Chapter 14

1309 คำ
ปลาวาฬเดินมาในห้องครัวเธอเปิดตูเย็นดูว่ามีของสดอะไรที่พอจะทำอาหารได้บ้างน่าตกใจจริงๆที่มันมีพร้อมทุกอย่างให้เลือกสรร เฮียภูเขาคงจะซื้อมาทิ้งไว้แหละเพราะเขาขี้เกียจไปตลาดบ่อยเธอรู้จักเขาดี "ทำอะไรดีน้า อืมมมมม..." เธอหยิบของทุกอย่างออกมาก่อนจะตัดสินใจว่าจะทำเมนูที่คนหลายๆคนทานได้ เช่นผัดผักรวม ต้มยำทะเล ขนมหวาน แล้วก็เมนูยิบย่อยอย่างอื่นให้พอทานกันจนอิ่ม "อันดับแรกต้องหั่นผักก่อน" เธอหยิบผักเท่าที่มีมาล้างแล้วจัดการใช้มีดหั่นให้พอดีคำด้วยความสวยงาม เธอจะทำให้สุดฝีมือเลยจะได้ไม่มีใครว่าเฮียภูเอาอะไรไม่รู้มาให้พวกเขาทาน "ตะเอ๋! ทำไรอยู่" เธอจะดุ้งจนตกใจเสียงของเฮียภูที่มาจากทางด้านหลังเล่นเอามีดที่หั่นผักอยู่ดีๆกลับกลายเป็นมาหั่นมือเธอซะอย่างนั้น "โอ๊ย!!" "ปลาวาฬ!! เป็นอะไร" เขาเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเพียงแค่เขาอยากจะแกล้งเด็กแสบเฉยๆก็เลยเข้ามาเงียบๆแล้วทำให้เธอตกใจแต่ไหงเขาเป็นคนทำให้เธอเจ็บตัวซะอย่างนั้น "เฮียอ่ะแกล้งปลาวาฬดูสิเนี้ยเลือดออกเลย" ปลาวาฬส่งนิ้วของเธอมาให้เขาดูเขารีบพาเธอไปล้างมือที่อ่างทันทีอย่างไม่รอช้า เขาค่อยๆเปิดน้ำให้ไหลผ่านรอยแผลของเด็กแสบด้วยท่าทีที่รู้สึกผิดลืมดูเลยว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ไม่น่าเลย "เจ็บมั้ยเฮียขอโทษนะ" ปลาวาฬมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มหวาน เขาดูเป็นกังวลพอสมควรนั้นทำให้เธอรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เขาก็คงเป็นห่วงเธอพอสมควรแหละไม่อย่างนั้นคงไม่ลุกลี้ลุกลนขนาดนี้ "ไม่เจ็บค่ะ" "ไปที่ห้องเฮียก่อนนะเฮียจะทำแผลให้" เขาดึงมือเธอจะพาไปที่ห้องแต่เธอดึงตัวเขาไว้ซะก่อน "ไม่ต้องค่ะเฮียปลาวาฬไม่ได้เป็นอะไรเลย" "เลือดไหลขนาดนั้นไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไงกัน ไปโรงพยาบาลเลยดีมั้ยอาหารไม่ต้องทำแล้วเดี๋ยวสั่งเอา" เธอส่ายหน้ายิ้มๆ "เฮียเวอร์ไปรึเปล่าคะแค่มีดบาดเองปลาวาฬไม่ได้เป็นอะไร แต่ถ้าเฮียรู้สึกผิดและอยากจะรับผิดชอบถ้าอย่างนั้นก็....." เธอเอ่ยลากเสียงยาวมองหน้าเขาอมยิ้มไปด้วย เขารีบถามเธอกลับทันทีถ้าทำอะไรเพื่อไถ่โทษได้เขาก็จะทำ "ก็อะไร ให้เฮียรับผิดชอบอะไร" "ขอปลาวาฬแต่งงานเลย นะๆ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดแขนชายที่เธอรัก พอเขาได้ยินแบบนั้นก็ดีดหน้าผากคนตัวเล็กทันที "นี่แน่! คนอุตส่าห์เป็นห่วงยังมีหน้ามาเล่นอีกนะ ปากดีแบบนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วมั่ง" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มมุมปาก ปลาวาฬลูบหัวตัวเองป้อยๆก่อนจะปล่อยแขนเขาแล้วหันไปทำอาหารต่อ "เชอะ! เฮียออกไปเลยไม่ต้องมายุ่งกับปลาวาฬเลย คอยดูเถอะปลาวาฬจะไม่สนใจเฮียแล้วจะหนีไปมีแฟนใหม่แล้ว" ชายหนุ่มหยีผมคนตัวเล็กอย่างเซ็งๆในคำพูดของยัยเด็กแสบตรงหน้าเขา ปากดีจริงๆช่วงหลังๆจะพูดบ่อยเกินไปแล้วนะไอ้คำที่บอกว่าจะมีแฟนเนี้ย "ตั้งใจหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่งก่อนเถอะ เรื่องมีแฟนค่อยคิดดีมั้ย" "ไม่เอาอ่ะปลาวาฬจะหาแฟนรวยๆให้แฟนเลี้ยงเอาปลาวาฬขี้เกียจทำงาน คิกคิก" เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนของเขาเพื่อหยิบพลาสเตอร์ปิดแผลให้กับเด็กแสบของเขา