รอยมลทินซาตาน EP.09 ว่าที่ลูกสะใภ้
1603 คำ
เกือบสองอาทิตย์ที่ปิยะดาเข้ามาอยู่ภายในคฤหาสน์เลิศอัครเกรียงไกรทำให้ท่านพสุธาและคุณหญิงกรองแก้วมีความสุขไม่น้อย เพราะบุตรชายคนกลางกับบุตรสาวคนเล็กไม่ได้ออกไปเที่ยวอย่างที่เคยเป็น อาจเพราะภายในบ้านมีปิยะดาอยู่เลยทำให้ทั้งสองอยู่ติดบ้าน
จะเหลือก็แต่บุตรชายคนโตเท่านั้นที่ไม่ยอมกลับมาพักที่เลิศอัครเกรียงไกร ตั้งแต่กลับมาจากอังกฤษเมื่อต้นปีที่แล้ว จนตอนนี้ก็ล่วงเลยมาเกือบสองเดือนแล้ว พวกท่านก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบุตรชายคนโตมีปัญหาอะไรถึงไม่ยอมกลับมาพักที่คฤหาสน์อย่างที่เคยเป็น
“วันนี้คุณพี่ไม่ออกไปไหนหรือคะ”
“วันหยุดน่ะคุณหญิง ผมก็อยากพักผ่อนอยู่ที่บ้านบ้างสิ”
“ก็ปกติเดือนเห็นคุณพี่ออกไปข้างนอกตลอดนี่คะ”
“ผมก็แค่มีความสุข สบายใจที่เห็นลูกๆ อยู่บ้านน่ะคุณหญิง นานๆ จะได้เห็นลูกๆ อยู่บ้านกัน จะเหลือก็แต่เจ้าใหญ่นี่แหละ ไม่รู้จะบ้างานไปถึงไหน จะกลับมาเยี่ยมพ่อแม่บ้างก็ไม่มี”
“ตาใหญ่อาจจะยุ่งๆ อยู่กับงานก็ได้นะคะคุณพี่”
คุณหญิงกรองแก้วตอบสามีอย่างอึดอัดเช่นกัน เพราะท่านเองก็คิดเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับบุตรชายคนโตของท่าน โทรศัพท์ไปหาก็บอกว่างานยุ่ง ถ้าเคลียร์งานเรียบร้อย แล้วจะมาหาท่านเอง
“เจ้าใหญ่มันจะยุ่งอะไรนักหนา แค่ถูกผู้หญิงทิ้งทำเหมือนใครตาย”
ท่านพสุธาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เมื่อนึกไปถึงปัญหาที่บุตรชายคนโตของท่านกำลังเป็นอยู่ ท่านเองเพิ่งรู้ว่าที่พยัคฆ์ทำงานอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อสองสามวันที่ผ่านมา เพียงเพราะถูกผู้หญิงบอกเลิก บุตรชายคนโตของท่านก็แทบไม่เป็นผู้เป็นคน
แต่มันก็ดีเหมือนกันที่พยัคฆ์เลิกกับนภาลัยไปได้ เพราะท่านเองไม่ได้ชอบผู้หญิงที่บุตรชายรักมากนัก อาจเพราะนภาลัยทำตัวไม่เหมาะสม เป็นข่าวกับบุตรชายท่านบ่อย
และส่วนใหญ่ก็จะเป็นข่าวไม่ดีทั้งนั้น จนท่านและภรรยาต่างวิตกกังวลมาตลอดหลายปี ว่าบุตรชายคนโตคงจะคว้าผู้หญิงคนนี้มาเป็นลูกสะใภ้
หากแต่สุดท้ายสิ่งที่ท่านเคยหวังก็เป็นจริง เมื่อคู่รักของบุตรชายขอเลิก และท่านเองรู้สาเหตุนั้นดีว่าเพราะอะไร ยิ่งได้ไปเห็นภาพสนิทสนมของหญิงสาวกับผู้ชายอื่น ท่านก็รู้ได้ทันทีเลยว่าผู้ชายที่เดินคลอเคลียกันเข้าไปในโรงแรมนั้นจะต้องรู้จักกันมานาน
