มิเหลียวรัก

แอบยิ้ม

"อื้ออ พี่พอร์ช"

"อะไร"

เขาผละจากการซุกไซร้ซอกคอของเธอมามองหน้า จู่ๆเธอก็เรียกเขา

"ถ้าจะทำพี่ต้องใช้ถุงยางนะคะ"

เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นเอื้อมเปิดลิ้นชักหัวเตียงแล้วหยิบถุงยางอนามัยออกมาหนึ่งกำมือแล้วโรยมันลงบนตัวหญิงสาวที่อ้าปากค้างอึ้งกับจำนวนถุงยางของเขา

"พร้อม"

เขาจับพลิกตัวเธอให้อยู่ในท่าคลานเข่าแล้วปลดกางเกงตัวเองลงเพียงนิดเพื่อควักเอาท่อนเอ็นออกมาจ่อที่ปากทางรักของเธอ

แคว่ก!!

"พี่พอร์ช!"

ณุดาร้องเสียงหลงเมื่อเขาดึงกางเกงในของเธอจนขาด แล้วเธอจะใส่อะไรกลับล่ะทีนี้

เขาใช้ฟันกัดฉีกซองถุงยางอนามัยแล้วสวมมันลงที่แก่นกายที่มันพร้อมแล้วสำหรับการออกรบในค่ำคืนนี้

เขาดึงชุดของเธอไปกองไว้ที่เอวเผยให้เห็นบั้นท้ายขาวท้าทายสายตาเขา

เพี๊ยะ!!

"อื้อออ เจ็บนะพี่พอร์ช"

เขากัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความชอบใจที่สะโพกของเธอแดงเป็นรอยมือของเขา เขากดแผ่นหลังของเธอให้เธอแอ่นสะโพกขึ้นอีก แล้วเอาแก่นกายที่สวมถุงยางแล้วตอกอัดเข้าไปทีเดียวมิดลำ

ปึก

"อื้ออออ"

ณุดาเจ็บจนน้ำตาคลอทั้งแสบทั้งจุก

ตับๆๆๆ

ไม่รอให้อีกคนได้ปรับตัวเสียก่อนเขาขยับซอยสะโพกถี่ยิบตามความต้องการของตัวเอง

"อ้าาาาส์"

เขาเงยหน้าขึ้นครางลั่นห้องเมื่อร่องรักของเธอบีบรัดเขาแน่น หญิงสาวขนลุกซู่เมื่อเขาพรมจูบทั่วแผ่นหลังของเธอ เขาดูจะเก่งเรื่องแบบนี้จัง

"อ่าาส์ พี่พอร์ช"

ตับๆๆๆๆ

เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อหญิงสาวเรียกเขาเสียงหวาน แล้วเอื้อมมือข้างขึ้นไปบีบคลึงหน้าอกของเธอที่มันทั้งใหญ่และเป็นทรงสวยถูกใจเขา

"อ่าาส์ อ่าาส์ อ่าาส์"

ณุดากลั้นเสียงเอาไว้ไม่ไหวอีกแล้วเมื่อโดนคนมากประสบการณ์เล่นงาน เธอทิ้งตัวนอนราบไปกับที่นอนเมื่อเสร็จสมไปก่อนหน้าเขา

พอร์ชจับให้เธอนอนหงายแล้วตอกอัดแก่นกายของเขาเข้ามาในตัวเธออีกครั้ง ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาขยับสะโพกอย่างคนเอาแต่ใจ ณุดามองหน้าเขาด้วยความลุ่มหลงยามที่เขากัดริมฝีปากล่างมันช่างถูกใจเธอเสียจริง

"ซี๊ดดดดด โอ้วว"

"อื้อออ พี่พอร์ชณุดาจะ..."

"อย่าเกร็ง"

เขาเร่งสะโพกขยับเร็วขึ้นเอาใจเธออีกจนเธอเสร็จสมไปเป็นรอบที่สองแล้ว

"อ๊าาาส์"

"อื้มมมม"

ในที่สุดทั้งเขาและเธอก็เสร็จสมพร้อมกัน เขาดึงลำกายออกจากร่องรักของเธอเพื่อถอดถุงยางที่ห่อหุ้มน้ำรักของเขาออก

"พะ...พอ แล้วค่ะพี่พอร์ช ณุดามานานแล้วเดี๋ยวพี่แพรวาสงสัย"

พอร์ชยอมวางซองถุงยางลงแล้วหยิบทิชชู่มาเช็ดลำกายก่อนจะหยัดตัวขึ้นสวมกางเกงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

"จะออกไปยังไงกางเกงในเธอขาดหมดแล้ว"

"แล้วใครใช้ให้พี่พอร์ชทำมันขาดล่ะคะ"

"กลับเลยไม่ต้องแวะไปหายัยวาแล้ว"

"ได้ไงคะ ณุดาต้องลงไปบอกพี่แพรวาก่อนสิ"

"จะลงไปให้ไอ้พวกนั้นมันเห็นของเธอหรือไงณุดา ไอ้ชุดบ้านี่มันปิดอะไรได้บ้างฮ๊ะ"

ณุดาก้มหน้างุดเมื่อถูกเขาตะคอกใส่เสียงดัง

"ออกไปทางซ้ายมือมันทะลุหลังร้านได้"

ณุดาดึงชุดที่ใส่มาขึ้นตามเดิม ที่ไม่เหมือนเดิมคือกางเกงชั้นในเธอขาด ขาดจนใส่ไม่ได้เลย

เธอเดินไปตามทางที่เขาบอกทั้งที่ไม่ได้สวมกางเกงชั้นในแล้ววิ่งไปที่รถของเธอที่จอดอยู่หน้าผับ

"ทำไมยังไม่รีบกลับอีก"

หญิงสาวหันไปตามเสียงถึงได้รู้ว่าเขาเดินตามเธอมา

"ณุดาไม่มีกุญแจรถค่ะ อยู่กับพี่แพรวา"

"ยัยบื้อเอ้ย มานี่"

เขาดึงแขนณุดาให้เดินตามไปที่หลังร้านแล้วจับเธอยัดใส่รถของเขา

"พี่พอร์ชคะของณุดาอยู่ที่โต๊ะหมดเลย"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เอาไปให้"

หญิงสาวต้องนั่งหุบขาไว้ด้วยความไม่เคยชิน อีกทั้งแอร์รถยนต์ที่เย็นเฉียบจนเธอขนลุก

"หนาวหรือไง"

"ค่ะ"

เขาเอื้อมมือไปข้างหลังควานหาแจ็คเก็ตที่เขามีติดรถมาให้เธอใช้ห่ม

"ขอบคุณค่ะ"

ณุดาหันหน้าเข้าหาประตูรถแอบอมยิ้มที่เขาใจดีกับเธอ