สองอาทิตย์ผ่านมา...
หลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้นพยัคฆ์ได้กลับมาอยู่ในคฤหาสน์เลิศอัครเกรียงไกร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะถูกจ้องมองด้วยสายตาจับผิดจากน้องชายและน้องสาวตลอดเวลา นับตั้งแต่เห็นร่องรอยที่ปิยะดาทำเอาไว้บนตัวเขาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
แต่เหนือสิ่งอื่นใดคนที่ทำร้ายร่างกายเขากลับหลบหน้าหลบตาไม่ยอมให้เห็นได้เห็นหน้าสักครั้ง จะเห็นบ้างก็ตอนที่หญิงสาวเดินออกมาจากห้องของมารดาตอนสี่ทุ่ม แต่เขาก็ไม่กล้าเดินเข้าไปหา เพราะกลัวว่าจะโดนจับผิดเรื่องที่เขาทำเรื่องไม่ดีเอาไว้กับเธอ
พยัคฆ์มองตามร่างบอบบางที่เดินเข้าไปในห้องหนังสือด้วยสีหน้าบึ้งตึง หากเขาได้ยินไม่ผิดเมื่อสิบนาทีที่แล้วปิยะดากำลังสนทนาอยู่กับน้องชายของเขาแถมยังส่งยิ้มหวานและหัวเราะให้กันด้วย เพียงแค่เห็นใบหน้าหวาน น่ารักยิ้มให้น้องชาย เขาก็รู้สึกหงุดหงิดหัวใจเหลือเกิน
เมื่อเห็นว่าคนที่ทำให้เขาอารมณ์เสียปิดประตูห้องหนังสือ ร่างสูงกำยำในชุ
