EPISODE8
668 คำ
มาเฟียพยศรัก
(Mafia’n Bad Guy)
EPISODE4
"คืนละห้าพันว่าไง เธอจะทำอาทิตย์ละกี่วันก็ช่าง" ชายหนุ่มออกปากยื่นข้อเสนอให้เธอ เขายังไม่อยากปล่อยเธอไปตอนนี้
“แค่ก ๆ” และข้อเสนอของโรมัน ก็ถึงกับทำให้ติณณ์ส่งเสียงกระแอมไอขัดคอเพื่อนรักทันที
"มึงจะบ้าเหรอวะไอ้โรม บาร์เทนดี้คืนละห้าพันเนี่ยนะ รวยตายห่า!" ติณณ์อดดึงสติเพื่อนไม่ได้ ปกติเพื่อนเขาไม่ใช่คนหน้ามืดแบบนี้นี่หว่า ทำตัวเหมือนของขาดไปได้
ซึ่งคำพูดของติณณ์ทำให้ดาร์ลิ้งเอียงคอมองไปยังชายหนุ่มลุคคุณชายจ๋า ก่อนจะเผยยิ้มหวานให้เขา และไอ้ท่าทางที่เอาแต่ขี้ยั่วแบบนั้น ทำให้โรมันดึงต้นแขนเธอให้ยืนดี ๆ
"ว่าไง?" เขาถามย้ำ
"เฮียจะจ่ายล่วงหน้าสามคืนไหมล่ะ ว่าไง?" เธอหยั่งเชิง ขณะยกนิ้วเรียวขาวไล้ไปตามแผงอกแกร่งที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำเนื้อดีของเขา ทั้งยังช้อนสายตาหวานมองชายหนุ่มราวกำลังรอคอยคำตอบ
"ไอ้โรม! อย่านะมึง ไม่งั้นเธอได้เบี้ยวไม่มาทำงานพอดี" อลันรีบส่งเสียงปรามเพื่อน ดาร์ลิ้งจึงหมุนตัวทำท่าจะกลับ แสร้งทำเป็นไม่สนใจไยดีเขาอีก
"ได้! หมื่นห้าเป็นค่าล่วงหน้าสามคืน" น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้น เมื่อหญิงสาวขยับเดินไปได้เพียงสองก้าว ซึ่งคำตอบของโรมันทำให้เธอหันกลับมามองสบตาเขา ดาร์ลิ้งเดินกลับมาหยุดตรงหน้าเจ้าของร่างสูงใหญ่ ที่คงซุกซ่อนความกำยำหนั่นแน่นไว้ภายใต้ร่มผ้า
“ฉันกลัวการตัดสินใจแบบไม่คิดของเฮียจัง” เธอพูดเย้า
“ทำไม? คิดว่าเงินแค่นั้น ฉันไม่กล้าจ่ายให้รึไง” โรมันย้อนถาม เงินแค่หมื่นห้ามันไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งเขาร่วงหรอก ถ้าเทียบกับการที่จะเล่นสนุกกับ ‘ยัยตัวแสบ’ อย่างเธอ
“แค่แปลกใจว่าทำไมจ่ายง่าย” เธอว่า แล้วมองเลยไปยังเพื่อนของเขาที่นั่งทำหน้าเซ็งจิตอยู่ข้างหลังอย่างชอบใจ
“พูดกับฉันก็มองฉัน” นั่นทำให้คู่สนทนาส่งเสียงดุ คำพูดของชายหนุ่มตรงหน้า ทำให้คนฟังขยับก้าวเดินขึ้นหน้าเข้ามาใกล้ เธอไม่เคยเจอผู้ชายที่เอาแต่ใจขนาดนี้มาก่อนเลย เขาทำตัวราวกับเด็ก ๆ แน่ะ เด็กที่ชอบออกคำสั่งเพราะถูกเมิน
“จะให้มองหน้า...ทั้งที่เฮียสูงขนาดนี้ ฉันเมื่อยคอนะ” เธอว่าทีเล่นทีจริง เพราะถ้าต้องสบตาเขาในระยะนี้ เธอจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้น และมันเมื่อยคอน่าดู
โรมันได้ฟังก็ยกยิ้มร้ายกาจอีกครั้ง ก่อนเขาจะยื่นมือไปรั้งต้นแขนเล็ก ๆ นั่นให้ขยับเข้ามาใกล้กันมากขึ้น ในเมื่อเธอเมื่อยเขาจะเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมามองสบตาเธอเอง
“เธอควรเป็นเด็กดี” ชายหนุ่มกระซิบบอกเสียงเย็น
“ฉันก็ไม่ได้ดื้อนะ” ดาร์ลิ้งว่าเย้า แล้วเผยยิ้มบนเรียวปากอิ่มสวย ขณะเลื่อนฝ่ามือไปจับหัวเข็มขัดของชายหนุ่ม แล้วกระตุกมันเบา ๆ โดยที่สายตายังคงสบประสานกันไม่วาง นั่นทำให้โรมันยกยิ้มมองมือเล็ก ๆ นั่น ที่กำลังเลื่อนลงต่ำไปยังเป้ากางเกงยีนส์ของเขา...ยัยเด็กนี่ใจกล้าไม่เบาเลยนี่หว่า
“เฮ้...อย่าเร้า” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาครางแผ่วในคอก่อนเอ่ยเตือน เมื่อเธอลงน้ำหนักมือนวดคลึงส่วนที่ซ่อนซุกอยู่ภายใต้ผืนผ้ากางเกงยีนส์ของเขา
“โอ้ว! ฉันเผลอไปปลุกมันเหรอเนี่ย” ดาร์ลิ้งแสร้งทำเสียงตกใจ ก่อนจะปล่อยมือออกจากส่วนที่กำลังขึงขังขึ้นมาจนกระตุกใส่มือเธอ
- ผู้เขียน
