บทที่ 16

1176 คำ

“ผู้พัน...” ชายิกาส่งเสียงครวญครางแหบแห้ง พ่ายแพ้ให้กับเปลไฟสวาทลูกใหญ่อันเกิดจากฝีมือของผู้พันหนุ่ม ที่ช่ำชองในรสรักยิ่งนัก พออีกฝ่ายกระซิบบอกเสียงสั่นพร่าให้ยกสะโพกขยับกายตอบรับจังหวะการโจนจ้วง ก็ลองขยับกายตามอย่างกล้าๆ กลัวๆ และก็ต้องเบิกตากว้าง สูดปากครางเสียงดังแหลมเล็ก เมื่อคลื่นความเสียวซ่าน ความหฤหรรษ์หรรษาแล่นจู่โจมเข้าหาจนตัวเกร็งสั่นสะเทิ้มไม่ต่างจากถูกจับโยน ผู้พันฟาเรลล์โยกกายโรมรันรักอย่างเร่าร้อน ทุกจังหวะการสอดประสาน โจนจ้วงเข้าไปในดอกไม้หวานเต็มพลังรัก เรียกเสียงครวญครางดังระงมได้จากชายิกา มือใหญ่ทั้งสองควานหาปทุมถันเต็งตึง บีบขย้ำฟอนเฟ้นพร้อมๆ กับการส่ายสะโพกรัวเร็วมอบความกระสั่นเสียวให้กับคนในอ้อมแขนอย่างถึงที่สุด คลื่นเพลิงสวาทลูกใหญ่ซาซัดครั้งแล้วครั้งเล่า ร่างหนุ่มสาวทั้งสอง ที่ถูกบรรจงสร้างมาเพื่อเป็นของกันและกัน ได้หล่อหลอมแทบเป็นเนื้อเดียวกัน กายสองกายแนบชิด ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม