Chapter 14
1309 คำ
ปลาวาฬเดินมาในห้องครัวเธอเปิดตูเย็นดูว่ามีของสดอะไรที่พอจะทำอาหารได้บ้างน่าตกใจจริงๆที่มันมีพร้อมทุกอย่างให้เลือกสรร เฮียภูเขาคงจะซื้อมาทิ้งไว้แหละเพราะเขาขี้เกียจไปตลาดบ่อยเธอรู้จักเขาดี
"ทำอะไรดีน้า อืมมมมม..."
เธอหยิบของทุกอย่างออกมาก่อนจะตัดสินใจว่าจะทำเมนูที่คนหลายๆคนทานได้ เช่นผัดผักรวม ต้มยำทะเล ขนมหวาน แล้วก็เมนูยิบย่อยอย่างอื่นให้พอทานกันจนอิ่ม
"อันดับแรกต้องหั่นผักก่อน"
เธอหยิบผักเท่าที่มีมาล้างแล้วจัดการใช้มีดหั่นให้พอดีคำด้วยความสวยงาม เธอจะทำให้สุดฝีมือเลยจะได้ไม่มีใครว่าเฮียภูเอาอะไรไม่รู้มาให้พวกเขาทาน
"ตะเอ๋! ทำไรอยู่"
เธอจะดุ้งจนตกใจเสียงของเฮียภูที่มาจากทางด้านหลังเล่นเอามีดที่หั่นผักอยู่ดีๆกลับกลายเป็นมาหั่นมือเธอซะอย่างนั้น
"โอ๊ย!!"
"ปลาวาฬ!! เป็นอะไร"
เขาเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเพียงแค่เขาอยากจะแกล้งเด็กแสบเฉยๆก็เลยเข้ามาเงียบๆแล้วทำให้เธอตกใจแต่ไหงเขาเป็นคนทำให้เธอเจ็บตัวซะอย่างนั้น
"เฮียอ่ะแกล้งปลาวาฬดูสิเนี้ยเลือดออกเลย"
ปลาวาฬส่งนิ้วของเธอมาให้เขาดูเขารีบพาเธอไปล้างมือที่อ่างทันทีอย่างไม่รอช้า เขาค่อยๆเปิดน้ำให้ไหลผ่านรอยแผลของเด็กแสบด้วยท่าทีที่รู้สึกผิดลืมดูเลยว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ไม่น่าเลย
"เจ็บมั้ยเฮียขอโทษนะ"
ปลาวาฬมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มหวาน เขาดูเป็นกังวลพอสมควรนั้นทำให้เธอรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก เขาก็คงเป็นห่วงเธอพอสมควรแหละไม่อย่างนั้นคงไม่ลุกลี้ลุกลนขนาดนี้
"ไม่เจ็บค่ะ"
"ไปที่ห้องเฮียก่อนนะเฮียจะทำแผลให้"
เขาดึงมือเธอจะพาไปที่ห้องแต่เธอดึงตัวเขาไว้ซะก่อน
"ไม่ต้องค่ะเฮียปลาวาฬไม่ได้เป็นอะไรเลย"
"เลือดไหลขนาดนั้นไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไงกัน ไปโรงพยาบาลเลยดีมั้ยอาหารไม่ต้องทำแล้วเดี๋ยวสั่งเอา"
เธอส่ายหน้ายิ้มๆ
"เฮียเวอร์ไปรึเปล่าคะแค่มีดบาดเองปลาวาฬไม่ได้เป็นอะไร แต่ถ้าเฮียรู้สึกผิดและอยากจะรับผิดชอบถ้าอย่างนั้นก็....."
เธอเอ่ยลากเสียงยาวมองหน้าเขาอมยิ้มไปด้วย เขารีบถามเธอกลับทันทีถ้าทำอะไรเพื่อไถ่โทษได้เขาก็จะทำ
"ก็อะไร ให้เฮียรับผิดชอบอะไร"
"ขอปลาวาฬแต่งงานเลย นะๆ"
หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดแขนชายที่เธอรัก พอเขาได้ยินแบบนั้นก็ดีดหน้าผากคนตัวเล็กทันที
"นี่แน่! คนอุตส่าห์เป็นห่วงยังมีหน้ามาเล่นอีกนะ ปากดีแบบนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วมั่ง"
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มมุมปาก ปลาวาฬลูบหัวตัวเองป้อยๆก่อนจะปล่อยแขนเขาแล้วหันไปทำอาหารต่อ
"เชอะ! เฮียออกไปเลยไม่ต้องมายุ่งกับปลาวาฬเลย คอยดูเถอะปลาวาฬจะไม่สนใจเฮียแล้วจะหนีไปมีแฟนใหม่แล้ว"
ชายหนุ่มหยีผมคนตัวเล็กอย่างเซ็งๆในคำพูดของยัยเด็กแสบตรงหน้าเขา ปากดีจริงๆช่วงหลังๆจะพูดบ่อยเกินไปแล้วนะไอ้คำที่บอกว่าจะมีแฟนเนี้ย
"ตั้งใจหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่งก่อนเถอะ เรื่องมีแฟนค่อยคิดดีมั้ย"
"ไม่เอาอ่ะปลาวาฬจะหาแฟนรวยๆให้แฟนเลี้ยงเอาปลาวาฬขี้เกียจทำงาน คิกคิก"