เพราะคนไม่รู้จักสนิทสนมกัน คงจะไม่มีวันทำตัวไร้ยางอายเด็ดขาด ยิ่งเห็นความเหลวแหลกของคนรักของบุตรชาย ท่านก็ยิ่งรู้สึกไม่ชอบใจ
ภายในใจได้แต่ภาวนาขอให้บุตรชายคนโตเลือกผู้หญิงคนอื่นเข้ามาเป็นลูกสะใภ้แทนนภาลัย และในที่สุดความหวังของท่านก็เริ่มจะเป็นจริง เมื่อรู้ว่าทั้งสองเลิกกัน
ท่านไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นสะใภ้จะเป็นคนมาจากไหน ขอเพียงแค่เป็นคนดี น่ารักและมีความเรียบร้อยเป็นกุลสตรีอย่างที่ชอบ และตอนนี้ท่านเองก็กำลังเล็งหลานสาวของเนียน
ซึ่งก็คือแม่บ้านใหญ่ของท่านนั่นเอง แม้จะรู้จักหลานสาวของแม่บ้านใหญ่ได้แค่สองอาทิตย์ แต่ท่านก็รักและเอ็นดู จนแอบลุ้นอยู่ว่าบุตรชายคนโตหรือคนรองอาจจะรักและแต่งงานกับปิยะดา
“ตาใหญ่นะเหรอคะถูกทิ้ง”
คุณหญิงกรองแก้ว หันไปมองสามีอย่างตกใจ เป็นไปได้อย่างไรที่พยัคฆ์กับนภาลัยจะเลิกกัน ในเมื่อท่านก็เห็นอยู่ว่าทั้งสองรักกัน และรักกันมานานหลายปี จู่ๆ จะมาเลิกกันได้อย่างไร แม้ท่านจะไม่ชอบคนรักของบุตรชายคนโตก็เถอะ แต่ท่านก็ไม่คิดว่าฝ่ายหญิงจะบอกเลิกไปแบบนี้
“หรือคุณไม่ดีใจที่เจ้าใหญ่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น”
“ไม่ใช่ไม่ดีใจค่ะคุณพี่ แต่เดือนแปลกใจว่ามันเกิดอะไรตาใหญ่ถึงเลิกกับหนูฟ้าได้ เห็นรักกันมานานหลายปี”
“ช่างเถอะคุณหญิง ไม่ว่าเจ้าใหญ่จะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นด้วยเหตุผลอะไร แต่คุณกับผมก็รู้สึกโล่งใจไม่ใช่เหรอ ที่เจ้าใหญ่ไม่ได้เลือกผู้หญิงคนนั้นมาเป็นสะใภ้”
“ก็จริงของคุณพี่นะคะ”
ท่านเห็นด้วยกับความคิดของสามี ไม่ว่าพยัคฆ์กับนภาลัยจะเลิกกันด้วยเหตุผลใด ก็เป็นเรื่องดีสำหรับพวกท่าน เพราะอย่างน้อยทุกอย่างก็เป็นไปอย่างที่ท่านต้องการ ใครจะมาเป็นลูกสะใภ้ของท่านก็ไม่มีปัญหา ขอเพียงแค่เป็นคนดี เรียบร้อยและน่ารักแค่นั้นเป็นพอ
“ว่าแต่วันนี้ผมยังไม่เห็นเจ้ากลาง ยัยหนูเล็กกับหนูแก้วเลย สามคนนั้นหายไปไหน”
พูดจบก็กวาดสายตามองไปรอบๆ วันนี้ท่านยังไม่เห็นบรรดาลูกและหลานสาวของแม่บ้านใหญ่เลย ไม่รู้ว่าพากันๆไปเที่ยวไหนกันอีก สงสัยเจ้าลูกชายตัวดีพาสองสาวไปเที่ยวข้างนอกอีกตามเคย
“ตากลางพายัยหนูเล็กกับหนูแก้วออกไปเที่ยวสวนสนุกนะคะ เห็นว่าวันนี้เพื่อนของหนูแก้วลงมาจากเชียงใหม่คนหนึ่งแล้วก็ขึ้นมาจากใต้คนหนึ่ง”
“งั้นหรือ?”
ท่านพสุธาพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่จะว่าไปท่านเองยังไม่เคยเห็นเพื่อนๆ ของหลานสาวแม่บ้านเลยสักคน ท่านรู้เพียงแต่ว่าปิยะดาอยู่โรงเรียนประจำ ส่วนเรื่องอื่นๆ รู้บ้างเล็กน้อย
“คุณพี่มีเรื่องจะอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าหรอก ว่าแต่เจ้าใหญ่กลับมาบ้านบ้างหรือเปล่า”
“ไม่เลยค่ะ เกือบสามเดือนแล้วนะคะที่ตาใหญ่ไม่กลับบ้าน เดือนโทรไปก็บอกว่างานยุ่งๆ เอาไว้เคลียร์งานเสร็จเมื่อไหร่แล้วจะกลับ”
ที่แท้ก็เพราะถูกสาวบอกเลิกนี่เอง บุตรชายคนโตของท่านก็เลยไม่ยอมกลับมานอนที่บ้าน แต่ก็เอาเถอะถึงตอนนี้ไม่กลับ อีกสักพักก็คงจะกลับมาเอง คุณหญิงนึกไปถึงแผนการที่ท่านวางเอาไว้แล้วยิ้มออกมาอย่างชอบใจ วันนี้ภาสกรกับแก้วกัลยาพาปิยะดาออกไปเที่ยว
อย่างน้อยความสัมพันธ์ของทั้งสามน่าจะดีขึ้น แต่หากบุตรชายคนกลางไม่ชอบปิยะดา ท่านก็ต้องหาทางให้บุตรชายคนโตเจอกับปิยะดาให้ได้ อย่างน้อยก็ต้องมีใครสักคนที่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่านเลือกมาเป็นสะใภ้
“เดี๋ยวเจ้าใหญ่ก็คงกลับมาเองแหละน่าคุณหญิง ปล่อยมันไปก่อนเถอะ ตอนนี้เจ้าใหญ่อาจจะยังทำใจเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นบอกเลิกไม่ได้ แต่อีกไม่นานหรอกผมเชื่อว่าเจ้าใหญ่จะต้องกลับมาอยู่กับพวกเราที่นี่อย่างแน่นอน”
“เดือนก็หวังเอาไว้แบบนั้นเหมือนกันค่ะ”
“ผมว่าเราน่าจะออกไปข้างนอกกันดีกว่า ไปหาอะไรทานกันดีกว่า ยังไงวันนี้ก็ไม่มีใครอยู่บ้านและไม่รู้ว่าจะกลับมากี่โมง”
ท่านพสุธาหันมาเอ่ยกับภรรยาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ดีเหมือนกันท่านเองไม่ค่อยได้พาภรรยาออกไปไหนมานานแล้ว เพราะมัวแต่ยุ่งกับงานที่กระทรวงฯ วันนี้ท่านก็ไม่ได้ออกไปไหนกับใครที่ไหน ก็น่าจะพาภรรยาออกไปพักผ่อนบ้าง
“ก็ดีเหมือนกันค่ะคุณพี่ เราสองคนไม่ได้ออกไปทานอาหารนอกบ้านกันนานแล้ว”
คุณหญิงกรองแก้วบอกสามีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ใช่สินะ! ท่านไม่ค่อยได้ออกไปไหนกับสามีแบบนี้มานานแล้ว หากจะออกไปข้างนอกก็มักจะเป็นงานสังสรรค์หรืองานเลี้ยงของบรรดาเพื่อนๆ ของท่านและสามีเท่านั้น นานๆ จะได้ออกไปกันสองต่อสองบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยเหมือนในอดีต เพราะงานของสามีท่านค่อยข้างจะยุ่ง จนไม่มีเวลาให้กับท่านมากนัก
แต่อีกสองปีผู้เป็นสามีก็จะเกษียณอายุราชการแล้ว หลังจากนั้นท่านกับสามีอาจจะบินไปดูแลรีสอร์ทที่เชียงรายแทน
ส่วนบริษัทฯ อาจจะให้บุตรชายคนโตเป็นคนดูแลทั้งหมด จะเหลือเพียงแต่บุตรสาวคนเล็กเท่านั้นที่ท่านยังเป็นห่วง เพราะยังเด็กจนเกินไปที่จะปล่อยให้อยู่คนเดียวที่กรุงเทพ
เพราะแม้จะมีบุตรชายอีกสองคน แต่ทั้งสองก็ไม่ค่อยได้กลับมาบ้านเท่าใดนัก โดยเฉพาะคนโต แต่ส่วนใหญ่แล้วพยัคฆ์จะพักที่คอนโดมิเนียมมากกว่าที่จะขับรถมากลับมานอนบ้าน
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ” ท่านพสุธาเอ่ยชวนภรรยา
“ค่ะ คุณพี่”
คุณหญิงกรองแก้วรับคำ ก่อนจะลุกเดินตามผู้เป็นสามีออกไปจากห้อง แม้จะยังกังวลเรื่องของบุตรสาวคนเล็ก แต่อย่างน้อยท่านก็รู้ดีว่าหากปิยะดายังอยู่ในบ้าน บางทีอะไรๆ ก็อาจจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีและท่านเองก็อาจจะสมหวังกับสิ่งที่ท่านวางแผนเอาไว้ก็ได้
//////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
