บทที่ 19
ความทุกข์ใจของซูเม่ย
ความเกลียดล้นอก
“พี่หญิงกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ ข้ากับท่านแม่กำลังเป็นห่วงอยู่พอดีเลย เกรงว่าท่านพี่จะได้รับอันตรายจึงกลับจวนเอามืดค่ำปานนี้”
ซูเม่ยรีบลุกขึ้นทันทีที่พี่สาวต่างมารดาเดินเข้ามา แม้จะเอื้อนเอ่ยราวกับห่วงใยแต่ยังไม่วายแอบเหน็บแนมออกไปโดยไม่รู้ตัว พลางลอบมองไปยังด้านหลังเมื่อเห็นว่าหลินซินหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือก็เดาได้ในทันทีว่า นังชั้นต่ำคงเอาเงินไปละลายที่ตลาดในเมืองมาอีกแล้วสินะ
หลิวซูลี่แสร้งผงะจนริมฝีปากสั่นระริกคล้ายตกใจกับถ้อยคำตำหนิของน้องสาว ดูท่าแล้วสองแม่ลูกคู่นี้จะไม่รู้ว่านางไปพบใครที่ไหน คงชะล่าใจว่าหลินซินจะคอยรายงานทุกอย่างจึงไม่ได้ส่งทหารตามไปสะกดรอย
อีกทั้งนางยังขอให้คุณชายจ้าวหยางสือมาส่งแค่ตรงขอบกำแพงจวน ซึ่งโชคดีว่าคุณชายจ้าวไม่เอ่ยถามสิ่งใด ราวกับพอจะเข้าใจสถานการณ์ภายในจวนสกุลหลิวเสียกระนั้น
“ข้าคิดน้อยเกินไป
