Chapter 15

2741 คำ
เวลานี้ชายหนุ่มนั่งดูพวกกองถ่ายเขาทำงานกันอยู่ ตัวเขานั้นไม่ได้ไปหายัยแสบเลยไม่รู้ว่าทำอาหารไปถึงไหนแล้ว คือยังไม่อยากเจอตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่ถูกยังไงไม่รู้ก็เลยมานั่งทำใจตรงนี้สักพักนี่ก็สองชั่วโมงกว่าแล้วหละที่ผมไม่ไปหาเธอเลย "เฮียภูไม่ไปดูปลาวาฬมันหน่อยหรือไง ไม่รู้ทำอะไรไปถึงไหนแล้ว" "เดี๋ยวเสร็จคงออกมาเองแหละ" "งั้นให้ผมไปช่วยน้องปลาวาฬมั้ยครับ ผมทำอาหารพอได้นะและอีกอย่างผมก็ว่างแล้วด้วย ^^" ช่างกล้องเสนอตัวไปช่วยปลาวาฬทำกับข้าวเนื่องด้วยเขามีจุดประสงค์คืออยากจะใกล้ชิดกับหญิงสาว บอกเลยว่าตอนเจอกันครั้งแรกเขาถูกใจผู้หญิงคนนี้มากโคตรสวยสวยสุดๆ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าของเกาะไข่มุกหรือคุณภูเขาดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่ตัวเขานั้นไปใกล้ชิดกับน้องปลาวาฬ "ไม่ต้องหรอก ไม่ต้องๆเดี๋ยวผมไปเอง" แต่เพียงเขาเอ่ยขึ้นมาแค่ประโยคเดียว คนตรงหน้าเขารีบร้องห้ามทันทีเหมือนจะขัดขวาง เฮียภูรีบลุกขึ้นเดินไปหาหญิงสาวทันทีเนื่องด้วยกลัวว่าผู้ชายคนอื่นจะไปหาเด็กแสบของเขา เขาเดินมาถึงในห้องครัวมองสภาพเด็กแสบที่ตอนนี้มอมแมมสุดๆ เหงื่อไหลซิกๆพร้อมกับใบหน้าที่ดูเหนื่อยล้า "บอกว่าให้ตามแม่บ้านมาไง" "เสร็จแล้วค่ะไม่ต้องตามหรอก เฮียภูลองมาชิมหน่อยคะว่ามันอร่อยหรือยัง" เขาเดินตรงไปหาเธอก่อนจะเริ่มชิมเมนูของเธอที่มีอยู่ห้าอย่าง เขาชิมไปมองหน้าคนทำไปที่ตอนนี้กุมมือตัวเองลุ้นในคำตอบของเขามาก "มองอะไรนักหนา" "เฮียอ่ะอย่าแกล้งสิ ไหนๆชิมแล้วเป็นยังไงบ้างคะอร่อยมั้ย" "ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นกันก็แค่ทำอาหารรสชาติก็เหมือนที่ทำปกติ" "เหมือนตรงไหนคะรสชาติที่ทำปกติคือรสชาติที่เฮียภูคนนี้ชอบทาน แต่นี่ทำแบบกลางๆเพราะไม่รู้ว่าใครชอบแบบไหน" เขาร้องอ่อออกมาอย่างเข้าใจ มิน่าล่ะตอนที่เขาชิมนั้นมันออกจะจืดๆเป็นเพราะเขาชอบรสจัดและทุกทีปลาวาฬทำให้เขารสชาติมันจะเข้มข้นกว่านี้เยอะ "ก็คงพอดีแหละสำหรับคนอื่น ถ้าสำหรับเฮียเฮียว่ามันจืดไป" "ของเฮียอยู่ตรงนั้นค่ะรสชาติไม่เหมือนตรงนี้" ปลาวาฬชี้ไปยังชามเล็กอีกฝั่งนั้นเป็นเมนูของเฮียภูของเธอ เธอปรุงรสตามที่เขาชอบเป็นพิเศษนั้นทำให้เขายิ้มไม่หยุดเพราะหญิงสาวเอาใจใส่เขามากกว่าใครอื่น "ยิ้มอะไรคะสุดหล่อ ^///^" "เปล๊าาาา ไม่มี้ไม่มีป่ะๆเฮียเรียกแม่บ้านมาแล้วเดี๋ยวให้พวกเขาจัดใส่จานเอง ปลาวาฬไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนเถอะดูสภาพแล้วไม่น่าดูเลย" ปลาวาฬหรี่ตามองหน้าเขาอย่างจับผิดเขารีบดึงเธอให้ตามไปที่ห้องนอนของเขาทันทีคงกลัวว่าเธอจะถามอะไรมากกว่านี้แน่ "อ่ะผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำได้แล้ว" "แล้วปลาวาฬจะใส่ชุดอะไรคะ " "ชุดเฮียเยอะแยะเลือกไปใส่สิอยู่ในตู้เสื้อผ้า" เขาพูดจบก็เดินออกไปเลยทิ้งให้เธอเกาหัวอย่างงงๆอยู่ตรงนั้น เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาแล้วเลือกชุดมาใส่หนึ่งตัว เธอเลือกเป็นเสื้อเชิตสีขาวแขนยาวใส่คู่กับกางเกงขาสั้นของเขากางเกงสั้นเขาคงใส่นอนแหละปลาวาฬหยิบติดมือมาแล้วเดินไปจัดการตัวเองในห้องน้ำอยู่นานพอสมควรก่อนจะเดินออกมาส่องกระจก "ก็ไม่น่าเกลียดนะ" ปลาวาฬหมุนไปมาหน้ากระจกก่อนจะก้มมองตัวเอง มันเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวส่วนล่างประมาณครึ่งขาของเธอเพราะมันค่อนข้างตัวใหญ่ ส่วนกางเกงก็อย่างที่บอกไปว่ามันสั้นอยู่แล้วก็เลยมองไม่เห็น "ง่วงจัง ฮ้าววววว" หญิงสาวเอามือปิดปากตัวเองก่อนจะหาววอดๆ เธอเดินออกมาข้างนอกและตอนนี้ทีมงานกำลังนั่งรับประทานอาหารฝีมือของเธอกันอยู่ "ปลาวาฬมานั่งด้วยกันตรงนี้" เธอหันไปมองหน้าป๋าธีมที่ตอนนี้โบกมือเรียก ส่วนเฮียภูของเธอไม่ต้องพูดถึงกำลังคุยสนุกกับเพื่อนเขาที่ชื่อดิวอยู่ไม่สนใจหล่อนซักนิด ปลาวาฬเดินไปนั่งลงข้างๆป๋าธีมก่อนจะหันไปมองหน้าเฮียภูเหมือนว่าเขาจะมัวคุยไม่ได้สนใจเธอที่มาใหม่เลย "กินอะไรดียัยเด็กแสบ" "ยังไม่ค่อยอยากทานข้าวค่ะปลาวาฬทานขนมดีกว่า" "ตามใจแล้วกันนี่ไปอาบน้ำมาเหรอถึงได้มาช้า แล้วนี่ชุดอะไรเนี้ยตัวใหญ่เชียว บางด้วย" "ยืมของเฮียภูมาใส่ค่ะ ปลาวาฬขี้เกียจกลับบ้านก็เลยยืมไปก่อน" ป๋าธีมร้องอ่อออกมาก่อนจะส่งจานมาให้ฉันตรงหน้า "แต่งตัวน่ารักจังเลยน้องปลาวาฬ :)" ช่างกล้องที่ชื่อเคนเอ่ยพร้อมกับส่งขนมมาให้ตรงหน้าเธอ ปลาวาฬยกมือไหว้ก่อนจะรับมาแล้วจัดการทานขนมตรงหน้า "ไม่มีชุดใส่ค่ะมันอาจจะไม่สุภาพยังไงขออภัยทุกคนนะคะ" ชายหนุ่มรีบหันไปมองเด็กแสบของเขาเพราะดูเหมือนว่าจะมีคนทักเรื่องการแต่งกายของเธอหลายคนแล้ว เขามองเธอก่อนจะตาโตทำไมมันโป๊แบบนี้ "ทำไมแต่งตัวแบบนี้ปลาวาฬชุดอื่นมีตั้งเยอะแยะทำไมไม่ใส่!!!" เขาเริ่มหน้างอกับชุดของเธอก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงให้เธอลุกขึ้นตามเขาไป "โอ๊ยเฮีย!จะไปไหนคะ" "เปลี่ยนชุดใครให้เอาตัวนี้มาใส่ โคตรจะบางเลยแล้วกางเกงเนี้ยขายาวก็มีทำไมไม่ใส่มา!!!" เขาตำหนิเธอเสียงดังก่อนจะลากกลับมาที่ห้องนอนตามเดิม คนตัวเล็กเริ่มหน้างอเพราะก่อนหน้านี้เธอก็น้อยใจเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว มัวแต่คุยกับผู้หญิงไม่สนใจเธอทีอย่างงี้มาทำเป็นสนใจสั่งนั้นสั่งนี่ "ไม่เปลี่ยน! และอีกอย่างชุดเฮียมีแต่ตัวใหญ่ๆใส่ตัวไหนก็ไม่ได้มีแค่นี้แหละค่ะที่ใส่ได้" ปลาวาฬเอ่ยออกไปเสียงเรียบก่อนจะเดินเตรียมจะออกไปแต่ก็ถูกเขาดึงไว้ซะก่อน "หยุดเลยถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องออกไปอยู่มันในห้องนี่แหละ!!" "โอ๊ย! เฮียอ่ะปลาวาฬหิวจะไปกินขนม!!!" "งั้นก็รีบหาชุดเปลี่ยนใหม่ เร็วๆ" เขาเดินไปนั่งลงที่เตียงนอนพร้อมกับกอดอกกดดันเธออยู่ในที เธอมองเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ คนชอบขู่ คนชอบบงการชีวิตคนอื่น!! ชิ เธอเดินหน้างอไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเลือกชุดใหม่ด้วยความจำใจอย่างทำอะไรไม่ได้ "นี่ได้มั้ยคะ" "บางไป เอาสีทึบๆสิทำไมต้องเลือกสีขาว" ปลาวาฬหันกลับไปในตู้เสื้อผ้าก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ต่อไปนี้เวลาไปไหนเธอควรจะพกชุดสำรองไว้จะได้ไม่เดือดร้อนแบบนี้ เธอหยิบเสื้อสีดำคอวีของเขามาพร้อมกับกางเกงวอมสีดำล้วน "แบบนี้ได้มั้ยคะ" เขาพยักหน้ายิ้มอย่างพอใจสุดๆ "แบบนั้นแหละรีบไปเปลี่ยนแล้วตามเฮียออกไปข้างนอก" เขายิ้มเดินออกจากห้องนอนไปอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ส่วนคนที่อารมณ์เสียก็คือเธอคนนี้เนี้ยแหละ -_- "ทำอย่างกับผัวหวงเมียไปได้ คนบ้า!! >///<" ปลาวาฬเดินออกมานั่งลงข้างๆเฮียภู เขายิ้มมุมปากมองเธอแล้วส่งจานไปให้เธอตรงหน้า "ทานข้าวก่อนค่อยกินขนม" "แต่ปลาวาฬอยากกินขนมนี่นา" "ข้าวยังไม่ได้ทานเลยนะ " ปลาวาฬจำใจทานอย่างช่วยไม่ได้ตอนนี้เธอไม่อยากจะขัดใจเขาเดี๋ยวเกิดปัญหาขึ้นมาอีกเธอจะอดได้นั่งทานข้าวอย่างสงบ "ว่าแต่บ่ายนี่ภูว่างมั้ยคะดิวอยากชวนภูไปเดินเล่นที่ห้าง มาที่นี่ตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ไปไหนเลย" ปลาวาฬเงยหน้ามองเฮียภูของเธอทันที บ่ายนี้เขาต้องพาเธอไปทานไอศกรีมถ้าพาผู้หญิงคนนี้ไปด้วยสาบานเลยว่าเธอจะไม่ไปแน่นอน และเธอจะโกรธเขามากจนไม่มาหาอีกเลย คอยดู!!! "เอ่อ คือบ่ายนี้" ปลาวาฬมองหน้าเขาจ้องหน้าแทบไม่กระพริบตาจะว่าเธอกดดันเขาก็ได้แต่ถ้าเขาไม่รักษาสัญญาและไปกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆเธอก็จะไม่มายุ่งกับเขาอีก "ว่าไงคะภู" "ภูต้องพาปลาวาฬไปทานไอศกรีมนะ รับปากไว้แล้ว" "งั้นดิวไปด้วยได้มั้ย ไปด้วยกันหลายคนสนุกดีนะ ^^" ปลาวาฬเริ่มมีสีหน้าไม่ดีมากๆเมื่อได้ฟังประโยคของดิวเขารู้สึกได้ เขามองร่างเล็กที่เหมือนจะไม่ชอบดิวเพื่อนของเขามากๆ ตัวเขานั้นรู้ดีว่าเพราะอะไรปลาวาฬถึงไม่ชอบเพื่อนเขาคนนี้ "ถ้าเฮียภูอยากจะไปก็ไปเถอะค่ะปลาวาฬไม่ไปแล้ว และก็จะไม่ไปอีกยกเลิกสัญญาไปเลยค่ะ " ปลาวาฬเอ่ยยิ้มๆก่อนจะก้มหน้าทานต่อ ทุกคนที่โต๊ะเริ่มรู้แล้วว่าตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยจะดี ส่วนตัวเขานั้นแคร์ความรู้สึกของเด็กข้างๆมากกว่าเพื่อนสาวของเขาอีกเพราะฉะนั้นตอนนี้เขาเลือกที่จะปฎิเสธเพื่อนของเขาแล้วมาเอาใจเด็กแสบข้างๆ "ภูขอโทษนะดิว เราพาปลาวาฬไปกินไอศกรีมแล้วจะเลยไปทำธุระอย่างอื่นอีกหลายอย่างกลัวว่าดิวจะไม่สะดวกรอไว้วันหลังนะ" ดิวมองเขายิ้มๆไม่พูดอะไรแต่สายตาของเธอนั้นโกรธยัยเด็กที่นั่งอยู่ข้างๆชายหนุ่มมาก ทำไมจะต้องมียัยเด็กคนนี้มาขัดขวางความสุขของหล่อนตลอดเวลาและดูเหมือนว่าภูจะแคร์แม่นั้นพอสมควรแล้วเธอจะทำอะไรได้ต่อหน้าคนมากขนาดนี้ "ไม่เป็นไรค่ะภูพาน้องไปเถอะ วันอื่นก็ได้รับปากดิวแล้วนะ" "อืม " เขาหันไปมองเด็กแสบที่ตอนนี้หน้าบึ้งบูดบอกบุญไม่รับสุดๆ ปลาวาฬวางช้อนลงก่อนจะหันไปมองทีมงานคนอื่นๆ "ปลาวาฬขอตัวกลับก่อนนะคะมีธุระด่วนไม่ได้สนุกต่อด้วยเลย ไปก่อนนะคะป๋าธีมไปก่อนนะคะทุกคน" "อ่าวทำไมรีบกลับล่ะ" "ปลาวาฬจะไปหาพ่อกำนันจ๊ะ " "โอเคๆ กลับดีๆนะเรา" ป๋าธีมเอ่ยยิ้มๆ ปลาวาฬลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันทีเธอไม่ยอมสบตากับเขาเลยด้วยซ้ำส่วนเขาเกาหัวอย่างงงๆทำไมถึงหนีกลับบ้านซะอย่างนั้นก็ในเมื่อเขาปฎิเสธเพื่อนไปแล้วเพื่อเธอ "เดี๋ยวมานะทุกคนตามสบายเลย" เขารีบตามปลาวาฬไปทันที ถ้าปล่อยแบบนี้คือโกรธเขานานแน่นอน เมื่อมาถึงหน้าบ้านปลาวาฬกำลังเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์เตรียมจะขี่รถออกไปเขาก็ดึงตัวเธอไว้ซะก่อน "ปลาวาฬจะไปไหน" "ปล่อยปลาวาฬเลยนะเฮียภู อยากจะพาพี่คนนั้นไปเที่ยวไหนก็ไปเถอะค่ะไม่ต้องมาสนใจปลาวาฬหรอก ปลาวาฬก็แค่น้องข้างบ้านไม่ได้สำคัญอะไรซะหน่อย" หญิงสาวเอ่ยอย่างน้อยอกน้อยใจในตัวเขา แค่เขาไม่รักเธอเธอก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้วนี่ยังจะคุยกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธออีกนี่ถ้าเธอไม่มองเขาอย่างกดดันเขาคงจะอนุญาตให้ผู้หญิงคนนั้นไปด้วยแล้ว "แต่เฮียบอกดิวไปแล้วนะว่าเฮียจะไปกับปลาวาฬแค่สองคน แล้วจะมางอนอะไรอีก" เขาเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขายังไม่อยากทะเลาะกับเธอตอนนี้หรอกนะดูจากสภาพเด็กแสบของเขาในวันนี้ทั้งเหนื่อยทั้งล้าแถมยังนอนไม่พอถ้าเขาจะต้องทะเลาะกับเธอรับรองได้เลยว่ากลับไปนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ที่บ้านทั้งคืนแน่นอน "ไม่รู้แหละเฮียชอบอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าปลาวาฬ เฮียก็รู้ว่าปลาวาฬหวงเฮียแต่ก็ยังทำ" "เฮียแค่คุยกับเพื่อนมั้ย แล้วเราสองคนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนะมีสิทธิ์หึงหวงเฮียหรือไง" และคำพูดแบบนั้นมันจี้ใจดำหญิงสาวเหลือเกิน