มิเหลียวรัก

ยัยบื้อ

พอร์ชกลับมานั่งที่ห้องทำงานด้วยความหงุดหงิด ร้อยวันพันปียัยณุดานั่นเคยแต่งตัวแบบนี้เสียที่ไหน

'หรือว่าที่เขาทำกับเธอคืนนั้นทำให้ยัยนั่นใจแตก'

เขาขมวดคิ้วอีกครั้งเมื่อเห็นผู้ชายมากมายไหลเวียนอยู่ที่โต๊ะของแพรวา เขาเทเหล้าเพียวๆใส่แก้วจนเต็มแล้วกระดกร้าวกับน้ำเปล่า เขาหงุดหงิดที่มีคนมายุ่งกับน้องสาวเขานั่นแหละ ไม่ได้เกี่ยวกับยัยณุดานั่นสักหน่อย

ก็อกๆๆ

"คืนนี้ให้เบลดูแลไหมคะพี่พอร์ช"

หญิงสาวที่ฮอตที่สุดของที่นี่เปิดประตูเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้ม เกือบทุกคืนที่เธอได้ขึ้นมาทำงานพิเศษในห้องนี้ตั้งแต่วันที่เขาสัมภาษณ์แล้วถูกใจเธอก็เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว

"เธอลงไปทำงานเถอะ วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี"

"โอเคค่ะ"

ถึงแม้จะรู้สึกเฟลแต่ก็ยังปั้นหน้ายิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวานแล้วหันหลังลงกลับไปทำงานด้านล่าง

หญิงสาวออกไปได้ไม่ทันไรกลุ่มเพื่อนของเขาก็โทรมาเร้าหรือให้เขาลงไปหามันที่ชั้นสอง เขาไม่ลงไปมันก็เรียกให้พนักงานขึ้นมาตามเขาสี่ห้ารอบจนเขารำคาญต้องลงมาหาพวกมัน แล้วก็เลือกนั่งได้ถูกที่เสียเหลือเกิน พวกมันนั่งใกล้กับโต๊ะของแพรวา และเรียบร้อยพวกมันรวมโต๊ะกับน้องสาวเขาไปแล้ว

"พวกมึงไม่พากันไปแดกที่อื่นบ้างวะ"

"โอ้โห เกรี้ยวกราดมาเลย"

เขามองไปทางณุดาที่เพื่อนๆของเขาต่างก็ให้ความสนใจเธอ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่สนใจแพรวาแต่เพราะพวกมันรู้ว่าแพรวาคือน้องสาวของเขาจึงไม่ยุ่ง เลยหันไปลงสนใจณุดากันแทน

"น้องณุดาเพิ่งเคยมาหรอครับ พี่มาที่นี่ทุกคืนไม่เคยเห็นเลย"

"ณุดาไม่ค่อยเที่ยวค่ะ ส่วนใหญ่จะนอนดูซีรีย์อยู่ห้อง"

"ห้องพี่ก็มีซีรีย์เยอะเลยนะว่างๆไปดูที่ห้องพี่สิ"

"พี่บาสก็ชอบดูซีรี่ย์หรอคะ"

เคร้ง!!

"เห้ยยย"

จู่ๆพอร์ชก็เผลอปัดขวดโซดาในมือของพนักงานหล่นใส่บาสที่กำลังชวนณุดาคุยอยู่จนเสื้อของเขาเปียก

"เดี๋ยวพี่มานะครับน้องณุดา พี่ขอไปเปลี่ยนเสื้อก่อน"

บาสเดินออกไปพอร์ชก็ลุกตามไปติดๆ ทุกคนเข้าใจว่าพอร์ชคงจะไปหาเสื้อให้บาสใส่

"อะไรของมึงวะ อย่าบอกนะว่ามึงสนใจน้องณุดาอ่ะ"

บาสรู้ว่าพอร์ชตั้งใจทำให้เขาเปียกต้องมีอะไรแน่ๆ

"ยัยนั่นกูเคยเอาไปแล้ว มึงไม่ควรยุ่ง"

"เอ้า แล้วมึงไม่ส่งซิกให้กูแต่แรกล่ะ เอาเสื้อของมึงมาให้กูเปลี่ยนเลย"

พวกเขาจะถอยหากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นของเพื่อนไม่ว่าจะสถานะไหนก็ตาม เพราะมันจะทำให้พวกเขาผิดใจกัน ซึ่งมันยังไม่เคยเกิดขึ้น

บาสกลับมานั่งที่โต๊ะหลังจากที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จ แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้มีท่าทีจีบณุดาเหมือนทีแรก ผู้ชายที่เคยจ้องมองแพรวากับณุดาก็หายไปเช่นกันเพราะเธอรวมโต๊ะกับกลุ่มเพื่อนเขาแล้วก็ไม่มีใครอยากมีปัญหากับพวกเขา

บาสมองคนที่แต่งตัวเซ็กซี่แต่การกระทำตรงกันข้ามอย่างเสียดาย แบบนี้ไม่น่าใช่สเปคเพื่อนเขาแล้วสองคนนี้ไปได้กันได้ยังไง

"ไอ้พอร์ชเด็กในร้านนี้คนไหนมึงยังไม่ได้เอามั่ง"

เตชินท์เพื่อนอีกคนที่เริ่มเมาแอ๋ถามเขาเสียงดัง คาดว่าน่าจะได้ยินกันทั้งโต๊ะแล้วมั้ง

