รักวุ่นวายของยัยแอร์สาว

ตอนที่ 3

Part ญาดา

เธอนั่งอยู่ในห้องที่คอนโด พลางคิดอะไรไปเรื่อยๆว่า จริงๆฉันรู้อยู่แล้วว่า เขาไม่ได้มีแฟน แค่อยากจะลองใจเด็กดื้อบางคนเท่านั้นและก็จะได้รู้ด้วยว่า จริงๆเขารู้สึกยังไงกับฉันกันนะ ส่วนตัวฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ฉันรู้สึกยังไงกันแน่ ฉันสนใจเขาเป็นพิเศษจากที่แค่เคยอยู่ด้วยกันมาไม่กี่ครั้ง เขามีเสน่ห์น่าดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก ฉันชอบที่เขาเป็นแบบนั้น พูดจาห้วน เหมือนจะผลักไส แต่ก็ดูเขาอบอุ่นดี เหมือนเขามีอะไรในใจ โอกาสนี้แหละฉันจะได้รู้ว่า เขารู้สึกยังไงกับฉัน ญาดาคิดแล้วก็อมยิ้ม

เช้าวันรุ่งขึ้น

"วันนี้ฉันมีบินไปไหนกันนะ เอ่ออ..ภูเก็ตหรอเนี้ย มีบินแค่ตอนเช้าสินะ" ญาดาพูดคนเดียว ขณะกำลังแต่งตัวไปทำงาน พร้อมกับงานตารางงานของตัวเองไปวันนี้ไปด้วย

ตี๊ด....ตี๊ด....

"ฮาโลติน วันนี้แกมีบินมั้ย"

(ไม่มี มีอีกทีสัปดาห์หน้า แกไปบินหรอวันนี้)

"เออนะสิ ไปแหละ)

(บะบายย)

ฉันใช้ชีวิตตามปกติ ไปเที่ยว ไปบิน กลับคอนโด วนอยู่อย่างเดียวและไม่ได้ไปเจอธนาเลยหลายอาทิตย์ เพราะอยากดัดนิสัยไอเด็กที่มันพยายามผลักฉันออกจากชีวิตยังไงล่ะ!!

"สวัสดีครับ" เสียงดังจากด้านหลังของญาดา ขณะที่ญาดากำลังนั่งดื่มชานมไข่มุกที่คาเฟ่แห่งหนึ่งแถวโรงเรียนธนา พลางคิดอะไร

เพลินๆ จนไม่ได้ยินเสียงที่เรียกจากด้านหลัง

"ขอโทษนะครับ สวัสดีครับคุณญาดา" ชายข้างหลังกล่าวทักทายอีกครั้ง

"คะ... อ้ออคุณบนเครื่องบินนี่ ไม่ได้เจอนานนกันมากเลยนะคะ" ญาดาตกใจและรีบทักทายเขาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวเขาจะเสียน้ำใจ รอยยิ้มของเขายังหวานเหมือนเดิมเลย ลุคเขาช่างต่างกับธนาจริงๆ เขาดูเป็นผู้ใหญ่ สุภาพ หล่อ และก็ยังดูสนใจฉันอีกต่างหาก

"คุณญาดามานั่งเล่นที่คาเฟ่นี้บ่อยมั้ยครับ" ปธานนธ์พูดพร้อมกับฉีกยิ้มหวานจับใจให้กับญาดา

"ไม่บ่อยค่ะ พึ่งมาไม่กี่ครั้ง ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอคะ คุณรู้จักแต่ชื่อฉัน ฉันยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย" ญาดาพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วยอย่างน่ารัก ซึ่งเป็นปกติของเธอ นี้คือเหตุผลทำไมหนุ่มๆถึงหลงใหลเธอ

"ปธานนธ์ ผมชื่อปธานนธ์ครับ" ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนาน ยิ้มหัวเราะกันอย่างมีความสุข แต่!!!เจ้ากรรมดันเป็นใจให้ธนาเดินมาคาเฟ่นี้พอดี ธนามองเห็นผ่านกระจกก็คุ้นๆ เหมือนนั้นคือญาดากับผู้ชายคนอื่น ใครกันนะ ธนาเดินเข้าไปในร้านกับเด็กผู้หญิงคนนึง แต่ธนากลับทำหน้าอย่างไม่พอใจเหมือนโกรธใครมา ญาดาก็ยังคงไม่เห็นธนา ยังคุยกับปธานนธ์อย่างสนุกสนาน

"ธนา เป็นอะไรหรือป่าว" ณิชาเอ่ยถามธนาที่เอาแต่นั่งหน้างอไม่พูดไม่จา

"เปล่า ณิชาจะกินอะไรก็กินเลย" ธนาพูดอย่างปัดๆไป แต่สายตาของเขาไม่ได้สนใจณิชาเลยสักนิด

