EPISODE 5 :: ใจสั่น
2118 คำ
อ่า~ ปวดคอ หน้ามืด ตาลายคล้ายจะเป็นควายหลังจากการสอบย่อย - -
"อย่าลืมนะไอ้วา คืนนี้เจอกูที่เดิม"ไอ้คินมันหันมาย้ำ
"เออ กูรู้เเล้วย้ำอยู่นั่นเเหละ กูจะลืมเพราะมึงย้ำนี่เเหละ"ผมหันไปเเว้ดใส่ ท่าทางเฉื่อยๆเหมือนคนหมดเเรง
ขอบตาผมดำคล้ำไปหมดเเล้วตอนนี้ ขาดเเค่ไผ่ก็จะเป็นหมีเเพนด้าที่สมบูรณ์เเบบ
"เฮ้ย ไอ้ซอลๆๆ.."ไอ้เบสท์สะกิดผมยกใหญ่
ผมเบิกตาโพลงเมื่อเห็นไอ้ซอลมันเดินออกมาจากตึกคณะวิศวะกรรมศาสตร์ สายตาดุดันเหมือนเเม่งไปอมรังเเตนมา
เวร! ถ้าเกิดมันหาที่ระบายเเล้วเจอผมไม่เเย่เหรอวะ
มันหันมาเเล้ว!
"กะ..กู กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวเจอกัน"ผมโบกมือลาก่อนจะรีบเดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยให้เร็วที่สุด ไม่ได้กลัวมันหรอกเเค่ถอยมาตั้งหลักที่ป้ายรถเมล์เผื่อมีอะไรจะได้วิ่งขึ้นรถทัน
บรื้นนนนน! ! !
ผมหันกลับไปมองก็เห็นไอ้ซอลมันบรื้นรถบิ๊กไบค์ใส่ สายตาหันมามองผมชนิดที่ว่าไม่กระพริบตา
กะจะจ้องกูให้ขาดใจตายเลยหรือไงวะ
"ขึ้นรถ"ไอ้ซอลมันขี่รถมาขวางหน้าผมเอาไว้
"ไม่เป็นไร กูกลับเองได้"ผมตอบมันกลับไป โดยไม่เกรงกลัวมามันจะถอนหายใจอย่างไม่พอใจเเค่ไหน
"กูบอกให้ขึ้นรถ!!!"
เฮือก!
ทีซอลตะคอกใส่หน้าผมอย่างจัง ทำเอาเหล่านักศึกษาระเเวกนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว
อับอาย!
"ทำไมกูต้องไปกับมึงด้วย ตีนกูมี!"ผมเน้นเสียงเเข็งกลับ ไอ้ซอลมันเริ่มมองหน้าผมสายตาดุดัน
"มึงอยู่คอนโดเดียวกับกูไม่ใช่เหรอไง"
"ไม่ต้อง กูกลับเองได้"ผมว่า
"กูบอกให้ขึ้นรถไงวา"ไอ้ซอลคว้าข้อมือของผมเอาไว้เเน่น สายตาก้าวร้าวหนัก
"เออ เสร่อกับชีวิตกูจัง.."ผมว่ามัน เเต่มันกลับเเสยะยิ้มออกมาอย่างกับชอบใจ
เริ่มไม่เเน่ใจเเล้วว่าเเม่งเป็นโรคจิตหรือเปล่า ลาวาจะต้องมีชีวิตรอดเรียนให้จบหมอ
ผมนั่งตัวเเข็งขยุ้มเสื้อเเจ็คเก็ตมันเอาไว้เเน่น มันจะขับรถเเรงไปหาป้ามันหรือยังไงก็ไม่รู้ ดีนะที่มันมีหมวกกันน็อคให้ใส่
มันคงเซฟตี้ไว้ก่อนอย่างน้อยหน้าไอ้วาจะได้ไม่เสียโฉมล่ะวะ
"ไอ้ซอลมึงขับช้าๆหน่อย!"ผมร้องห้ามปรามมัน
ฉี่กูจะราดบนรถมึงอยู่เเล้ว!!!
"เรื่องมาก"มันหันมาด่า โหย! ไอ้เวรหนิ กูไปกราบขอร้องมึงเหรอไง...
เอี๊ยดดดดดดด! ! !
"ทีซอล!..."ผมเรียกชื่อมันลั่นเมื่อเเม่งเบรกรถจนหมวกกันน็อกที่ผมใส่อยู่กระเเทกเข้ากับหัวมันเต็มๆ
"มึงจะร้องทำไม กูต่างหากที่เจ็บ"มันหันมาว่า
เออจริง -.-
เออก็จริงไอ้ซอลมันเสียสละหมวกมันให้ผมใส่ ก็คนมันตกใจนี่หว่า - -
"ขอบใจที่มาส่ง"ผมหันไปพูดกับมันก่อนจะถอดหมวกกันน็อคให้ไป
"อือ"ทีซอลตอบกลับ
ชิส์!
