เช้าวันรุ่งขึ้นน้ำหนึ่งตื่นตั้งแต่มืดเพื่อออกมาจากบ้านของคุณหญิงนิลวรรณ หญิงสาวเดินแกมวิ่งออกมาได้สักพักก็โบกรถของคนที่ขับผ่านไปมาให้ช่วยมาส่งเธอที่ไร่เพียงฟ้า
สองมือยกขึ้นไหว้ป้ากับลุงเจ้าของรถที่มีน้ำใจรับเธอขึ้นรถแล้วพามาส่งที่ไร่ ไร่ของพี่ฟ้าที่ตอนนี้กำลังพัฒนามากขึ้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่านัก
น้ำหนึ่งสูดหายใจเข้าปอดลึก ใบหน้าเผยความสดใสขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะรวบรวมสติแล้วก้าวเดินเข้าไปในไร่เตรียมพร้อมที่จะตอบคำถามของผู้เป็นแม่ ซึ่งเธอไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงการตอบคำถามในครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน
“ยัยหนึ่ง...” นางนิตยาร้องเรียกขึ้นทันทีที่เห็นลูกสาวเดินเข้ามาในบ้าน
“แม่...” น้ำหนึ่งร้องตอบ
ร่างบางวิ่งเข้าไปหาอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ที่อ้าแขนออกยืนรอรับอยู่ตรงหน้า เธอโหยหาความอบอุ่นจากคนเป็นแม่ยิ่งนัก
“ฮือๆๆ แม่จ๋า...หนึ่งคิดถึงแม่ คิดถึงมากที่สุดเลย...ฮือๆๆ...”
หญิงสาวร้องไห้เหมือนเด
