“ถึงบ้านแล้วมัด” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับเขย่าร่างของเธอเบา ๆ แต่มัดไหมกับเกลือกกลิ้งใบหน้างามกับอกแกร่งของเขา
“รู้ว่ารู้สึกตัวแล้ว แต่แกล้งหลับ” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับดึงจมูกของเธอเบา ๆ
“เจ็บนะเฮีย” มัดไหมใช้มือตีมือของโจเซฟเบา ๆ ก่อนจะค้อนเขา โจเซฟมองการกระทำพร้อมกับหัวเราะเบาๆเขากอดรัดร่างบางของหญิงสาวเอาไว้แน่น ๆ
“ทำเบา ๆ เอง ลุกจากตัวเฮียได้แล้ว เข้าบ้านกันดีกว่า” โจเซฟปรับเปาะขึ้นนั่ง มัดไหมนั่งอยู่บนตักแกร่ง โจเซฟเลื่อนมือขึ้นมาทาบทับที่อกอวบของเธอก่อนจะบีบเค้นแรง ๆ
“เล่นอะไรของเฮียนี่ พอเลยหยุดเดี๋ยวนี้เลย!!” มัดไหมเอ่ยท้วงการกระทำของโจเซฟ พร้อมกับดิ้นไปมา โจเซฟยอมปล่อยอย่างโดยดี
“รอเฮียด้วยสิ”
“ไม่รอ ง่วงแล้วไปอาบน้ำนอนดีกว่า” มัดไหมเอ่ยพร้อมลงจากรถไป โจเซฟมองตามร่างบางก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ
“ว้าว!! หลงเด็กในสังกัดซะด้วยสิ!!” ลูโซ่โพล่งขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
“ก็แค่เด็กในสัง
