เหมยลี่นอนบิดตัวอยู่บนที่นอน หลังจากที่ได้กลับมาถึงยังตำหนักหลันฮวาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงกว้าง พร้อมกับยกยิ้มออกมาเพียงลำพังอย่างเขินอาย เมื่อคิดไปถึงเรื่องราวที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้
"เกิดมายังไม่เคยรู้สึกว่าร้อนจนตัวจะแตกได้แบบนี้เลย ความรู้สึกของคนที่เขาตกอยู่ในห้วงรักมันเป็นอย่างนี้เองเหรอ"
"ให้มันน้อยๆ หน่อยอาเหมย แกอย่าได้หลงคารมของผู้ชายยุคสมัยโบราณนี้เป็นเด็ดขาด โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้ เชื่อพี่สิ พี่เป็นผู้ชายเหมือนกันพี่ดูออก"
"นี่ใจเฮียไม่คิดที่จะให้น้องได้ลองมีแฟนดูสักครั้งเลยหรือไง ถ้ามันไม่ใช่อย่างน้อยจะได้กลายเป็นภูมิคุ้มกันเมื่อความรู้สึกมันได้เริ่มต้นขึ้น จะให้ตัดใจมันก็คงเป็นไปไม่ได้ คนเราหากไม่เรียนรู้ด้วยตัวเอง คอยแต่ฟังคำพูดจากปากของคนอื่นก็คงจะไม่รู้หรอกว่าเรื่องราวที่แท้จริงแล้วมันเป็นยังไง เฮียหนูขอเถอะ คนนี้เฮียอย่ากีดกันหนูเลยนะ"
เห