ในระหว่างที่นั่งกินคู่ของปธานนธ์กับญาดายังคงคุยกันอย่างมีความสุขแต่ทว่าคู่ของธนากับณิชานี้สิ ธนากลับไม่พูดอะไรเลยเอาแต่จ้องญาดาอย่างเอาเอาตาย ยอมรับว่าหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาคิดถึงญาดา คิดว่าเธอหายไปไหน ไม่ชอบเขาแล้วหรอ แต่พอมาเห็นภาพอย่างนี้ก็รู้สึกโกรธอย่างมาก

"อ่อๆ เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" ปธานนธ์รับสายจากเลขาที่บริษัทด้วยหน้าตาที่เคร่งเครียด

"เอ่ออ..คุณญาดาครับ เดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อน ขอโทษจริงๆนะครับ" ปธานนธ์พูดอย่างเสียดายแต่ว่า งานนี้มันเร่งด่วนจริงๆ

"ไม่เป็นไรค่ะ ญาดาเข้าใจ" ญาดาพูดอย่างเป็นมิตรพร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้ปธานนธ์ ธนาเห็นแบบนั้นยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ทำไมเธอถึงกล้ายิ้มแบบนั้นให้คนอื่น ปธานนธ์รีบเดินออกจากร้านผ่านโต๊ะของธนาไป แต่ธนาก็ยังคงจับจ้องที่ญาดาอยู่ ญาดาก็รู้สึกว่า วันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกัน ไม่มีอะไรให้ทำแล้วเลยคิดว่าจะกลับคอนโด จังหวะที่หมุนตัวกำลังจะเดินกลับ หันไปเห็นโต๊ะของธนากับผู้หญิงคนอื่น ธนาไหวตัวทันก็เลยทำท่าทางออเสาะณิชากะให้ญาดาโกรธ

"ณิชาาา ธนาเจ็บมือจังเลย เล่นบาสเมื่อกี้ ป้อนหน่อยยสิ" ธนาพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนบวกกับหน้าตาหล่อๆของเขา ทำให้ณิชาหน้าแดงขึ้นมาทันที

"ดะ....ได้สิ" ณิชาตอบกลับอย่างตะกุกตะกัก ด้วยความเขิน

ณิชาก็ตักเค้กป้อนเข้าปากของธนาอย่างเขินๆ ธนาเหลือบตาไปเห็นญาดายืนมองด้วยสายตาที่ ไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรมาก ส่วนใหญ่เธอจะแสดงทุกอย่างผ่านสายตาของเธอมากกว่า ญาดาเห็นภาพน่ารำคาญใจนี้ก็เลยหยิบกระเป๋าและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ธนาเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งไปหาญาดา ขณะที่ณิชาก็ยังงงๆ กับเหตุการณ์

"ธนา ธนาาา" ณิชาตะโกนเรียกธนาที่จู่ๆ ก็รีบวิ่งออกไป

ญาดากำลังจะเปิดประตูรถ ด้วยความหงุดหงิดทำให้เธอดึงประตูไม่ออกสักที มันก็ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดเข้าไปอีก

"โอ๊ยยย!!!! ทำไมเปิดยากแบบนี้เนี้ย"ญาดาพึมพำกับตัวเองที่เปิดประตูรถไม่ได้สักที ทั้งที่มันก็ไม่ได้เปิดยากอะไรเลย แต่ด้วยความที่เธอหงุดหงิดที่เห็นภาพนั้นทำให้อะไรๆก็ไม่เข้าตาเธอไปหมด

"ก็ทำแบบนี้มันจะไปเปิดได้ยังไงละ" เสียงเด็กหนุ่มดังจากข้างหลัง พร้อมเอื้อมมือมาดึงประตูให้

ญาดาหันไปมองหน้าเขามันใกล้เธอมาก หัวใจเธอเต้นแรงทุกครั้งที่เจอเขา ญาดามองหน้าเขาสักพักก็สะดุ้งขึ้นเหมือนนึกขึ้นได้ว่า เมื่อกี้ธนากับเด็กผู้หญิงคนนั้น... ญาดารีบเอาตัวเองพร้อมผลักมือของธนาออกและรีบปิดประตูแต่ธนากลับวิ่งมาที่ประตูอีกฝั่งพร้อมกับนั่งลงข้างๆเธอ

"นี่ นาย ขึ้นมาทำไม" ญาดาตกใจและถามเขาขึ้นมาเสียงดังเพราะจากเดิมเขาก็ไม่พอใจธนาอยู่แล้ว

