EP 3 เจอกันอีกครั้ง
1381 คำ
"นี่เอพริล ตอนเย็นเธอว่างไหม" นิ้วเรียวของยี่หวาสะกิดไหล่เล็กกระซิบถามเสียงเบา เพราะเวลานี้อาจารย์กำลังบรรยายถึงหัวข้อในการเรียนวันนี้อยู่หน้าห้อง ทำให้ต้องกระซิบคุย
"ว่างแป๊บเดียว ทำไมเหรอ?" เอพริลหันมากระซิบตอบเสียงเบาไม่ต่างกัน
"ว่างแป๊บเดียวคืออะไร"
"ก็ว่างหลังจากที่เรียนเสร็จไง จากนั้นต้องรีบกลับห้องน่ะ" เอพริลอธิบายขยายความต่อ เพราะเธอต้องรีบกลับไปดูลูกแมวน้อยที่ห้อง ที่ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างที่ต้องอยู่ห้องตามลำพัง
"น่าเสียดาย ฉันว่าจะชวนเธอไปดูแข็งรถหน่อย" พอรู้ว่าอีกคนไม่ว่างก็ทำเอายี่หวาทำหน้าเซ็ง ก่อนจะหันกลับไปสนใจฟังในสิ่งที่อาจารย์กำลังบรรยายต่อ
"แข่งรถเหรอ?" ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
มันเกิดความรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้ยิน เพราะเธอเองก็ไม่เคยมีโอกาสได้ไปสัมผัสกับบรรยากาศแบบนั้นเลยสักครั้ง
"ทำไมเธอถึงดูตื่นเต้นขนาดนั้น"
"ฉันอยากไปดูเขาแข่งรถแบบติดขอบสนามสักครั้ง"
"ก็เธอไม่ว่างไม่ใช่หรือไง" ยี่หวาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะเมื่อกี้เอพริลก็เพิ่งบอกเองว่าไม่ว่าง
"ก็ใช่… ฉันต้องกลับไปดูลูกแมวที่ห้อง" เอพริลพยักหน้าตอบเสียงเบา ใบหน้าสวยสลดลงอย่างรู้สึกเสียดาย
"ก็ไปดูแมวเธอก่อนค่อยไปก็ได้ เขาแข่งกันช่วงดึกนู่น" ยี่หวาเสนอความคิดเห็น
"จริงเหรอ" เสียงใสเผลอร้องถามออกมาเสียงดังด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่เกิดขึ้นอีกครั้ง รู้ตัวอีกทีก็ถูกนักศึกษาทั้งห้องเพ่งสายตาจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว รวมถึงอาจารย์ประจำวิชาที่กำลังบรรยายอยู่หน้าห้องด้วย
"นักศึกษา! คุยอะไรกันคะ"
"ขอโทษค่ะ" เอพริลรีบก้มหัวเอ่ยขอโทษทันทีที่เสียงของอาจารย์ดังขึ้นอย่างตำหนิ ก่อนจะส่งยิ้มบาง ๆ ไปเห็นเป็นการปิดท้าย แล้วนั่งสงบเสงี่ยมตั้งใจฟังที่อาจารย์กำลังจะเริ่มบรรยายต่ออย่างตั้งใจ
@สนามแข่งรถ
ร่างบางของเอพริลที่อยู่ในชุดเสื้อครอปเอวลอยนิด ๆ กับกางเกงยีนส์ขายาวเข้ารูปกับเรียวขาสวย เปิดประตูก้าวลงจากรถหรูของยี่หวาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบบริเวณอย่างตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แปลกตาและบรรยากาศยามค่ำคืนที่มืดมนแต่กลับดูครึกครื้นไปด้วยผู้คนมากมาย
"ไปกันเถอะ" เสียงของยี่หวาดังขึ้นดึงให้คนที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับสถานที่รีบพยักหน้ารับแล้วเดินตาม
"เธอมาที่นี่บ่อยเหรอ" ระหว่างทางเดินเข้าไปยังสนามแข่งเอพริลก็ชวนคุยไม่หยุดด้วยความสงสัยใคร่รู้
"ก็บ่อยนะ"
"มากับใครเหรอ"
"คนเดียว"
"ทำไมกล้ามาที่แบบนี้คนเดียวล่ะ เธอเป็นผู้หญิงนะยี่หวา" เอพริลถึงกับขมวดคิ้วยุ่งเมื่อได้ยินเพื่อนบอกแบบนั้น ถึงแม้ยี่หวาจะดูเป็นผู้หญิงที่มีไหวพริบและดูเอาตัวรอดได้ดีก็เถอะ แต่มันก็อันตรายอยู่ดี
"แล้วเธอล่ะ ทำไมกล้ามากับฉันทั้งที่เราไม่สนิทกัน แทบจะไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ" ยี่หวาย้อนถามกลับทำเอาเอพริลชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน เริ่มเกิดคำถามในหัวมากมาย
"ยี่หวาทางนี้!"
