ติณยืนมองหน้าเธอนิ่ง ตาคมวาววับจับจ้องที่ลำคอของหญิงสาวไม่วางตา
“เธอขัดคำสั่งของฉันคนเดียวไม่พอ ยังกล้าที่จะปฏิเสธการร่วมโต๊ะทานมื้อค่ำกับคุณหญิงป้าของฉันอีก”
เสียงห้วนจัดต่อว่าเธอดังขึ้นทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับมือแกร่งผลักบานประตูที่แง้มเพียงนิดให้เปิดออกกว้างให้มากขึ้น แล้วพาร่างสูงใหญ่เดินก้าวเข้ามาภายในห้องโดยที่น้ำหนึ่งไม่สามารถขัดขวางชายหนุ่มได้เลยเพราะมัวแต่ตกตะลึงกับคำพูดของอีกฝ่าย กว่าจะรู้สึกตัวติณเข้ามาอยู่ในห้องเดียวกับเธอเสียแล้ว
“เธอนึกว่าเธอเป็นใครห๊ะตอบฉันมาสิ”
“พี่...อะ...เอ่อ...คุณติณ...”
“ว่ายังไง ฉันถามเธอทำไมไม่ตอบ”
ติณพูดพร้อมกับเดินย่างสามขุมเข้ามาหาน้ำหนึ่งจนหญิงสาวต้องถอยหลังกรูดด้วยความกลัวว่าเขาจะรังแกเธอ
“ละ...แล้วคุณติณจะให้หนึ่งตอบเรื่องไหนก่อนคะ” น้ำหนึ่งถามกลับอย่างกล้าๆ กลัวๆ ไม่รู้ว่าเขาจะให้เธอตอบเรื่องไหนก่อน
“อย่ามากวนประสาทฉันนะ” ชา
