เดี๋ยวผมขอแจ้งทางโน้นก่อน”
“ได้จ้ะ วันไหนก็ได้ป้าสะดวกทุกวัน”
“แล้วพี่แสนกับพี่รีน่าสะดวกไหมครับ”
“สะดวก ๆ เดี๋ยวพวกเราไปกันหมดนี่แหละ” เอรีน่าเห็นแม่สามีกระตือรือร้นก็ไม่อยากขัด อีกอย่างเธออยากให้อลิซสมหวังด้วย ส่วนแสนปิติมีเหรอจะปฏิเสธดีใจด้วยซ้ำที่อลิซจะได้แต่งงานกับอินทิวา เขาจะได้สบายใจเพราะอินทิวาก็เป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เป็นชายในฝันของผู้หญิงหลาย ๆ คนเสียอย่างเดียวพูดน้อยไปหน่อย แต่ชายหนุ่มจะพูดน้อยเฉพาะกับคนที่ไม่สนิท ถ้าสนิทเขาก็พูดมากเหมือนกัน
“ใช่ ๆ พี่พร้อมเหมือนคุณแม่”
“ขอบคุณมากครับทุกคน”
อินทิวาเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์กับคุณหนูอลิซ ภายในห้องนั่งเล่นของตระกูลมหาโชคดำรงวรกุลจึงเหลือเพียงคุณแสนดี แสนปิติ และเอรีน่าที่หันมามองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย
พวกเขาทั้งสามคนยินดีมาก ๆ หากอินทิวาจะแต่งงานกับคุณหนูอลิซ แม้การแต่งงานครั้งนี้จะทำเพื่อชื่อเสียงของฝ่ายหญิงก็ตาม แต่พวกเขาเชื่อว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดเหมือนแสนปิติกับเอรีน่า
“คุณแม่ว่าทางโน้นจะขอสินสอดเท่าไหร่ครับ”
แสนปิติหันไปถามมารดาเพราะรู้ดีว่าทางบ้านของอลิซค่อนข้างเค็ม ถึงพวกเขาจะรวยแต่ดีกรีความเค็มเป็นที่เลื่องลือก็มีแต่อลิซนี่แหละที่ดูจะนอกคอกไปหน่อย
“เท่าไหร่แม่ก็ยอม แค่เจ้าอินได้แต่งงานกับอลิซก็พอ”
ผู้ใหญ่สายเปย์ยักคิ้วให้ลูกชายอย่างไม่ยี่หระ เท่าไหร่ก็พร้อมจ่ายท่านรวยสมบัติเหลือตั้งมากมายตายไปก็เอาไปไม่ได้ ส่วนหลาน ๆ ไม่ต้องห่วงเพราะพ่อแม่รวยอยู่แล้ว สมบัติที่มีใช้ไปทั้งชาติก็ไม่หมด
“ไม่รู้ทางนั้นจะยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับอินไหมน่ะสิคะคุณแม่”
เอรีน่าเป็นกังวลเรื่องชาติกำเนิดของอินทิวา ทางบ้านของอลิซค่อนข้างจะเจ้ายศเจ้าอย่าง ไม่รู้จะยกให้ลูกสาวแต่งงานกับลูกชายบุญธรรมของตระกูลมหาโชคดำรงวรกุลไหม
“ยอมอยู่แล้วรีน่า ตาอินเป็นถึงรองประธานบริษัท MDK มีเหรอจะปฏิเสธ” คุณแสนดียิ้ม ด้วยหน้าที่การงานของอินทิวาใครจะปฏิเสธ ผู้ชายสมบูรณ์แบบขนาดนี้ไม่เอาก็โง่แล้ว ส่วนเรื่องชาติกำเนิดไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาตัดสินความเป็นคนได้ นิสัยต่างหากที่เอามาตัดสินกัน
“ก็จริงค่ะ แต่ถ้าเป็นสมัยก่อนรีน่าว่าโดนปฏิเสธแน่นอน บ้านนั้นออกจะหยิ่ง”
“พูดอีกก็ถูกอีก คนอื่นไม่เท่าไหร่ มีก็แต่คุณหญิงฟองจันทร์ ไม่รู้จะเย่อหยิ่งไปถึงไหน”
“นั่นน่ะสิคะ เจอกันทีไรรู้สึกขนลุกทุกที เธอดูเหมือนไม่ค่อยรักลูกยังไงก็ไม่รู้”
“ใช่ ๆ พี่ก็คิดเหมือนรีน่า” แสนปิติพยักหน้าเห็นด้วยกับภรรยา เขารู้สึกอย่างนี้มาตั้งแต่รู้จักกับอลิซ
“อาจจะเป็นเพราะว่า เขาไม่ได้เลี้ยงมาเอง ปล่อยให้ลูกอยู่กับพี่เลี้ยงตลอด”
“สงสารอลิซนะคะ เธอคงเหงาน่าดู”
ทั้งสามคนคุยกันอีกสองสามประโยคอินทิวาก็เดินกลับเข้ามาบอกว่า พรุ่งนี้ไปสู่ขอได้เลยทางบ้านของคุณหนูอลิซไม่ติดธุระที่ไหน แต่ติดปัญหาเรื่องสินสอดเพราะทางโน้นเรียกเยอะพอสมควรเพื่อให้สมศักดิ์ศรีกับตระกูล
อินทิวารู้สึกว่าฝ่ายหญิงเรียกเยอะไป ทั้ง ๆ ที่พวกเขารู้ว่าตนเองเป็นเพียงลูกชายบุญธรรมของตระกูลมหาโชคดำรงวรกุล แต่ก็ยังเรียกสินสอดอลังการ แต่คุณแสนดีบอกว่าไม่ต้องคิดเรื่องนั้น พวกเขาเรียกเท่าไหร่ท่านก็พร้อมจ่าย
“อินไม่ต้องคิดมากนะ ป้ารักอินเหมือนลูกแท้ ๆ เรื่องแค่นี้สบายมาก”
“ผมกราบขอบคุณคุณป้ามากนะครับ แต่ผมพอจะมีทรัพย์สินอยู่บ้าง ไม่รบกวนคุณป้ากับพี่แสน”
“รบกวนอะไรกัน เอาเป็นว่าเรื่องสินสอดป้าจัดการเอง ห้ามปฏิเสธ”
อินทิวาหรือจะกล้าขัดคำสั่งของผู้มีพระคุณ คุณแสนดีว่าอย่างไรเขาก็ว่าอย่างนั้น จากนั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำธุระของตนเอง
ทางด้านคุณหนูอลิซกำลังถกเถียงอยู่กับบิดามารดาถึงสินสอดที่เรียกจากฝ่ายชาย เธอรู้สึกว่ามันเยอะเกินไปเหมือนขายลูกสาวกินอย่างไรอย่างนั้น จึงโดนมารดาต่อว่าเสียยกใหญ่ในขณะที่บิดาได้แต่นั่งนิ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ แล้วเดินหนีไปปล่อยให้ลูกสาวเผชิญหน้ากับภรรยาเพียงลำพัง
และนั่นก็ทำให้อลิซรู้สึกน้อยใจและคิดว่าหลังจากแต่งงาน เธอจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่นถาวร ในเมื่อบ้านไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัยเธอก็จะไม่อยู่
- ผู้เขียน