เธอน้ำตาซึมอย่างพูดไม่ออกเพราะเขาไม่ได้พูดอะไรผิดไปเลยแม้แต่น้อยเพราะเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆอย่างที่เขาพูด "ปลาวาฬขอโทษนะคะที่ทำให้เฮียภูลำบากใจ ต่อจากนี้ปลาวาฬจะไม่มายุ่งกับเฮียภูแล้วจะทำอะไรก็ทำเลยค่ะ จะอยู่กับผู้หญิงคนไหนจะพาเธอไปทำอะไรก็เชิญได้เลยค่ะ ปลาวาฬไม่มีสิทธิ์อยู่แล้ว" เธอฝืนยิ้มออกมาแต่ภายในของเธอตอนนี้เจ็บปวดเหลือเกิน ผิดที่เธอมารักเขาเองจะโทษใครรักเองเจ็บเองจุดจบมันก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ "ปลาวาฬคือว่าเฮียไม่ได้หมายถึง.." "ปลาวาฬกลับก่อนนะคะและต่อจากนี้จะไม่มากวนใจเฮียอีกแล้ว" หญิงสาวรีบหันหลังทันทีเพราะไม่อยากให้เขามาสมเพชเธอในตอนนี้ อกหักไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้วแต่ครั้งนี้เห็นทีว่าจะเจ็บหนักสุด เพราะเขาไม่เคยพูดจารุนแรงกับเธอขนาดนี้มาก่อนในชีวิตนี้ "ปลาวาฬเฮียขอโทษ" เขาเดินมาดึงหญิงสาวเข้าไปกอดไม่รู้ว่าตัวเขาเองนั้นรู้สึกอย่างไรในตอนนี้แต่ถ้าปลาวาฬจะถอดใจและไม่มาวุ่นวายกับเขาอีกเขาก็รู้สึกแย่ "ฮึกๆ เฮียภูก็รู้ว่าปลาวาฬรักเฮียมากขนาดไหน แต่เฮียก็ยังมาพูดให้ปลาวาฬเจ็บอีก ฮือออ ปลาวาฬไม่รักเฮียแล้ว" เธอตัดเพ้อออกมาเหมือนเด็กน้อยงอแงขาดความรักจากผู้ใหญ่ ชายหนุ่มค่อยๆลูบหลังเธออย่างแผ่วเบาภายในใจมีความรู้สึกตีกันหลายอย่าง "เอาเป็นว่าเฮียขอโทษนะที่พูดไม่ดีแบบนั้น กลับบ้านไปแต่งตัวสวยๆนะเดี๋ยวเฮียไปรับแล้วเราไปเที่ยวกันดีมั้ย" ปลาวาฬผละออกจากเขาก่อนจะปาดน้ำตาที่มันไหล่อาบแก้มของเธอในตอนนี้ "ฮึกๆ ไม่ไปกับคนอื่นนะ ถ้าเฮียภูพาคนอื่นไปด้วยปลาวาฬจะไม่ไป ฮืออ แล้วก็จะไม่รักเฮียภูแล้ว!!" "โอเคๆไปกันสองคนเฮียสัญญา " ปลาวาฬเงยหน้ามองเขาก่อนจะกอดเอวเขาแน่นแต่เขาพูดจาดีด้วยนิดหน่อยก็ทำให้เธอไปไหนไม่รอดแล้ว และแบบนี้เธอจะตัดใจจากเขาได้เมื่อไหร่กัน "ปลาวาฬอยู่ที่บ้านรอนะ" "โอเค เดี๋ยวสักพักเฮียจะไปรับนะส่งแขกก่อนแล้วก็หยุดร้องไห้ด้วยไม่สวยเลย" "ถ้าไม่ร้องไห้ปลาวาฬจะสวยมากใช่มั้ย" เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วก่อนจะค่อยๆลูบผมเธออย่างแผ่วเบา "อืม สวยมากเลยแหละเพราะงั้นห้ามร้อง" "ไม่ร้องแล้วก็ได้คราวหลังห้ามพูดไม่ดีอีกนะไม่อย่างนั้นปลาวาฬจะหนีไปอยู่ที่อื่นแล้ว" เขาเขกกระบาลหญิงสาวด้วยแรงที่ไม่ได้เยอะมากแต่ก็ทำให้เด็กแสบร้องโอดครวญออกมา "เฮีย!! มันเจ็บนะ" "รีบๆกลับไปอาบน้ำแต่งตัวเลย ร้องไห้อย่างกับเด็กๆอีกไม่อายคนอื่นเขาหรือไง" "ก็เพราะเฮียนั้นแหละ!!! " "ยังจะมาเถียงอีก.... -_-"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม