มิเหลียวรัก

หากางเกงในไม่เจอ

ณุดาควานหาผ้าห่มมาห่อคลุมร่างกายไว้เมื่อเขาผละออกจากเธอไปแล้ว แต่เขายังทำท่าว่าจะหาเศษหาเลยกับเธอต่ออีกเธอจึงอยากตัวลุกขึ้นยืน

"โอ๊ยยย"

ความเจ็บแสบตรงบริเวณนั้นทำเธอร้องออกมา เมื่อเธอลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน

"จะไปไหน"

"ณุดาจะกลับบ้านค่ะ"

"นอนที่นี่แหละ นี่มันตีหนึ่งกว่าแล้ว"

"ที่บอกไปนี่รู้เรื่องไหมณุดา"

พอร์ชพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียเมื่อณุดายังทำท่าจะเดินออกจากห้องของเขาอยู่

"จะไปนอนห้องพี่แพรวาค่ะ"

เขาอนุญาตให้หญิงสาวออกจากห้องเขาได้เมื่อเธอบอกว่าจะกลับไปนอนที่ห้องของน้องสาวเขา

"อึดดีจริงๆ"

เขาเก็บชุดเดรสและชุดชั้นในของณุดาที่ลืมทิ้งไว้ใส่ลงในตะกร้าผ้าของเขา เมื่อได้ปลดปล่อยกับณุดาแล้วเขาก็ไม่จำเป็นต้องออกไปหาคู่ขาอีก แต่คงต้องอาบน้ำอีกรอบเพราะเหงื่อไหลท่วมตัวเขาจนรู้สึกเหนียวเหนอะหนะ

"ซี๊ดดดดด"

ชายหนุ่มถึงกับร้องซี๊ดเมื่อฟอกสบู่ที่แผ่นหลัง ยัยนั่นข่วนเขาทั่วหลังเลยมั้งถึงได้แสบขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไรมันคุ้มค่ากับการได้อะไรกลับมาอยู่ไม่น้อย

ณุดานอนพลิกตัวไปมาบนที่นอนของแพรวา เธอไม่ได้เสียใจเลยที่เสียความบริสุทธิ์ให้พี่พอร์ชไป ถึงแม้ว่าจะเสียให้เขาโดยที่ไม่ได้มีสถานะอะไรก็เถอะ แล้วต่อไปนี้จะมองหน้ากันยังไง หรือเขาจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เธอก็เสียตัวให้เขาฟรีๆสินะ

"งืออออ ยัยณุดายัยคนใจง่าย"

เช้าวันต่อมา...

กว่าจะข่มตาหลับก็เป็นเวลาเกือบค่อนแจ้ง ณุดาจึงตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบแปดโมงเช้า อาศรันย์กับน้าพรีมกำลังรับประทานอาหารเช้ากันแล้ว รวมถึงเขาด้วย พี่พอร์ช

"ขอโทษค่ะณุดาตื่นสาย"

"ไม่เป็นไรหรอก มาๆนั่งข้างพี่พอร์ชเลย"

"ค่ะ"

ณุดากำชายเสื้อยืดที่สวมอยู่อย่างทำตัวไม่ถูกเมื่อเจอหน้าเขา เขาทำตัวเป็นปกติทุกอย่าง คงมีแค่เธอนี่แหละที่รู้สึกประหม่าจนเผลอทำช้อนล่วงใส่จานข้าวเสียงดัง

เคร้ง!!

"ขอโทษค่ะ"

"เมื่อคืนหนักกันเลยล่ะสิ"

"คะ..คะ เปล่านะคะ"

ทั้งศรันย์และพิมพิชญามองณุดาสายตางุนงง

"เมื่อคืนไม่ได้ดื่มกันต่อหรอกเหรอ"

"อ๋ออ ดื่มค่ะ ณุดาดื่มต่ออีกเยอะเลยค่ะ พี่วาไม่ค่อยดื่มเพราะว่ามีราวน์แต่เช้าค่ะ"

"อากับน้าพรีมจะไปทำงานแล้วนะ ณุดาตามสบายเลย"

"ค่ะ สวัสดีค่ะ"

ทั้งโต๊ะจึงเหลือเพียงเธอกับพี่พอร์ช เขาจ้องมองเธออย่างไม่ปกปิดผิดกับตอนที่พ่อกับแม่เขานั่งอยู่เมื่อครู่ เธอจึงก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารตรงหน้าโดยไม่เงยหน้าขึ้นงานบนเขาสักนิด

"เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ ณุดาจะโทรให้คุณพ่อมารับ"

"จะพาไปซื้อยาคุม เมื่อคืนพี่ปล่อยใน"

เขาพูดหน้าตาเฉยก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม แต่คนฟังกับอายจนหน้าแดงลามไปถึงหูและคอ เธอเงยหน้าขึ้นมองซ้ายมองขวาว่ามีคนยืนอยู่แถวนี้หรือไม่กลัวจะได้ยินเรื่องที่เขาพูดเมื่อกี้นี้เข้า

"เธอลืมของไว้บนห้องพี่"

"พี่พอร์ชเอาลงมาให้ณุดาได้มั้ยคะ"

"ขึ้นไปหาเองเถอะ พี่หากางเกงในเธอไม่เจอ ไม่รู้ไปอยู่ตรงไหน"