ร้อยรักแห่งผืนทราย

บทที่4

หนึ่งในนักท่องเที่ยวที่อยากมาชมพิธีราชาภิเษกสถาปนามกุฎราชกุมารฟารีสต์ก็คือ จิลลาภัทร วิชชุกร...

จิลลาภัทรหลงใหลแผ่นดินทะเลทรายเป็นอย่างมาก และอยากมาขอพรกับเจ้า

แห่งรัตติกาลบนวิหารศักดิ์สิทธิ์ กระทั่งกล้าขัดคำสั่งห้ามของพี่ชายมาเที่ยวประเทศอัสดารานส์จนได้ในที่สุด

ในขณะที่ราษฎรทั่วทั้งแผ่นผืนทะเลทราย ต่างก็นับวันเร่งเวลาให้ถึงวันมหามงคลเร็วๆ แต่ผู้เป็นมกุฎราชกุมารกลับตีสีพระพักตร์อย่างเซ็งๆ ราวกับไม่ต้องการให้วันเวลานั้นมาถึง

“อีกเจ็ดวันก็หมดอิสระแล้ว”

มกุฎราชกุมารฟารีสต์บ่นอุบ ขณะได้อ่านหมายกำหนดการจัดพิธีราชาภิเษกสถาปนาพระองค์ให้ขึ้นเป็นชีคแห่งอัสดารานส์ ซึ่งจะมีขึ้นในเร็ววันนี้

อัสรัสส์ วาลี บิลาน์ องครักษ์เอกของราชนิกุลหนุ่ม ได้ขยับกายเข้าไปนั่งใกล้ๆ ผู้เป็นเจ้าเหนือหัว ซึ่งกำลังตีสีพระพักตร์เซ็งสุดๆ จากนั้นก็ได้เอ่ยถามมกุฎราชกุมารด้วยความสงสัย

“พระองค์ไม่อยากขึ้นนั่งบนราชบัลลังก์อย่างงั้นหรือครับ”

มกุฎราชกุมารฟารีสต์เหลือบสายตามององครักษ์เอก ก่อนจะถอนหายใจยาว จากนั้นก็ตรัสบอกความคิดของพระองค์ให้องครักษ์ผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนรัก เพื่อนตายได้รับรู้ความในใจของพระองค์

“ถ้าจะใช้คำว่า ไม่อยาก ก็ไม่ถูกซะทีเดียวหรอกนะอัสรัสส์ เพราะเรารู้ว่าอย่าง

ไรแล้ว เราก็ต้องขึ้นครองราชย์แทนท่านพ่อ เราถูกเลือกให้เกิดมาเพื่อเป็นประมุขแห่งอัสดารานส์ ซึ่งเราก็ยอมรับในชะตาฟ้าที่ได้ลิขิตมา”

“เอ่อ...ถ้าเป็นเช่นนั้นพระองค์หนักใจในเรื่องใดหรือ”

อัสรัสส์เอ่ยถามด้วยความงุนงง เพราะกริยาท่าทางของมกุฎราชกุมารบ่งบอกให้รู้ว่าพระองค์ทรงไม่อยากขึ้นครองราชย์สักเท่าไร แต่ทว่าถ้อยคำที่ตรัสตอบออกมานั้น กลับเป็นไปในทิศทางตรงกันข้าม

“ที่เรากลุ้มใจหนักใจก็เพราะว่าเราอยากเป็นมกุฎราชกุมารแห่งอัสดารานส์ไป

อีกสักยี่สิบปี รอให้เราอายุสักห้าสิบปีก่อนแล้วค่อยขึ้นครองราชย์”

มกุฎราชกุมารฟารีสต์เผยความต้องการของพระองค์ให้คนที่เป็นองครักษ์ได้รับรู้ ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้

“กระหม่อมคิดว่าอีกยี่สิบปีคงนานเกินไป พระองค์ขึ้นครองราชย์ ในเวลานี้เหมาะสมที่สุดแล้ว เพราะตอนนี้ทั่วโลกต่างก็จับตามองประเทศของเราเป็นอย่างมาก ซึ่งกำลังจะมีเจ้าผู้ปกครองประเทศที่ทรงหล่อเหลา ชาญฉลาด แถมยังร่ำรวยติดอันดับโลกด้วย”

สิ่งที่องครักษ์อัสรัสส์เอ่ยออกมานั้นล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้น มกุฎราชกุมารฟารีสต์ทรงเพียบพร้อมทั้งรูปทรัพย์และรูปกาย ทรงมีเรือนกายกำยำล่ำสัน พระพักตร์หล่อเหลาคมเข้ม เป็นที่ต้องตาต้องใจของสาวๆ จากทั่วทุกมุมโลก

แต่กระนั้นก็มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้สาวๆ อีกหลายคน ไม่กล้าเข้าใกล้ราชนิกุลหนุ่ม นั่นก็คือนัยน์ตาสีดำสนิท ซึ่งมกุฎราชกุมารหนุ่มมีดวงตาสีนิล ที่ดูลึกลับราวกับดวงตาพญาเหยี่ยว เป็นดวงตาที่จับความรู้สึกได้ยากที่สุด ซึ่งเป็นดวงตาที่ถอดเค้ามาจากผู้ที่เป็นพระบิดาไม่มีผิดเพี้ยน

มกุฎราชกุมารฟารีสต์ทรงถอนหายใจยาวอีกครั้ง เมื่อได้ยินคำพูดขององครักษ์ จากนั้นก็ทรงบ่นออกมาเบาๆ ราวกับเซ็งจัด