ผมเบะปากใส่มัน ตอนที่ไอ้ซอลมันกำลังเผลอก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องนำมันไปก่อน มันมาบทไหน ใจดี หรือ ใจร้าย ก็ไม่รู้ ใจดีที่มาส่ง เเต่เเม่งก็ใช้พลังเสียงบังคับให้มาด้วยจนได้ เเต่ก็น่ารักดี..
"กูยิ้มทำไมวะเนี่ย! บ้าบอ..."
หลังจากที่ไอ้วาคนนี้ได้สลบไสลมานานกว่า 3 ชั่วโมง ผมลุกขึ้นอาบน้ำ เเต่งตัวไปตามที่ไอ้เพื่อนเวรทั้งสองนัดทันที ถ้าไม่ติดเมื่อวานกลัวไอ้ซอลนั่นเเม่งจะบุกมาฆ่าไม่ลำบากพวกมันหรอก
Rrrrrrrrrrrrrr~~
'เพื่อนคิน'
"เออกูกำลังจะไป.."ผมกดรับสายมันทันที พึ่งด่าเเปปๆโทรมาเลย
( ให้ไวเลย รอโต๊ะเดิมนะมึง.. )
"แม่ง! เพลงดังกระเเทกโสตประสาทชิบ.."ผมสบถผ่านโทรศัพท์ไปยังปลายสาย มันคงฟังหรอกไอ้เพื่อนพวกนี้!
( เออรีบๆมา... )
ติ๊ด!
นั่น ตัดสายใส่อีก เจริญ~
KINGDOM's PUB
ผมนั่งเเท็กซี่มาลงหน้าผับพอดี สิ้นเปลืองเงินโดยใช่เปล่ามั๊ย
เอาจริงๆปกติผมไม่ชอบเที่ยวกลางคืน หรือพวกสถานเริงรมย์เท่าไหร่ เพราะเรียนสายนี้เวลาว่างเเทบจะไม่ค่อยมีอยู่เเล้ว
อ้อ อย่าพูดถึงเเฟนเลยเกิดมายังไม่เคยมีเเฟนเลย
นั่นก็นับถือเป็นสิ่งที่ดีที่เกิดขึ้นในชีวิตไอ้วาคนนี้ก็เเล้วกัน
ผมเดินเข้าไปในผับทันที เเสงสี เครื่องเสียงดังกระหึ่ม ที่จริงเวลาตอนนี้ไอ้วาสมควรพักผ่อนต่างหากโว้ย
ที่มาก็มารอเก็บไอ้พวกเพื่อนที่รักสองคนนี่เเหละเมาเเล้วก็ชอบเรื้อนอย่างกับหมา ที่มันบอกไม่มีผมเลยไม่ไป เพราะมันกลัวไม่มีคนคอยเเบกมันล่ะสิ
"ไอ้วา!"ผมหันไปมองต้นเสียงก็เห็นไอ้เบสท์กวักมือเรียกผมอยู่
"ไอ้เวรพวกนี่!"
ผมเดินเข้าไปหาไอ้คินที่มีน้องๆสาวเสิร์ฟมานั่งบนตัก ให้มาเเดกเหล้า นี่ก็จะล่อสาวอย่างเดียว
"มีหน้าที่เสิร์ฟก็ไปทำงานไป"ผมไล่พวกเธอ จนไอ้คินหันมาตีเเขนผมเเรงๆทีนึง
"ไปไล่น้องเขาทำไมวะไอ้วา.."มันหันมาว่าผม เเต่หันไปโบกมือลาสาวๆอย่างเสียดาย
"หยุดเลยนะมึงไอ้คินห้าม!"ผมยกมือห้ามมันทันที เผลอไม่ได้ - -
"เเล้วก็ดื่มให้มันเพลาๆด้วย..."ผมรีบร้องห้ามปรามมัน
เล่นกระดกเพียวๆไม่ผสม มีหวังมันได้นอนเฝ้าร้านให้เขายันสว่างรออาทิตย์อัสดงกันพอดี
"อะวา ของมึง"ไอ้เบสท์ส่งเเก้วเหล้ามาให้ผม ซึ่งผมก็รับเอาไว้เเค่เเก้วสองเเก้วคงไม่เมาหรอกมั้ง
ลาวาซะอย่างไม่ใช่คนคออ่อนขนาดสองสามเเก้วหลับคอพับหรอกน่า
เเก้วที่ 6 ถูกกระดกกรอกเข้าปากผมเรียบร้อย หลังจากที่โดนไอ้คินเเม่งท้าจนได้
ก็มันน่ะคอเเข็งที่สุดในกลุ่มเราก็พูดได้สิวะ ตอนนี้โลกเริ่มหมุนในหัวผมมาเอื่อยๆละ ดวงตาเริ่มมองอะไรไม่ค่อยชัด
มันเบลอๆ~ บุ๊งบิ๊ง~
"ไอ้วาเเม่งเมาเเล้วมั้งมึง เอามันไปเก็บไป"ไอ้คินพูดพลางหลุดหัวเราะออกมา
"เมาพ่อมึงสิ~ ..กูปวดเยี่ยวว่ะ เดี๋ยวมาๆ..."
