บทที่ 20
ผีเน่าโลงผุ
ความเกลียดล้นอก
เหวยหงนั่งรออยู่นอกห้องภายในโรงเตี้ยมหรูหราใจกลางเมืองชิว ยามเมื่อเจ้านายสาวมาพบชายคนรักนางก็มักจะต้องนั่งรออยู่ข้างนอกเสมอ และต้องคอยปิดปากเงียบไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป เพราะหากประมุขและฮูหยินหลิวรู้ว่าบุตรสาวเพียงคนเดียวพลีกายให้บุรุษก่อนออกเรือนคงวุ่นวายเป็นแน่
“อะ...อื้อ”
เสียงครางกระเส่าของเจ้านายสาวทำให้เหวยหงหน้าแดงก่ำ แม้นางจะไม่ใช่สาวน้อยแรกรุ่น แต่ก็ไม่เคยมีคนรักมาก่อน
“เฮ้อ...คุณหนูนะคุณหนู”
ถอนหายใจเฮือกใหญ่แม้จะระอากับพฤติกรรมของเจ้านายสาวเหลือทน แต่เพราะรักและเทิดทูนยิ่งชีวิต ฟูมฟักเลี้ยงดูมาตั้งแต่แรกเกิดราวกับเลือดในอก จึงคอยตามใจไปเสียทุกสิ่งอย่าง
“อื้อ...ทะ...ท่านพี่หยางปิน”
ในขณะที่ซูเม่ยระทวยอ่อนเมื่อถูกกอดก่ายโดยชายคนรัก เขากอดนาง หอมแก้มนาง จูบนางก่อนจะซุกไซ้ไปตามซอกคอระหง แล้วเลื่อนไล้ฝ่ามือเข้าไปใต้กระโปรงสีหวาน ก่อนจะ