เขาส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนของเขาเพื่อหยิบพลาสเตอร์ปิดแผลให้กับเด็กแสบของเขา เมื่อหยิบมาได้ก็เดินกลับมาที่ห้องครัวโดยมีป๋าธีมยืนมองปลาวาฬทำอาหารอยู่ในครัว
"อ่าวไม่ทำงานล่ะ"
"เขาประชุมกันอยู่นะผมไม่ต้องฟังก็ได้ไม่ได้สำคัญอะไร มาช่วยปลาวาฬดีกว่า"
"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวเฮียจะเรียกแม่บ้านมาช่วยเอง ปลาวาฬเอามือมาเดี๋ยวเฮียปะพลาสเตอร์ปิดแผลให้"
ปลาวาฬยื่นมือเล็กไปตรงหน้าเขา เขาแกะพลาสเตอร์ปิดแผลแล้วบรรจงปิดแผลให้เธออย่างเบามือ ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมากนักแผลก็ไม่ได้ลึกมากเขาก็เลยสบายใจไปเปราะหนึ่ง
"เดี๋ยวทำอะไรเสร็จต้องไปล้างแผลนะเข้าใจมั้ยยัยเด็กซน"
"ว่าคนอื่นซนก็เพราะตัวเองไม่ใช่หรือไงที่เล่นอะไรแบบเด็กๆมาจ๊ะเอ๋เค้าเนี้ย ก็เลยเจ็บเลยเห็นมั้ยเนี้ย"
ปลาวาฬเอ่ยตำหนิเขาก่อนจะส่ายหน้าอย่างไม่โอเคเล่นเอาเขารู้สึกผิดไปเลยจนแทบทำหน้าไม่ถูก
"เฮียขอโทษนะคราวหลังจะไม่เล่นแบบนี้แล้ว"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเศร้าเล่นเอาเธอที่กลายเป็นทำหน้าไม่ถูกแทนเขาหันหลังดราม่าใส่เธอจนเธอทำตัวไม่ถูก
"เอ่อ เฮีย.. ปลาวาฬล้อเล่นเองนะอย่าทำหน้ารู้สึกผิดแบบนั้นสิ"
ปลาวาฬเอ่ยออกมาเสียงเบาส่วนคนตัวโตนั้นยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จริงๆเขาก็รู้สึกผิดแหละแต่ว่าเขาอยากจะแกล้งเธอด้วย
"ช่างมันเถอะเฮียจะไม่แกล้งปลาวาฬแล้ว"
"งื้อออ ไม่เอานะเฮียภูแกล้งปลาวาฬได้เลยปลาวาฬโอเคมาก ปลาวาฬชอบให้เฮียภูแกล้งนะ"
หญิงสาวเอ่ยออกไปอย่างใสซื่อโดยหารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนของชายหนุ่มที่ต้องการให้เธอรู้สึกผิดที่ตำหนิเขา
"จริงเหรอ.. ชอบให้เฮียแกล้งเหรอ"
"อื้อ ชอบมากเลย"
"ฮ่าๆๆ ตลกชะมัดเลยยัยเด็กแสบ"
ปลาวาฬมองหน้าชายที่เธอรักอย่างงงๆก่อนจะถึงบางอ้อทันที นี่ตกลงว่าไม่ได้รู้สึกเลยสินะที่ทำเธอเจ็บเนี้ยแถมยังดราม่าแกล้งคืนเธออีก เขานี่มันจริงๆเลยให้ตายสิ
"โอ้โหคนใจร้าย! นึกว่าจะรู้สึกผิดจริงๆที่ไหนได้ ปลาวาฬงอนจริงๆแล้วนะ"
หญิงสาวสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ คนตัวโตยิ้มมุมปากอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งเด็กแสบในวันนี้ ส่วนคนที่อยู่ในห้องครัวอีกคนนั้นคือป๋าธีมผู้ที่เริ่มรู้ตัวเองแล้วว่ากำลังเป็นส่วนเกินของคนสองคน ปากบอกไม่รักไม่ชอบนี่คือน้องแต่การกระทำมันไม่ใช่เลยสักนิด
"เอ่อ ให้ผมออกไปก่อนดีมั้ยเฮีย รู้สึกว่าตอนนี้ผมจะเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้"
ทั้งสองคนหันไปมองหน้าป๋าธีมก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มเขินๆ
"พูดอะไรเนี้ยส่วนเกินอะไรกัน"
"ก็ผมยืนอยู่ตรงนี้คือรู้สึกกำลังดูคู่รักหยอกล้อกันอยู่อ่ะ มีงอนกันง้อกันมันเหมือนเลยอ่ะ"
"อร๊าย เหมือนจริงๆเหรอคะป๋าธีม ปลาวาฬกับเฮียภูเหมือนเป็นแฟนกันเลยใช่มั้ยคะ"
"เหมือนมาก"
ปลาวาฬยิ้มอย่างเขินอายในขณะที่อีกคนเริ่มทำหน้าไม่ถูก เขาหันไปจับหัวเด็กแสบให้หันไปทำอาหารต่อทันที
"พูดมากไปทำอาหารเลยยัยเด็กแสบ ไอ้ธีมออกไปได้ละมาพูดเพ้อเจ้ออะไรในนี้"
เขาปล่อยหัวปลาวาฬก่อนจะรีบดันตัวป๋าธีมออกไปทันที ขืนอยู่นานกว่านี้เขาได้มองหน้าใครไม่ติดแน่นอน
"เฮียเขินเหรอ.. คิคิ"
"พูดมากเดี๋ยวจะอดกินไอศกรีม"
"เชอะ!! คนอะไรขู่เก่ง "
- ผู้เขียน