ผมลุกขึ้นจากโต๊ะเดินหัวจะทิ่มพื้น แต่ก็ยังประคองสติกลับมาด้วยการงัดหัวขึ้นมองทางเดิน
"น้องครับ ชนเเก้วหน่อยสิ"
ไหะ ครับ อ่า ครับ" ผมรับคำเเทบจะไม่เป็นภาษา
เหล้าในมือของชายตรงหน้าถูกยื่นมา ผมก็รับมาดื่มราวกับสนิทกับมาเเต่ชาติปางก่อน
กระดกลงคอเสร็จก็รีบยกมือขึ้นโบกลาพี่เเกทันที
ทางตรง~ เดินตรงไปเเล้วก็ ห้องน้ำไปทางไหนวะเนี่ย
อ่า! สมองลาวามึนตึบชนิดที่มืดเเปดด้านมองอะไรไม่รู้เรื่อง
"แหวะ จะอ้วก.."จู่ๆอาการคลื่นไส้ อ้วกจะทะลักขึ้นคอมาเฉยๆเลยแหะ
ไม่ไหว~ ลาวาเดินต่อไม่ไหวเเล้ว~ เปรี้ยวคอ~
[ ทีซอล :: SPEAK PART ]
เฮอะ! ไม่คิดว่าอย่างไอ้วามันจะมาเที่ยวในที่เเบบนี้ด้วย เห็นปากร้ายๆ ไม่คิดว่าจะเเอบร้ายด้วย
ผมเเอบเดินตามมันมาได้สักพักตั้งเเต่มันเดินชนนู่น ชนนี่ไปทั่ว เมาเเล้วก็ไม่รู้จักกลับห้องตัวเองหรือยังไง
"เห้ย.."ผมเผลอร้องเพราะความตกใจ ไอ้วาล้มลงไปนั่งคุยกับพื้นเรียบร้อย เเถมมันยังเดินมุบมิบปากอยู่คนเดียว
ถ้าไม่เห็นว่าเมาคนอื่นเขาคงคิดว่าบ้า
"ลาวา!"ผมตะโกนเรียกชื่อมัน ไอ้วาหันมามองผมสายตาพยายามเพ่งมองว่าใครเรียกมัน
"ไอ้ซอล.."ไอ้วาพูดออกมาเบาๆ เดินหัวโงนเงน
หืม! กลิ่นเหล้าหึ่งไปหมด นี่กินหรืออาบ
"มึงเมาเเล้วทำไมไม่กลับบ้านวะ"ผมถามมัน
ไอ้วาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผม ใบหน้าที่เห่อเเดงเพราะฤทธิ์เเอลกอฮอลล์ ไอ้วาเริ่มขยับเท้าเข้ามาใกล้ผมทุกที
ตอนเมานี่ไม่กลัวผมเเล้วหรือไง
"ปวดเยี่ยว"
เวร!
ฟุ่บ!
"ไอ้วา!!"ผมเรียกชื่อมันดังลั่น ทำไมจู่ๆมาเมาหลับคาอกผมเเบบนี้ได้
ภาระไอ้ซอลอีกเเล้วใช่มั๊ยวะ!
"หนวกหูน่า!!"ไอ้วาตะคิกใส่ผมมือเล็กๆของมันก็ตีอกผมอีก ถ้าเกิดมันไม่เมาล่ะก็จะจับทุ่มให้หลังหักไปเลยดีมั๊ย!