ไม่ทันที่เอพริลจะได้ตอบคำถามก็มีเสียงร้องตะโกนเรียกชื่อของยี่หวา ก่อนที่สายตาจะมองตามเสียงเรียกก็พบกับหญิงสาวร่างบางคนหนึ่ง ที่ยังคงสวมใส่ชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นกำลังโบกมือให้กับยี่หวาอยู่ไม่ไกล
"ไปเถอะ ฉันไม่หลอกเธอมาขายหรอก ซื่อบื้อแบบนี้คงขายยาก คนซื้อไปก็น่าจะปวดหัว" ยี่หวาว่าให้อย่างไม่จริงจังในเชิงหยอกล้อ ก่อนจะคว้าข้อมือเล็กของเอพริลให้รีบสาวเท้าเดินตามทันที
ตลอดทางเดินดวงตากลมโตก็กวาดมองสำรวจไปทั่วบริเวณสนามแข่งอันกว้างใหญ่ ที่ตอนนี้บนอัฒจันทร์นั้นเต็มไปด้วยผู้คนที่เข้ามาชมการแข่งขัน
"พี่เดียร์สวัสดีค่ะ" ยี่หวายกมือไหว้ทักทายรุ่นพี่ที่สนิททันทีที่เดินมาถึงเต็นท์ที่พักของนักแข่ง ที่รุ่นพี่สาวนั่งอยู่
"สวัสดีจ้ะ อ้าวนี่… เอพริลก็มาด้วยเหรอ"
เสียงสนทนาที่ดังขึ้นดึงสายตาของเอพริลให้หันกลับมามอง เมื่อชื่อในบทสนทนานั้นมีชื่อของเธออยู่ แถมน้ำเสียงนั้นก็รู้สึกคุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก
"พี่ไอเดียร์! …สวัสดีค่ะ" เสียงใสเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยความตกใจก่อนจะรีบยกมือไหว้ เมื่อเห็นเป็นรุ่นพี่ปีสี่ในคณะที่เธอเองก็รู้จักเพียงแค่ไม่ได้สนิท
ไอเดียร์รับไหว้ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะขยับตัวเว้นที่ว่างให้รุ่นน้องที่สนิทได้นั่งลงข้าง ๆ ยี่หวาที่พอนั่งลงบนเก้าอี้ได้ก็รีบดึงแขนเอพริลให้นั่งตามทันที
"พี่เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเอพริลก็ชอบดูอะไรที่เร้าใจและน่าตื่นเต้นแบบนี้ด้วย" ไอเดียร์ชวนคุยเล่นระหว่างรอชมการแข่งขัน
"ก็ไม่ได้ถึงขั้นชอบค่ะ แค่อยากมาดูด้วยตาสักครั้ง นี่ก็ครั้งแรกเลยค่ะที่ได้มาดูแบบติดขอบสนามแบบนี้" เอพริลตอบกลับด้วยรอยยิ้มหวาน ครั้งแรกเธอก็ได้มานั่งในเต็นท์นักแข่งแล้ว ยิ่งชวนให้รู้สึกตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม
ระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่ก็มีบุคคลเดินเข้ามาภายในเต็นท์พร้อมกันถึงสามคน ซึ่งแน่นอนว่าเอพริลนั้นไม่ได้รู้จักใครเลยสักคน ต่างจากยี่หวาที่ยกมือไหว้ทักทายทำให้เธอต้องรีบยกมือไหว้ตามแม้จะไม่รู้จัก
"ใครเหรอ?" นิ้วเรียวสะกิดไหล่เพื่อนกระซิบถามเสียงเบา เมื่อคนที่เดินเข้ามาใหม่ทั้งสามคนนั้นเดินไปนั่งลงที่ว่างทางด้านข้างของไอเดียร์
"เพื่อนพี่ไอเดียร์ พวกพี่เขาเรียนอยู่วิศวะอีกคนก็พี่เคลย์ตันคนที่เธอเดินชนเขาไง นั่นไง… วันนี้พี่เขาลงแข่งด้วยนะ" ยี่หวาที่กำลังอธิบายให้ฟังบุ้ยปากไปทางด้านหลังของเอพริล เมื่อเห็นร่างสูงของบุคคลที่กล่าวถึงกำลังเดินตรงมาที่เต็นท์
ร่างสูงหุ่นดีราวกับนายแบบในชุดนักแข่งมือข้างหนึ่งถือหมวกกันน็อคใบใหญ่อีกข้างถือถุงมือ กำลังเดินตรงเข้ามาภายในเต็นท์ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยและแววตาคมที่ดูไร้ความรู้สึกยากจะคาดเดา
เคลย์ตันชะงักเท้าเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองไปที่ร่างบางของเอพริลด้วยแววตาที่นิ่งเฉยยากจะคาดเดา พลางกวาดสายตามองหาที่ว่าง ที่ตอนนี้มีเพียงที่เดียวคือข้าง ๆ กับร่างบางของเอพริล
ฟุบ!
แรงกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำให้เอพริลถึงกับเผลอสะดุ้งตัวเบา ๆ เมื่อท่อนแขนแกร่งของคนที่เพิ่งจะนั่งลงเฉียดสัมผัสกับแขนของเธออย่างไม่ตั้งใจ จนเธอถึงกับแอบกลั้นหายใจเมื่อเขาพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ คล้ายว่าเขาเหมือนกำลังหงุดหงิดหรือไม่พอใจอะไรสักอย่าง
เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที ก็มีกลิ่นเหม็นฉุนของบุหรี่ที่โชนเข้าจมูกพร้อมกับกลุ่มควันสีขาวที่ลอยคละคลุ้งไปทั่วอากาศบริเวณนั้น ทำให้เอพริลรีบยกมือขึ้นปิดจมูกของตัวเองทันที เมื่อกลิ่นเหม็นฉุนที่ชวนให้แสบจมูกนั้นเกิดจากคนตัวโตที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ
"มองอะไร"
- ผู้เขียน