“เฮ้อ! ความหล่อเหลา ความร่ำรวยที่เจ้าพูดมานั้น มันกำลังเป็นดาบสองคม ทำให้เราได้พบแต่พวกผู้หญิงที่หิวเงิน สนใจแค่เพียงรูปกายภายนอกของเรา สาวๆ พวกนั้นกระโจนเข้าหาราวกับเห็นเราเป็นขนมหวานก็ไม่ปาน จนบางครั้งทำเอาเราหวาดกลัว แทบไม่อยากออกจากตำหนักแล้ว”

“กระหม่อมเห็นด้วยกับที่พระองค์พูด กระหม่อมยังนึกหวั่นอยู่เลยว่า พระองค์อาจจะพลาดท่าให้กับพวกเธอเหล่านั้นเข้าสักวัน”

องครักษ์อัสรัสส์พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของผู้เป็นเจ้าเหนือหัว เพราะ

ตอนที่มกุฎราชกุมารหนุ่มได้เสด็จไปศึกษายังมหาวิทยาลัยชิคาโก เมืองชิคาโก ในรัฐ

อิลลินอยส์ สาวๆ ในมหาวิทยาลัยทั้งสาวตาน้ำข้าว สาวเอเชีย หรือสาวยุโรป ต่างก็ให้ความสนใจราชนิกุลหนุ่มเป็นอย่างมาก และหากมีโอกาสพวกเธอเหล่านั้นก็ไม่รอช้า ที่จะกระโจนเข้าหาเจ้าเหนือหัวของเขา อย่างที่พระองค์ได้ตรัสออกมา

“ไม่มีทางหรอกอัสรัสส์ เราไม่มีทางหลงเข้าไปในบ่วงของพวกผู้หญิงหิวเงินง่ายๆ หรอก หากเราจะอภิเษกหรือมีพระชายาสักคน เราจะเลือกหญิงสาวที่เหมือนท่านแม่ของเรา เอาแค่สักครึ่งหนึ่งของท่านแม่ก็ยังดี”

ขณะที่ตรัสบอกองครักษ์หนุ่ม มกุฎราชกุมารฟารีสต์ก็นึกยังไม่ออกว่าจะมีใครที่งดงามทั้งกายและใจเท่ากับพระมารดาปิณฑิรา ท่านแม่ของพระองค์เป็นหญิงสาวที่เข้มแข็งที่สุด ทว่าภายในความเข้มแข็งนั้นก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและอ่อนหวาน ทำให้พระบิดาของพระองค์นั้นหลงรักท่านเป็นอย่างมาก

“หากกระหม่อมจะมีภรรยา กระหม่อมก็จะหาหญิงสาวที่งดงามเฉกเช่นกับพระชายาปิณฑิราครับ”

องครักษ์อัสรัสส์เอ่ยบอกความใจใจ พร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาทันที เมื่อมกุฎราช

กุมารฟารีสต์ ได้ตรัสถึงพระชายาปิณฑิราพระมารดาของพระองค์

“แล้วเจ้าเจอผู้หญิงคนนั้นบ้างหรือยังอัสรัสส์”

มกุฎราชกุมารฟารีสต์เอ่ยถาม ซึ่งอีกฝ่ายก็ตีหน้ามุ่ย ส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

“กระหม่อมหายังไม่เจอ สงสัยชาตินี้ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายไปทั้งชีวิต” อัสรัสส์เอ่ยอย่างปลงๆ คิดว่าคงหาหญิงสาวที่รักเขาจากใจจริงไม่เจอเป็นแน่ ซึ่งผู้ที่เป็นเจ้าเหนือหัวก็คิดไม่ต่างจากองครักษ์สักเท่าไร

“อย่าว่าแต่เจ้าเลยอัสรัสส์ เราก็รอมาจนถึง 31 ปีแล้ว แต่เรายังไม่เจอหญิงสาว ที่รักเราอย่างจริงใจสักคน”

มกุฎราชกุมารฟารีสต์บ่นอุบถึงเรื่องเนื้อคู่ตุนาหงัน โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ท่านพ่อและท่านแม่ของพระองค์ รวมทั้งขนิษฐาตัวแสบได้แอบมายืนฟังอยู่ข้างๆ ประตูห้อง

ได้สักพักใหญ่แล้ว

ราชนิกุลหนุ่มผู้ที่จะก้าวขึ้นครองราชย์ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ได้ลุกขึ้นยืนแล้วเดิน

ออกไปที่นอกระเบียงซึ่งสามารถทอดสายตา มองเห็นคลื่นทะเลทรายสีทอง อันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาได้อย่างชัดเจน จากนั้นก็รำพึงงำพันออกมาอีกครั้ง

“ชาตินี้จะมีหญิงสาวคนไหนที่เหมือนท่านแม่บ้าง เราต้องรอไปอีกกี่ปี ถึงจะได้เจอหญิงสาวคนนั้น”

“แม่คิดว่าไม่นานเกินรอ ฟารีสต์ก็จะได้พบกับหญิงสาวคนนั้นอย่างแน่นอน”

มกุฎราชกุมารฟารีสต์หันขวับตามน้ำเสียงที่ดังมาจากทางข้างหลังตนเอง และเมื่อได้เห็นร่างโปร่งบางของพระมารดา ที่ยังคงความสวยไม่สร่างแม้จะล่วงเข้าวัยห้าสิบปีตอนปลายแล้วก็ตาม ซึ่งได้เดินนำหน้าพระบิดาของพระองค์มา ก็รีบเข้าไปสวมกอดพระมารดาไว้แนบแน่นด้วยความรัก