"เมาเเบบนี้ก็กลับคอนโด.."ผมพูดไม่รู้ว่ามันได้ยินหรือเปล่า เอาเเต่ทำเสียงงุงิอะไรเเม่งก็ไม่รู้
ผมถือวิสาสะล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ของไอ้วาเพื่อควานหาโทรศัพท์ ได้โทรบอกเพื่อนๆมันก่อน เดี๋ยวก็คิดเตลิดไปไกลกันอีก
"กูพาวากลับก่อน ไม่ต้องห่วงมันเเค่นี้"ผมโทรไปหาไอ้คินก่อนจะกดวางสายทันที
ขี้เกียจมาเสวนาด้วยเดี๋ยวยาว ส่วนไอ้อาร์มกับไอ้ฟิวส์พอเดี๋ยวมันไม่เห็นผม พวกมันก็คงรู้เเหละว่าผมกลับเเล้ว
"ไอ้วา!! มึงจะบ่นเหี้ยไรนักหนาวะ"ผมว่ามันเอาเเต่บ่นงึมงัม อมพะนำอะไรอยู่ก็ไม่รู้เเม่งงุ้งงิ้งอยู่ข้างๆหูเนี่ย
อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องเเล้วเว้ย!
ผมจัดการเเบกไอ้วาขึ้นพาดบ่าตั้งเเต่ขึ้นลิฟท์มา เเม่งดิ้น เเรงเยอะตัวก็เล็กกว่าผมตั้งเยอะเเต่ฤทธิ์เยอะชิบ! กว่าจะเเบกมาถึงนี่เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน
"เอากุญเเจห้องมึงมา!"
เฮอะ! วันนี้จะได้กุญเเจมั๊ยล่ะนั่น
โว๊ะ! ไม่รู้ด้วยเเล้ว นอนห้องผมไปก่อนก็เเล้วกัน
"เข้าไป!"ผมผลักร่างไอ้วาให้เข้าไปข้างใน มัวเเต่ยืนบิดไป บิดมามือยืนล้วงกางเกงหากุญเเจอยู่นั่นเเหละ
"กูเจ็บนะ! ทำไมมึงชอบรุนเเรงจัง~"ไอ้วาหันมาว่าผม เเล้วนั่นคือท่าทางเหี้ยอะไรของมันอีกล่ะ ยืนยิ้มอย่างกับคนบ้า
"ไปนอนได้เเล้วไป กูจะนอนโซฟาละกัน.."ผมบอกมัน ไอ้วาเดินโซเซไปมา ชนกำเเพงห้องอีกต่างหาก
มันเดินดุ่มๆไปที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนทำอย่างกับเคยมาห้องผม
เฮ้อ! เหนื่อย!
"ร้อน..อื้อ..ร้อน"เสียงอู้อี้ของไอ้วาดังขึ้น ผมรีบเดินไปหามันทันทีมาอ้วกใส่เตียงไม่ได้นะเว้ย
เชี่ย! ซวยเเล้วไอ้ซอล
"ไอ้วา! มึงจะถอดเสื้อทำไม ใส่เดี๋ยวนี้!!"ผมตวาดลั่น
ไอ้วาปลดกระดุมคอเสื้อออกรากยาวจนถึงหน้าท้อง ถ้าไม่เมาคงไม่ได้เห็นอีกด้านของมันสินะ
เมาเเล้วอ่อย
"กูร้อน! ห้องกูเเอร์พังหรือเปล่าวะ!"มันบ่น
"นี่ห้องกูต่างหาก!"ผมจัดการเอาผ้าห่มมาคลุมให้มันก่อนที่จะเเก้อะไรไปมากกว่านี้ หน้าก็หวาน ผิวก็ขาวขนาดนั้น ผมไม่ใช่คนดีขนาดนั้นนะเว้ย! ที่จะไม่รู้สึกอะไรเลย
"อื้อ..ร้อน"มันร้องครางออกมาจากลำคอ เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกเหวี่ยงลงมาเตียง
ชิบเเล้วกู!!
"ไอ้วา!!!"
"ซะ..ซอล กูร้อน อื้อ.."
อึก!
ผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง มันเป็นเหี้ยอะไรของมันเนี่ย!
"ยาปลุกเซ็กส์.."ผมเดินเข้ามาใกล้ๆไอ้วาก่อนจะสังเกตุใบหน้ามันที่เหงื่อผุดเต็มใบหน้า เนื้อตัวเริ่มสั่น มันไปโดนยานรกนี่มาได้ยังไงวะ
"ซะ..ซอล ร้อน อึก.."สะ..สายตาเเบบนั้นมันหมายความว่ายังไง
"ไอ้เหี้ยวา!!"ผมร้องลั่น ไม่รู้ไอ้วาเอาเเรงมาจากไหนกระชากเเขนผมเเล้วยังขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้อีก
อยากตายงั้นเลอะ!!!
"ซอล..."
- ผู้เขียน
