ยืนมองเขาอยู่นาน แปลกเหมือนกันนะยาย เดือน นี่เธอเป็นอะไรไปล่ะ? จ้องเขาอยู่ได้ จ้องเหมือนคนที่ไม่เคยพบเคยเห็น
เขาดูสุขุมนุ่มนวลและลุ่มลึก ท่าทางเขาคงไม่อยากจะพูดกับหล่อน เอาแต่นิ่งเงียบ หรือเขามองไม่เห็นว่า เดือนมาลย์ ยังคงอยู่ในบริเวณใกล้กับเข่า คงไม่สนใจ เพราะเห็นเขาก้มหน้า
เดือนมาลย์คิดอะไรแปลก เธอรู้สึกชื่นชอบเขา
หลังจากที่พี่สาวของหล่อน ตัดรอนความสัมพันธ์กับเขา เดือนมาลย์เองก็คิดว่า พี่สาวทำไม่ถูก แต่ก็ยากที่จะฝืนหรือสั่งบงการความคิดของมาณวดีได้ เพราะมาณวดีคิดยังไงก็คิดยั้งงั้น
จนกระทั่งเดือนมาลย์ก้าวเท้าไปจากตรงนั้นเมื่อบุ้ยใบ้บอกกับพี่สาว ทันทีที่มาณวดีเดินผ่านเข้ามา แล้ว เดือนมาลย์ก็ผลุบหายไป
“สวัสดีคะ ใหญ่ ไม่ได้เจอกันมานาน สบายดีไหมคะ ”
เขาเงยหน้ามองไปที่ร่างของหล่อน มาณวดีหน้าตาซีด ดูผอม ท่าทางอิดโรยเหมือนคนไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ เขายิ้มให้
“ ผมทราบจากพรยิหวาเพื่อนที่ทำงาน
