บทที่ 23

1310 คำ

ประเทศอัสดารานส์... เจ้าหญิงผู้เลอโฉมนั่งตีหน้าหงิกหน้างออยู่ภายในสวนดอกไม้ โดยมีหญิงรับใช้นั่งอยู่ไม่ห่าง ทว่าหญิงรับใช้ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมานอกจากนั่งอมยิ้มและส่ายหน้าเบาๆ กับคำบ่นอุบของผู้เป็นนายหญิง ซึ่งบ่นเป็นหมีกินผึ้งตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว “คนบ้า ไหนบอกว่าจะส่งเฒ่าแก่มาสู่ขอ รอจนเหงือกแห้งแล้วก็ยังไม่เห็นมีใครมาสักคน” เจ้าหญิงฟาติยาเค้นเสียงต่อว่าคนที่อยู่ไกลคนละซีกโลก ซึ่งเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่กล้าเข้ามาจีบเธอ แถมยังบังอาจขโมยจูบแรกไปจากเธอด้วย และเมื่อนึกถึงคำพูดของภูริช เจ้าหญิงฟาติยาก็ยิ่งโมโหอีกฝ่ายหนักกว่าเดิม ที่ล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอ แสร้งเล่นเป็นหมาหยอกไก่ แสร้งทำเป็นว่าชื่นชอบ และประกาศป่าวๆ ว่าจะส่งผู้หลักผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่ผ่านไปสามเดือนแล้วยังไม่เห็นภูริชเดินทางมาประเทศอัสดารานส์ แถมยังไม่โทร.หาเธอด้วย “ผู้ชายบ้า เห็นเราเป็นตัวตลกหรือยังไง แสร้งหลอกว่าจะส่งผู้ใหญ่มา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม