เมื่อมาณวดีพูดออกมาอย่างนั้นเดือนมาลย์ก็พยักหน้า
อีกยี่สิบนาทีต่อมา รถของเดือนมาลย์แล่นผ่านมาทางแยกอ.ส.ม.ท. สองตาพยายามเบิ่งสังเกตให้ดี ว่าจุดที่รถเสียของบ้านอยู่ตรงไหน
พยายามชะเง้อชะแง้หาคุณพ่อคุณแม่ด้วย แต่ความมืดก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก แสงไฟริบหรี่เหลือเกิน ดวงไฟบริเวณเกาะกลางถนน ทำให้มองเห็นภาพลางๆ
แสงไฟจากเสาไฟฟ้าแรงสูงตรงกันข้าม จัดจ้า ไม่นวลแสง เดือนมาลย์เป็นฝ่ายขับรถตรงมาเรื่อย มาณวดีใช้สายตาทั้งสองข้างของตนเองให้เป็นประโยชน์ ขับไปเรื่อย เห็นไฟท้ายรถที่จอดกระพริบตลอดเวลา คิดว่านั่นต้อง
ใช่แน่นอน
“เจอแล้วค่ะ พี่ไหม นั่นต้องเป็นรถบ้านเราแน่นอน สีเทาดำ”
มาณวดีพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เดือนมาลย์ต้องขับรถตรงไปเรื่อยๆจนสุดบริเวณทางสี่แยกแถวห้างแห่งหนึ่งจึงเลี้ยวกลับรถตีวงโค้ง ตอนที่รถอีกฝั่งติดไฟแดง และบริเวณนี้ซ้ายสามารถเลี้ยวผ่านได้ตลอด
ไม่นานนักก็ได้เจอรถสีเทาดำนั่น เดือนมาลย์จอดรถ
