แม้พระมารดาจะให้ไลลาคอยไปดูแลในประเทศไทย แต่กระนั้นเจ้าหญิงฟาติยาก็ยังตีหน้าม่อย เพราะมั่นใจว่าจะต้องถูกเชษฐาคัดค้านเรื่องการเดินทางไปประเทศไทย จึงยังคงบ่นอุบบอกพระมารดาว่า
“ถึงจะให้ไลลาไปด้วย แต่ติยาเชื่อว่าพี่ฟารีสต์คงไม่ให้ติยาไปแน่ๆ เลยค่ะ”
เจ้าหญิงฟาติยาบ่นยังไม่ทันขาดคำ ก็ได้ยินเสียงของเชษฐาดังมาแต่ไกลก่อนเจ้าตัวจะเดินมาถึงซะอีก
“ใครจะไปไหนครับ พี่ได้ยินแว่วๆ ว่าพูดถึงพี่ด้วย”
ชีคฟารีสต์เดินเข้ามาในสวนดอกไม้พร้อมกับจิลลาภัทร ซึ่งพระองค์ได้กุมมือยอดดวงใจของพระองค์ไว้มั่น พอเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าขนิษฐาที่ยังตีหน้ามุ่ยอยู่ ก็เอ่ยสัพยอกกลั้วเสียงหัวเราะ
“ทำไมทำหน้าเป็นหมากรุกยังงั้นละติยา ใครทำอะไรให้น้องสาวพี่ไม่สบอารมณ์ตั้งแต่เช้า”
เจ้าหญิงฟาติยาลอบมองสบตากับพระมารดาอย่างรู้กัน ก่อนจะตัดสินใจบอกเชษฐาแกมขออนุญาตไปในตัวด้วย
“ติยาอยากไปเที่ยวประเทศไทย พี่ฟารีสต์ให้ติยาไปนะ