"เป็นอะไร" ธนาถามอย่างห้วนๆ เพราะเขาเองก็ไม่พอใจเหมือนกันที่ญาดาไปนั่งกับคนอื่น

"ไม่ได้เป็นอะไร ขึ้นมาทำไม ลงไปได้ละ" ญาดาพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"ไปส่งที่บ้านหน่อย เล่นบาสมาปวดขาไม่ไหววเลยย" ธนาพูดอย่างออดอ้อน เพราะท่าทางไม่ดี

"....." ญาดาไม่ตอบอะไรและมองตรงไปข้างหน้าไม่ได้หันมามองหน้าธนา เพราะกลัวตัวเองจะใจอ่อน

"น้าาาๆๆๆ ไปส่งที่บ้านหน่อย เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว" เขาพูดพร้อมกับเอาหัวซบลงไปที่ไหล่ของญาดา

ญาดาตกใจการกระทำของธนา ทำเหมือนไม่รู้เรื่องกับสิ่งที่ทำเมื่อกี้แล้วยังมาออดอ้อนคนอื่นให้ไปส่งบ้าน แล้วแฟนนายก็นั่งอยู่ในค่าเฟ่นี้อะนะ ไอเด็กนี่มันน่าจริงๆ!!!

"ทำไมไม่ให้แฟนนายไปส่งล่ะ นายเป็นคนบอกไม่ใช่หรอว่า ไม่อยากให้ฉันเข้าบ้าน ถ้าเกิดเมียนายเห็นขึ้นมา ฉันจะรับผิดชอบยังไงนายเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอ" ญาดามองหน้าธนาพร้อมเบิกตากว้างท้วงทิงในสิ่งที่ธนาเคยโวยวายใส่เธอไว้

"โถ่วว ทำไมไม่เห็นใจกันเลย" ธนายิ่งทำหน้าเศร้าพร้อมกับถูหัวของเขาที่ซบอยู่กับไหล่ของญาดาอย่างออดอ้อน

"พอละๆ ไปๆ" ญาดาทำท่าจะขับรถไปส่งเขาที่บ้านเพราะทนแรงอ้อนของเขาไม่ไหว

ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไร มีแต่เสียงเงียบเพราะท้ังคู่ก็ได้แต่คิดว่า บุคคลปริศนาของอีกฝ่ายเป็นใรกันนะ แต่ก็ไม่มีใครพูดขึ้นมา

เอี๊ยด.... เสียงรถจอดที่หน้าบ้านของธนา ญาดายังคงนั่งนิ่งไม่พูดอะไร มีแต่ธนาที่ทนไม่ไหวกับความสถานการณ์แบบนี้ เขาเปิดประตูลงแล้วก็เดินมามาเปิดประตูฝั่งญาดา เขาคว้าแขนของญาดาแล้วดึงให้เดินตามเขาเข้ามาในบ้าน

"ธนา จะไปไหน" ญาดาพูดขึ้นเพราะธนาไม่ได้พูดอะไร จู่ๆก็มาดึงแขนของเธอไป

"ธนา....ปล่อยก่อนได้มั้ย" ญาดาพูดขึ้นอีกครั้ง ธนาดันญาดาเข้าไปในบ้าน ญาดามองสีหน้าของธนาเขาก็โกรธมาก ธนาหันหลังไปปิดประตูพร้อมกับล็อคประตู

"นี่ นายพาฉะ...." ญาดาพูดแต่หันไปมองด้านในของบ้าน แต่ยังพูดไม่ทันจบธนาก็ดึงร่างของเธอมากอดไว้ เขาทั้งกอดและหอมที่ซอกคอของเธออย่างควบคุมอารมณ์ไม่ได้

"ธนา ธนา ปล่อยฉันก่อน" ญาดาพยายามต่อต้านธนา เขาก็ยังคงซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ

"ธนา!!!!" ญาดาเรียกชื่อเขาอีกครั้ง พร้อมกับตีไปที่อกแกร่งของเขา ธนาหยุดซุกไซ้ที่ซอกคอของญาดา แต่กลับจับหน้าของญาดาขึ้นมาแล้ว จูบลงที่ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง ญาดาพยายามตีที่อกแกร่งของเขาแต่ก็รู้ว่าไม่ได้ผล เธอจึงค่อยๆเปลี่ยนมากอดเขา จากนั้นก็ธนาก็ค่อยๆเปลี่ยนจากจูบอย่างรุนแรงมาจูบอย่างอ่อนโยนขึ้น ทั้งคู่เริ่มสงบลงแล้วก็ยืนกอดจูบกันอยู่นั้นอย่างนั้น