"......"
"มีครั้งนึงธนามันโดนหลอก มันเจ็บปวดมากๆเลยแหละ หนูเป็นคนช่วยธนาไว้ เฉพาะนั้นผู้หญิงที่ควรอยู่ข้างธนาต้องเป็นหนู ไม่ใช่พี่ที่มาทีหลัง พี่รู้จักธนาดีแค่ไหนกัน ชีวิตตัวเองดีอยู่แล้วจะลดตัวลงมาคบเด็กมัธยมธรรมดาๆทำไม หนูจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ เลิกยุ่งกับธนาซะ ธนาควรเป็นของหนูคนเดียว" ณิชาพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ก้าวร้าวต่างจากเวลาที่อยู่ต่อหน้าธนา พอเธอพูดเสร็จก็เดินเปิดประตูออกไป ญาดาได้แค่คิดว่า ยัยเด็กนี่เป็นอะไร
"ธนาๆ ธนาตื่นได้แล้ว" ญาดาเดินขึ้นไปปลุกธนาที่กำลังนอนไม่รู้เรื่องว่า มีผู้หญิงมาทวงเจ้าเด็กนี้คืนถึงที่
"อือ...ขอ10นาที"
"ไม่ได้แล้ว"
"5 ก็ได้"
"ธนา!"
"1 ก็ได้"
"เลิกเล่นได้แล้ว"
"ก็ได้ โถ่วว" ธนาดึงผ้าห่มลงพร้อมกับทำหน้างอเพราะงอแงยังไม่อยากตื่น
"เธอ ไม่เหนื่อยหรือไง ฉันเหนื๊อยยยเหนื่อยย" ธนายิ้มอย่างแซวๆ เพราะเมื่อคืนเขาสองคนแทบไม่ได้นอน มันก็เลยเป็นสาเหตุ