ณุดาทำตัวไม่ถูกเมื่ิอได้ยินที่พวกเขาคุยกัน ส่วนแพรวาออกจะชินเสียแล้ว เธอเจอพวกเขาค่อนข้างบ่อย

"เอามาหมดแล้ว"

เขาตอบคำถามเตชินท์แต่สายตาเหลือบมองไปที่ณุดาที่นั่งตัวลีบอยู่

"พี่วาณุดาขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

"ณุดา"

"คะ"

"ไปเข้าชั้นบนสิ ข้างล่างคนเยอะ"

"ชั้นบนนี่หรอคะ"

ณุดาชี้นิ้วขึ้นไปข้างบนตามที่แพรวาบอก

"ใช่ ในห้องทำงานพี่พอร์ชน่ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะลงไปเข้าข้างล่างก็ได้"

"ขึ้นไปใช้ห้องน้ำข้างบน"

เขาบอกณุดาเสียงเข้ม ณุดาจึงยอมเดินขึ้นไปที่ชั้นบนเพื่อเข้าห้องน้ำในห้องทำงานของเขา

พอร์ชลุกออกมาเมื่อณุดาไปได้สักพักแล้ว โดยบอกกับคนที่โต๊ะว่าจะไปดูความเรียบร้อยด้านล่าง เขาเดินลงไปที่ชั้นล่างจริง แต่เดินอ้อมไปทางหลังร้านที่มีบันไดขึ้นไปถึงห้องทำงานของเขาได้

"อุ๊ย!! พี่พอร์ชณุดาตกใจหมดเลย"

ณุดาชะงักเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอเขานั่งไขว่ห้างอยู่ในห้องทำงานแล้วมองมาที่เธอ

"อย่าแต่งตัวแบบนี้อีก"

หญิงสาวก้มมองตัวเองเมื่อถูกเขาพูดแบบนั้นด้วย

"มันดูแย่มากเลยหรอคะ"

"อือ เหมือนลิง"

ณุดาแทบสะอึกเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาเปรียบเปรยเธอ 'เหมือนลิง'

"เธอจะร้องไห้ทำไมวะณุดาพี่พูดแค่นี้เอง"

เขาลุกขึ้นไปจับแขนเธอไว้เมื่อเธอทำท่าจะเดินหนีเขาลงไปชั้นล่าง

"จะรีบไปไหน"

"ณุดาจะกลับแล้วค่ะ ไม่อยากอยู่แล้ว"

"โกรธที่พี่ว่าเธอเหมือนลิงหรอ"

"เปล่าค่ะ"

"หน้าเลอะหมดแล้ว"

เขาพูดพร้อมกับใช้นิ้วโป้งเช็ดหยดน้ำตาให้เธอ ณุดาเงยหน้ามองเขาด้วยความไม่เข้าใจ ปากก็ว่าเธอแล้วก็มาเช็ดน้ำตาให้เธอเนี่ยนะ เขาเป็นคนยังไงกันแน่

"ยังจำคืนวันเกิดแม่พี่ได้มั้ย"

"จำไม่ได้ค่ะ ณุดาลืมมันไปหมดแล้ว"

"จริงหรอ"

"ทำไมคะ"

"..."

เขามองหน้าเธอนิ่งๆสักพักหนึ่ง แล้วตัดสินใจช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มราวกับเธอตัวนิดเดียว

"ว๊าาายยย ปล่อยนะคะ"

"ปล่อยใส่ถุง"

ณุดางุนงงเมื่อเขาพูดแบบนั้นอะไรคือปล่อยใส่ถุง

"ยัยบื้อ"

"ปล่อยณุดาลงเลยนะคะจะมาอุ้มทำไม"

พอร์ชไม่ฟังเสียงโวยวายของหญิงสาวเขาอุ้มเธอไปยังมุมหนึ่งของห้องทำงานแล้วใช้เท้าถีบประตูเพื่อเปิดมัน ก่อนจะวางเธอลงแล้วหันไปล็อคประตู

"จะทำอะไรคะพี่พอร์ช"

"อย่าเพิ่งโวยวายแล้วมาคุยกันดีๆ"

"คุยอะไรคะ"

"พี่อยากเอาเธออีก"

"ค..คะ?"

หญิงสาวหน้าตาหเหรอหราเมื่อได้ยินที่เขาพูด

"เธอจะตกลงเป็นคู่นอนกับพี่มั้ย แบบไม่มีสถานะ"

"คู่นอนหรอคะ?"

"อือ"

"..."

เขายืนมองเธอที่มีท่าทางลังเลแล้วผลักเธอให้นอนลงบนเตียงนอนสีเทาเข้มของเขา

"คิดช้า"

"เดี๋ยวค่ะ พี่พอร์ช"

ณุดาจับแขนของเขาที่กำลังจะดึงชุดเดรสของเธอลง

"อะไรอีก"

"ณุดายังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะคะ"

"เธอตกลงแล้วเมื่อกี้พี่ได้ยิน"

"ว๊าายย"

เขาดันให้เธอนอนลงไปอีกรอบแล้วดึงชุดเดรสเกาะอกของเธอลงได้สำเร็จ และสิ่งที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาอีก นมเธออย่างใหญ่แต่ปิดแค่จุกเล็กๆมาเนี่ยนะ