ตอนที่3 เจ้าสาวร้อยล้าน
672 คำ
ตอนที่3 เจ้าสาวร้อยล้าน
คฤหาสน์อมรพันธ์หัสดินทร์
“หนึ่งร้อยล้าน?”
“ใช่ค่ะ ดิฉันคิดว่าค่าสินสอดทองหมั้นเพียงเท่านี้สำหรับคุณคงเดชแล้วคงไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ ยัยหนูลูกพีชของดิฉันก็เพิ่งจะโตเป็นสาวแรกรุ่น หน้าตาสะสวยแถมเฉลียวฉลาด เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะเป็นคุณนายของคุณคงเดชไม่ใช่เหรอคะ”
คุณหญิงดาหวันปรายตามองเจ้าสัวมงคลผู้เป็นสามีเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ
“ความจริงเมื่อวันก่อนท่านรัฐมนตรีดนัยก็มาทาบทามลูกสาวของดิฉันให้กับหลานชายของท่านที่กำลังจะบินกลับจากเมืองนอก แต่ดิฉันกับสามีก็พยายามบ่ายเบี่ยงท่านไป เพราะเห็นว่าคุณคงเดชชอบพอยัยหนูลูกพีช มีน้ำจิตน้ำใจคอยหอบหิ้วของฝากมาให้อยู่บ่อยๆ”
“ท่านรัฐมนตรีดนัยมาทาบทามหนูลูกพีชให้กับหลานชายงั้นเหรอครับท่านเจ้าสัว”
เสี่ยคงเดชชายวัยห้าสิบปีเศษถึงกับย่นคิ้วหัวตากระตุก เมื่อได้ยินเรื่องราวจากคุณหญิงดาหวัน
“ใช่แล้วล่ะครับ แถมท่านรัฐมนตรีดนัยยังบอกกับผมและคุณหญิงอีกด้วยว่าทางผมจะเรียกสินสอดเท่าไหร่ท่านก็ไม่เกี่ยง ท่านรัฐมนตรีเอ็นดูลูกสาวของผมมาก ผมและคุณหญิงเกรงใจท่านแทบแย่ แต่ก็เห็นแก่เสี่ยคงเดชที่มีใจให้ลูกสาวของผมมานาน เราสองครอบครัวก็เหมือนคนกันเองกลัวว่าจะเสียน้ำใจอันดีที่เคยมีต่อกันมายาวนาน”
เจ้าสัวมงคลช่วยภรรยาพูดอีกแรงเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือ
สีหน้าของนายคงเดช เทพเดชามหาทรัพย์ เสี่ยเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในด้านการเกษตรที่มีโรงงานเกือบร้อยแห่งครุ่นคิดอย่างหนัก ถึงแม้ว่าเขาจะมีภรรยาอยู่หลายคนก็ตาม ทว่าผู้หญิงพวกนั้นเขาก็ไม่เคยจดทะเบียนสมรสด้วย และไม่เคยพาออกหน้าออกตาแต่อย่างใดเป็นเพียงเมียเก็บลับๆ เพื่อเอาไว้บำบัดอารมณ์แก้เหงาเท่านั้น
เขาพบกับลูกพีชเมื่อสามปีก่อนในงานเลี้ยงสโมสรพ่อค้าและนักธุรกิจส่งออก เพียงเห็นหน้าเด็กสาวครั้งแรกเขาก็ตกหลุมรักเธอทันที ลูกพีชงดงามราวกับเจ้าหญิง สวยงาม บอบบาง น่าทะนุถนอม นับจากวันนั้นเขาก็คอยเทียวไล้เที่ยวขื่อซื้อข้าวของราคาแพงมาฝากเด็กสาวอยู่เป็นประจำ
“เจ้าสัวกับคุณหญิงแน่ใจแล้วหรือครับว่าหนูลูกพีชจะไม่มีปัญหา หากคุณทั้งสองจะให้เธอแต่งงานกับผม”
คิ้วดกหนาที่เริ่มมีสีขาวขึ้นแซมเลิกขึ้น ตลอดเวลาที่เขาพยายามแวะมาเยี่ยมเยียนพูดคุย สาวน้อยลูกพีชไม่เคยมีท่าทางจะชอบเขาเลยสักนิดเดียว เรียกเขาว่าคุณลุงทุกคำแถมทำหน้าเหม็นเบื่อจนเขาต้องกลับไปด้วยหัวใจอันบอบซ้ำทุกครั้ง
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะ ยัยหนูลูกพีชของดิฉันน่ะเธอเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่าง ใช่ไหมคะท่านเจ้าสัว”
“ใช่ครับ”
“ถ้าคุณหญิงยืนยันเช่นนี้ผมก็ไม่มีปัญหาครับ ผมจะรีบหาฤกษ์หายามแล้วมาหมั้นหนูลูกพีชทันที”
เสี่ยคงเดชยิ้มแป้นจนหน้าบาน
“คิดถูกแล้วล่ะครับหมั้นหมายเอาไว้ก่อนดีที่สุด เรื่องพิธีรีตองก็ไม่ต้องมีอะไรมากให้ยุ่งยากผมกับคุณหญิงคิดว่าจะจัดเป็นการภายในกันเงียบๆ เอาไว้งานแต่งค่อยว่ากันอีกทีคราวนั้นจะจัดงานฉลองให้ใหญ่โตขนาดไหนก็สุดแล้วแต่คุณคงเดชเลย”
เจ้าสัวมงคลหันไปยิ้มกับคุณหญิงดาหวันภรรยา
“ใช่แล้วล่ะค่ะ จัดเงียบๆ ไม่ต้องเอิกเกริก”
“ว่ายังไงก็ว่าตามกันครับคุณหญิง ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
เสียงหัวเราะสรวลเสเฮฮาดังขึ้นต่อจากนั้น ลูกพีชที่แอบฟังการสนทนาอยู่อีกห้องมาโดยตลอดหันหลังพิงกับผนังห้องทรุดร่างลงนั่งกอดเข่า
- ผู้เขียน
