ความเดิมจากตอนที่แล้ว
คำว่า ‘เป็นห่วงแม่’ ทำให้ติณได้สติ ดวงตาคมกล้าอ่อนลงทันที ก่อนจะคลายอ้อมกอดที่รัดตรึงร่างบางเอาไว้แน่นออก แล้วเปลี่ยนมาจับจูงแขนให้อีกฝ่ายเดินตามเขาไป น้ำหนึ่งเองก็ยอมเดินตามอีกฝ่ายไปแต่โดยดี
“เธออยากจะไปวันไหนก็บอกแล้วฉันจะพาเธอไป”
หญิงสาวถูกพาเดินมานั่งที่โซฟาตัวใหญ่ซึ่งเป็นโซนที่ชายหนุ่มเอาไว้พักผ่อนเป็นการส่วนตัว น้ำหนึ่งเดินตามมาอย่างว่าง่ายเช่นกัน
“อย่าดีกว่าค่ะ หนึ่งไปเองได้ คุณติณไม่ต้องลำบากไปส่งหรอกค่ะ”
จากอารมณ์ที่ขุ่นมัวกำลังจะดีขึ้นอยู่แล้วกลับถูกกระตุ้นให้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง เป็นเพราะคำพูดเกรงใจของน้ำหนึ่งนั่นเอง จากที่จะพาหญิงสาวมานั่งลงดีๆ กลับเปลี่ยนเป็นผลักร่างบางให้ล้มลงไปบนโซฟาแทน
“อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน เห็นฉันพูดดีด้วยเธออย่านึกว่าฉันจะให้อภัยคนอย่างเธอนะ ไม่มีวัน!”
ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยว น้ำหนึ่งพยายามข่มความกลัวผู้ชายตรงห