เมื่อหยิบมาได้ก็เดินกลับมาที่ห้องครัวโดยมีป๋าธีมยืนมองปลาวาฬทำอาหารอยู่ในครัว "อ่าวไม่ทำงานล่ะ" "เขาประชุมกันอยู่นะผมไม่ต้องฟังก็ได้ไม่ได้สำคัญอะไร มาช่วยปลาวาฬดีกว่า" "ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวเฮียจะเรียกแม่บ้านมาช่วยเอง ปลาวาฬเอามือมาเดี๋ยวเฮียปะพลาสเตอร์ปิดแผลให้" ปลาวาฬยื่นมือเล็กไปตรงหน้าเขา เขาแกะพลาสเตอร์ปิดแผลแล้วบรรจงปิดแผลให้เธออย่างเบามือ ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมากนักแผลก็ไม่ได้ลึกมากเขาก็เลยสบายใจไปเปราะหนึ่ง "เดี๋ยวทำอะไรเสร็จต้องไปล้างแผลนะเข้าใจมั้ยยัยเด็กซน" "ว่าคนอื่นซนก็เพราะตัวเองไม่ใช่หรือไงที่เล่นอะไรแบบเด็กๆมาจ๊ะเอ๋เค้าเนี้ย ก็เลยเจ็บเลยเห็นมั้ยเนี้ย" ปลาวาฬเอ่ยตำหนิเขาก่อนจะส่ายหน้าอย่างไม่โอเคเล่นเอาเขารู้สึกผิดไปเลยจนแทบทำหน้าไม่ถูก "เฮียขอโทษนะคราวหลังจะไม่เล่นแบบนี้แล้ว" เขาเอ่ยออกมาเสียงเศร้าเล่นเอาเธอที่กลายเป็นทำหน้าไม่ถูกแทนเขาหันหลังดราม่าใส่เธอจนเธอทำตัวไม่ถูก "เอ่อ เฮีย.. ปลาวาฬล้อเล่นเองนะอย่าทำหน้ารู้สึกผิดแบบนั้นสิ" ปลาวาฬเอ่ยออกมาเสียงเบาส่วนคนตัวโตนั้นยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จริงๆเขาก็รู้สึกผิดแหละแต่ว่าเขาอยากจะแกล้งเธอด้วย "ช่างมันเถอะเฮียจะไม่แกล้งปลาวาฬแล้ว" "งื้อออ ไม่เอานะเฮียภูแกล้งปลาวาฬได้เลยปลาวาฬโอเคมาก ปลาวาฬชอบให้เฮียภูแกล้งนะ" หญิงสาวเอ่ยออกไปอย่างใสซื่อโดยหารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนของชายหนุ่มที่ต้องการให้เธอรู้สึกผิดที่ตำหนิเขา "จริงเหรอ.. ชอบให้เฮียแกล้งเหรอ" "อื้อ ชอบมากเลย" "ฮ่าๆๆ ตลกชะมัดเลยยัยเด็กแสบ" ปลาวาฬมองหน้าชายที่เธอรักอย่างงงๆก่อนจะถึงบางอ้อทันที นี่ตกลงว่าไม่ได้รู้สึกเลยสินะที่ทำเธอเจ็บเนี้ยแถมยังดราม่าแกล้งคืนเธออีก เขานี่มันจริงๆเลยให้ตายสิ "โอ้โหคนใจร้าย! นึกว่าจะรู้สึกผิดจริงๆที่ไหนได้ ปลาวาฬงอนจริงๆแล้วนะ" หญิงสาวสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ คนตัวโตยิ้มมุมปากอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งเด็กแสบในวันนี้ ส่วนคนที่อยู่ในห้องครัวอีกคนนั้นคือป๋าธีมผู้ที่เริ่มรู้ตัวเองแล้วว่ากำลังเป็นส่วนเกินของคนสองคน ปากบอกไม่รักไม่ชอบนี่คือน้องแต่การกระทำมันไม่ใช่เลยสักนิด "เอ่อ ให้ผมออกไปก่อนดีมั้ยเฮีย รู้สึกว่าตอนนี้ผมจะเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้" ทั้งสองคนหันไปมองหน้าป๋าธีมก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มเขินๆ "พูดอะไรเนี้ยส่วนเกินอะไรกัน" "ก็ผมยืนอยู่ตรงนี้คือรู้สึกกำลังดูคู่รักหยอกล้อกันอยู่อ่ะ มีงอนกันง้อกันมันเหมือนเลยอ่ะ" "อร๊าย เหมือนจริงๆเหรอคะป๋าธีม ปลาวาฬกับเฮียภูเหมือนเป็นแฟนกันเลยใช่มั้ยคะ" "เหมือนมาก" ปลาวาฬยิ้มอย่างเขินอายในขณะที่อีกคนเริ่มทำหน้าไม่ถูก เขาหันไปจับหัวเด็กแสบให้หันไปทำอาหารต่อทันที "พูดมากไปทำอาหารเลยยัยเด็กแสบ ไอ้ธีมออกไปได้ละมาพูดเพ้อเจ้ออะไรในนี้" เขาปล่อยหัวปลาวาฬก่อนจะรีบดันตัวป๋าธีมออกไปทันที ขืนอยู่นานกว่านี้เขาได้มองหน้าใครไม่ติดแน่นอน "เฮียเขินเหรอ.. คิคิ" "พูดมากเดี๋ยวจะอดกินไอศกรีม" "เชอะ!! คนอะไรขู่เก่ง "
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม