@มหาวิทยาลัย
12 : 25 pm
"ไม่มีที่ว่างเลย" เสียงเล็กของเอพริลเอ่ยขึ้น เมื่อกวาดสายตามองไปรอบบริเวณโรงอาหารของคณะในเวลาเที่ยงวัน เพื่อหาที่ว่างสำหรับนั่งทานข้าวกัน แต่ก็ไม่มีโต๊ะไหนว่างให้เธอกับเพื่อนได้นั่งเลย
"ฉันหิวจนตาลายไปหมดแล้วนะ ปล่อยก็ช้าแถมที่นั่งก็ไม่มีอีก" เสียงของยี่หวาบ่นอย่างอารมณ์เสียไม่น้อย เพราะอาจารย์ที่สอนคลาสที่ผ่านมาดันปล่อยช้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง แถมตอนนี้ทั้งโรงอาหารต่างก็อัดแน่นไปด้วยเหล่านักศึกษาของคณะ จนไม่มีที่ว่างให้ได้นั่งเลย
"เราจะเอายังไงดี" เอพริลถามอย่างขอความคิดเห็น เพราะถ้ารอให้มีที่ว่างวันนี้คงไม่ได้กินข้าวกันพอดี แถมเมื่อเช้าเธอก็ไม่ได้กินอะไรรองท้องมาเลย
"ไปกินที่คณะพี่วาไหม คณะนั้นคนน้อยน่าจะพอมีที่ว่าง" ยี่หวาเสนอความคิดเห็น เพราะเมื่อตอนปีหนึ่งเธอมักจะชอบไปทานข้าวที่คณะวิศวะเป็นประจำ แถมอีกอย่างคณะวิศวะก็อยู่ห่างกันแค่ช่วงตึกเดียวเท่านั้น
"อื้อ
