“อย่ามาเรื่องมากนะหนูแก้ว พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้า”
“คุณใหญ่ก็รีบกลับไปนอนที่ห้องสิคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปทำงานสายหรอก ยังไงแก้วขอตัวก่อนนะคะ นี่ก็ดึกแล้ว แก้วจะนอน”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าจะนอนกับหนูแก้ว”
พูดจบพยัคฆ์ก็รีบแทรกตัวเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจร่างเล็กที่ยืนกั้นประตูไม่ให้เขาเข้าไปในห้อง ทว่าร่างสูงก้าวเท้าเข้ามาทำให้คนที่ยืนขวางประตูถึงกับเซถลาไปอีกข้าง แต่โชคยังดีที่ไม่ล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้น เพราะอ้อมแขนแกร่งรีบตวัดร่างปิยะดาเข้ามากอดเอาไว้ได้ทัน
“ปล่อยแก้วนะคะคุณใหญ่”
ปิยะดาร้องโวยวาย เมื่อเธอถูกอ้อมแขนแกร่งกอดเอาไว้ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าคมคายที่ก้มลงมามองเธอด้วยความไม่พอใจเช่นกัน ยิ่งชายหนุ่มเห็นอาการดิ้นรนของคนในอ้อมกอด อารมณ์ก็ยิ่งเดือด
“จะโวยวายไปทำไมหนูแก้ว ลืมไปแล้วหรือไงว่าหนูแก้วเป็นอะไรกับฉัน”
“แก้วไม่ได้เป็นอะไรกับคุณใหญ่ทั้งนั้น ปล่อยแก้
